به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، جمال خلجی، رئیس اداره راه و شهرسازی شهرستان خدابنده، اظهار کرد: تاخیر در تخصیص اعتبارات، وجود معارضان و زیرساخت‌های عبوری از محدوده راه از دیگر عوامل مهمی است که بر روند پیشرفت پروژه‌ها تأثیر می‌گذارد.
رئیس اداره راه و شهرسازی شهرستان خدابنده گفت: با وجود تلاش‌های مستمر جهت تسریع در روند اجرایی پروژه‌ها، محدودیت‌های اعتباری اصلی‌ترین عامل بازدارنده در پیشبرد طرح‌های راهسازی این شهرستان است.
وی خاطر نشان کرد: اداره راه و شهرسازی به عنوان یک دستگاه اجرایی، تنها با اعتبارات اختصاصی قادر به انجام فعالیت‌های خود است و تا زمان تامین منابع مالی لازم، سرعت پیشرفت طرح‌ها محدود خواهد بود.
خلجی با تاکید بر اهمیت طرح راهسازی کبودرآهنگ- قیدار- سلطانیه، افزود: این پروژه از طرح‌های کلیدی اداره کل راه و شهرسازی استان است و بخش عمده‌ای از آن در حوزه استحفاظی شهرستان خدابنده قرار دارد و این مسیر به عنوان بخشی از گذرگاه مهم شمال به جنوب کشور شناخته می‌شود.
وی اظهار داشت: طول کل طرح بیش از ۱۰۸ کیلومتر بوده که در پنج قطعه اجرایی تقسیم‌بندی شده است.
-
در ادامه حتما بخوانید
تکمیل راه اصلی خلخال-منجیل نیازمند ۱۴ هزار میلیارد ریال است
رئیس اداره راه و شهرسازی شهرستان خدابنده ادامه داد: هر چند عملیات اجرایی در اکثر قطعات این طرح آغاز شده ولی برخی از آنها هنوز به مرحله بهره‌برداری نرسیده است.
وی درباره روند اجرای طرح نیز گفت: قطعه اول مسیر از سه راه قره بلاغ تا سلطانیه به صورت دو بانده تکمیل شده است و در قطعه دوم که از خروجی سلطانیه تا ابتدای قطعه سوم (کنارگذر قیدار) ادامه دارد، تاکنون اقدامات اساسی صورت گرفته است.
خلجی افزود: حدود ۲۱ کیلومتر از این مسیر در سال‌های گذشته آسفالت شده است و پیش‌بینی می‌شود تا پایان فصل کاری سال جاری چهار کیلومتر دیگر به آن افزوده شود.
به گفته وی، انتظار می‌رود تا پایان فصل کاری سال آینده، قطعه دوم به طور کامل تکمیل شود.
رئیس اداره راه و شهرسازی شهرستان خدابنده گفت: قطعه سوم به طول ۱۸ کیلومتر و قطعه چهارم به میزان ۲۰ کیلومتر در سال‌های گذشته به بهره‌برداری رسید و عملیات اجرایی قطعه پنجم که سال گذشته پیمان‌سپاری شده است، هم‌اکنون در مرحله خاک‌برداری قرار دارد.
وی در خصوص شرایط جغرافیایی و عوامل موثر در کندی پیشرفت پروژه‌ها گفت: واقع شدن پروژه در منطقه کوهستانی هزینه‌های اجرای راه را نسبت به مناطق مسطح و دشتی به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش داده است.