به گزارش خبرگزاری آنا؛ معادلات نظامی-امنیتی در آلمان به صورتی آشکار «رادیکال» شده است. برخی رسانه‌های آلمانی از اینکه بوی جنگ در سیاست خارجی برلین به مشام می‌رسد حس خوبی ندارند و آن را محصول بی‌کفایتی سیاستمداران دو حزب سنتی این کشور یعنی سوسیال دموکرات و دموکرات مسیحی قلمداد می‌کنند. 

با این حال، به نظر می‌رسد «فردریش مرتس» صدراعظم آلمان،  وقعی به این انتقادات نمی‌نهد و کماکان اصرار دارد کشورش را به بخشی از پازل منازعات جدید در اروپا، غرب آسیا و حتی حیاط خلوت چین تبدیل کند.

 انعکاس این سیاست‌ورزی‌های مداخله‌گرایانه را در بحث جنجالی «سربازی در آلمان» مشاهده می‌کنیم. 

سربازی اجباری در هفته‌های اخیر به بحثی داغ در آلمان تبدیل شده و «بوریس پیستوریوس» وزیر دفاع تأکید  می‌کند که به‌رغم اختلافات هدف، اجرایی کردن این قانون از اول ژانویه سال آینده آغاز می‌شود. 

همچنین  پیستوریوس مدعی شده که به رغم اختلافات در دولت ائتلافی بر سر خدمت سربازی اجباری، این موضوع تأثیری بر همکاری احزاب نداشته است. 

او پس از نشست کمیسیون دفاع پارلمان، بروز اختلاف‌نظر را «مسئله‌ای کاملا طبیعی» خواند و گفت به باور او این امر «هیچ تغییری در فضای کاری مثبت در ائتلاف» ایجاد نکرده است. 

ائتلاف احزاب مسیحی و سوسیال دموکرات در روز‌های اخیر بر سر اصلاحاتی در پیش‌نویس قانون پیشنهادی از سوی وزیر دفاع برای خدمت سربازی به توافق رسیدند، اما پیستوریوس نسبت به برخی از نکات این مصالحه ابراز نگرانی کرده و در فراکسیون سوسیال دموکرات نیز مخالفت‌هایی با این اصلاحات شکل گرفته است، تا جایی که یک نشست مطبوعاتی از پیش اعلام‌شده در این زمینه، لغو شد.

پیستوریوس به خبرنگاران گفت در نشست فراکسیون سوسیال دموکرات «نگرانی‌های قابل‌توجهی» را مطرح کرده و از «سازشی بد» سخن به میان آورد. 

پیستوریوس با این حال افزود: «این مسئله را به اندازه‌ای که اکنون بزرگنمایی می‌شود، جدی نمی‌دانم.» او تصریح کرد که هدفش انجام معاینه جامع پزشکی است که برای آمادگی عملیاتی و توانایی فراخوان عمومی در مواقع ضروری به آن نیاز است.

در پیشنهاد مصالحه تنظیم‌شده از سوی مذاکره‌کنندگان ائتلاف احزاب مسیحی و سوسیال دموکرات مقرر شده بود در صورتی که داوطلبان کافی برای خدمت پیدا نشوند، یک قرعه‌کشی تعیین کند که چه کسانی باید برای معاینه پزشکی احضار شوند. هدف این بود که این افراد در محل، متقاعد شوند که داوطلبانه به خدمت بپیوندند.

 همان گونه که مشاهده می‌شود در ماورای این تصمیم، نوعی «جبر» نهفته که با ادعای اولیه مقامات آلمانی در خصوص خروج از دوران جنگ طلبی و مناقشات پایدار (در طول دهه‌های پساجنگ جهانی دوم) در تعارض مطلق قرار دارد.