گروه فرهنگ خبرگزاری آناـ مریم کریمی، «قند پهلو» نامی آشنا برای علاقه‌مندان به طنز ادبی و بگو مگو‌های شیرین شاعرانه، پس از سال‌ها غیبت، این بار با رویکردی متفاوت و در قالب ویدیوکست، به خانه‌های مخاطبان بازگشته است. این بازگشت که با تغییرات ساختاری و محتوایی چشمگیری همراه است، نه تنها کنجکاوی طرفداران قدیمی را برانگیخته، بلکه با دسترسی جهانی از طریق سکو‌های اینترنتی، افق‌های تازه‌ای را برای مخاطبان جدید نیز گشوده است. فصل یازدهم، با کارگردانی و تهیه‌کنندگی امیر قمیشی که در مرکز سیمرغ تهیه شده و به آنتن شبکه نسیم سپرده شده، نویدبخش ادامه مسیری است که «قند پهلو» سال‌ها پیش با هدف ترویج طنز ادبی و کشف استعداد‌های نهفته آغاز کرده بود.
تولد دوباره‌ای برای یک نیاز فرهنگی
«قند پهلو» از سال ۱۳۹۲ تاکنون، همواره خود را «فرزند زمانه خود» دانسته و با نیاز‌های مخاطب همراه شده است. طنز مکتوب در جامعه ما همواره مورد اقبال عمومی بوده و این برنامه توانسته است این خلاء را در رسانه‌ای فراگیر، چون تلویزیون پر کند. بنابراین، بازگشت قند پهلو بیش از یک سرگرمی، پاسخ به یک نیاز فرهنگی عمیق برای حضور طنز فاخر و ادبی در سپهر رسانه‌ای است.
از آنجایی که یکی از مهم‌ترین تحولات فصل یازدهم، تغییر فرمت برنامه به ویدیوکست است. این تغییر، که عمدتاً به دلیل حضور نداشتن رضا رفیع، مجری و سردبیر پیشین، اتفاق افتاده فرصت‌های جدیدی را برای تولیدکنندگان فراهم آورده است. به طوری که می‌توان گفت؛ فرمت ویدیوکست برنامه را از نظر فنی جمع‌وجورتر کرده و امکان هدایت برنامه از اتاق فرمان توسط دبیر تحریریه قاسم رفیعا را فراهم آورده که رویکردی نوین در هدایت برنامه‌های تلویزیونی محسوب می‌شود. این ساختار جدید، به تیم تولید آزادی عمل بیشتری در خلق و ارائه محتوا بخشیده است.
فصل یازدهم قند پهلو با افزودن بخش‌های جدیدی مانند هجو و در مدح ایران، محتوای خود را غنی‌تر و به‌روزتر کرده است. بخش هجو، با الهام از سخنان مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در خصوص ورود طنز به حوزه بین‌الملل و همچنین شرایط روز و حمله رژیم صهیونیستی، به مسائل بین‌المللی با زبان طنز می‌پردازد. در بخش در مدح ایران نیز با استفاده از هوش مصنوعی و نمایش زیبایی‌های کشور، شرکت‌کنندگان به مدح مناطق مختلف ایران می‌پردازند که نشان‌دهنده رویکرد ملی‌گرایانه و همبستگی مردم است.
تمرکز بر دو داور اصلی، شهرام شکیبا و ناصر فیض، در کنار قاسم رفیعا، نیز از دیگر تغییرات ساختاری است که احتمالا، به دلیل ساختار جمع‌وجورتر برنامه صورت گرفته است.
این برنامه هم همچون برنامه «نیمرخ» که با رفتن کامیار اسمعیلی و آمدن امیر مدرس جون گرفت، یا «ماه عسل» که مجری اش فرزاد حسنی بود، اما با آمدن احسان علیخانی گل کرد و از این رهگذر به این نتیجه برسیم که قند پهلو با رفتن مجری به دلیل تغییر ساختار و کارکرد مجری، ضربه نخورده است.
قند پهلو با برجسته کردن شعر و ادبیات فارسی، به خصوص اشعار طنز و اجتماعی، به یکی از اهداف کلان سند تحول که احیای سرمایه‌های فرهنگی و زبانی است، کمک می‌کند. این برنامه ذائقه مخاطب را به سمت محتوای غنی‌تر سوق می‌دهد. این برنامه با رویکرد نوآورانه، تمرکز بر محتوای غنی فرهنگی و ادبی و استفاده از طنز برای پرداختن به مسائل روز، توانسته است با اهداف سند تحول رسانه ملی، به خصوص در زمینه جذب مخاطب و ارتقاء محتوا همسو باشد و گامی در جهت تحقق این سند بردارد.
این برنامه بستری برای دیده شدن استعداد‌های جدید در حوزه اجرا، شعر و کمدی فراهم کرده است، که این خود می‌تواند گامی در جهت سرمایه‌گذاری بر نیرو‌های خلاق و نوآور باشد. در این فصل، توجه ویژه به استعداد‌های نهفته در سراسر ایران، به ویژه در شهر‌های کوچک و روستا‌ها ستودنی است. این رویکرد، نه تنها به غنای ادبی و فرهنگی برنامه می‌افزاید، بلکه به جوانان مستعد این فرصت را می‌دهد تا توانایی‌های خود را در بستری ملی و حتی جهانی به نمایش بگذارند. پخش جهانی برنامه از طریق سکوی اینترنتی شبکه جام‌جم این امکان را برای مخاطبان خارج از کشور نیز فراهم آورده است تا شاهد خلاقیت و طنز ایرانی باشند.
یک بازگشت هوشمندانه و هدفمند
بی شک قند پهلو صرفاً یک برنامه سرگرمی نیست. هدف اصلی، معرفی و پررنگ کردن جایگاه طنز ادبی در جامعه، گسترش فرهنگ طنز مکتوب ایرانی و کشف استعداد‌های جدید است. معرفی افرادی، چون حسین پورقلی از روستا‌های نیشابور، گواهی بر تحقق این هدف والاتر است.
فصل یازدهم قند پهلو، تجلی یک بازگشت هوشمندانه و هدفمند است. این برنامه با تلفیق سنت و نوآوری، نه تنها توانسته است اصالت خود را حفظ کند، بلکه با بهره‌گیری از تکنولوژی و رویکرد‌های جدید، گام‌های مؤثری در جهت گسترش دامنه تأثیرگذاری خود برداشته است. از تغییر فرمت به ویدیوکست گرفته تا پرداختن به موضوعات روز و توجه ویژه به استعداد‌های سر
اسر ایران، قند پهلو نشان می‌دهد که طنز فاخر ادبی می‌تواند در عصر جدید نیز جایگاه خود را در رسانه تثبیت کند و همزمان به اهداف فرهنگی و ادبی عمیق‌تر خود دست یابد. این برنامه نه تنها سرگرم‌کننده است، بلکه آیینه تمام‌نمای نبض خلاقیت و ذوق ادبی ایرانی در هر کجای این سرزمین پهناور است.
انتهای پیام/