جوان آنلاین: روز جهانی غذا، مناسبتی مهم و جهانی است که در تاریخ ۱۶ اکتبر – مصادف با ۲۴ مهر- در تمام کشور‌ها گرامی داشته می‌شود. آنچه بیش از همه چیز این روز را مورد توجه قرار می‌دهد، آمار‌های نگران‌کننده گرسنگی در جهان است، چه در معنای نخوردن و سوء تغذیه (فقر کمی غذایی)، چه در معنای بدخوردن و حتی پرخوردن (اما فقر کیفی تغذیه) و... هرچه هست، اما غذا و تهیه آن از سویی و فرهنگ تغذیه از سوی دیگر از چالش‌های جدی همه جوامع است. 
اما در ایران خودمان اوضاع غذا و تغذیه چگونه است؟ پاسخ روشن است، هم فقر غذایی در معنای اول را داریم (یعنی فقر کمی غذایی)، هم فقر غذایی در معنای دوم (فقر کیفی تغذیه) و باید گفت متأسفانه بیشترین آسیب‌های این حوزه به فرهنگ تغذیه ما مربوط می‌شود. حتی ضرب‌المثل‌های قدیمی ما همچون «دلی یا شکمی از عزا درآوردن» بیش از آنکه رویکرد آموزشی و فرهنگساز داشته باشد، بر پرخوری تأکید دارد و این در حالی ا‌ست که عزای واقعی در غذای غلط ماست و چه بسیار مرگ‌های سالانه کشورمان که فقط و فقط ناشی از سبک تغذیه غلط است و خانواده‌های بسیاری را به عزای عزیزانشان می‌نشاند. مشکل واقعی از جایی آغاز می‌شود که فکر می‌کنیم نقش غذا صرفاً سیرکردن شکم است تا از عزا دربیاید! در حالی که کم و کیف تغذیه، روح و جسم و شخصیت مارا می‌سازد و از این روست که اهل دانش و معرفت می‌گویند: «بگو چه می‌خوری تا بگویم کیستی؟!» روزجهانی غذا هرچند برای برنامه ریزان کلان جامعه فرصتی است تا به موضوعات و مسائل مربوط به چالش‌های تولیدات کشاورزی و دامی بپردازند، اما برای ویژه نامه سبک زندگی «کاشانه» بهانه‌ای است تا به قضایای دیگر غذا، با محوریت سبک زندگی، اعم از رفتار و نگرش مرتبط با تغذیه و آداب خوردن بپردازدیم.