به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ از فارس، همزمان با هفته بزرگداشت لسان الغیب، حافظ شیرازی، عصر امروز در آیینی با حضور تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی علیهماالسلام و جمعی از پژوهشگران و علاقه‌مندان به حوزه کتاب، از کتاب‌های «درس سحر»، شامل شرح ابیاتی از حافظ، اثر زنده یاد حضرت آیت الله محی الدین حائری شیرازی و «من فاخره‌ام»، شامل پدرانه‌ ‌های تربیتی حضرت آیت الله حائری شیرازی و روایت های فاطمه حائری شیرازی از مرحوم پدر، اثر فرزانه قائنی رونمایی شد.

حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم کلانتری کلانتری در ابتدای این مراسم، به بیان برخی از ویژگی‌های شاخص مرحوم حضرت آیت الله حائری شیرازی(زاده ۱۲ بهمن ۱۳۱۵ در شیراز – درگذشته ۲۹ آذر ۱۳۹۶ در قم) پرداخت و گفت: نخست اینکه ایشان عالم و صاحب‌نظر برجسته دینی بودند. بدون هرگونه تعارف و اغراق، حقیقتاً ایشان یک مجتهد و عالِم به تمام معنا بودند. 

استاد دانشگاه تهران، دومین ویژگی ایشان را با اشاره به حکمت ۱۴۷ نهج البلاغه، «عالِم ربّانی بودن» عنوان کرد و گفت: مولای متقیان؛ حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند: «النَّاسُ ثَلَاثَةٌ فَعَالِمٌ رَبَّانِیٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَی سَبِیلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ»؛ « عالم ربّانی و آموزنده ای که در راه راست گام برمی دارد و دیگر همج الرّعاع. یعنی کسانی که از پی هر آواز می روند و با وزش هر باد به چپ و راست میل می کنند»، آن دسته‌ی عالی از مردم، عالِم ربانی هستند؛ یعنی آن کسانی که انسان با دیدن آنها به یاد خدا می‌افتد. در همان برخورد اول با حضرت آیت الله حائری، شخص احساس می‌کرد که با یک عالم ربانی و انسان الهی و متقی به تمام معنا روبرو است و خطبه متقین حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام برای او مجسم می‌شد و این ویژگی در عمل ایشان قابل درک بود، ایشان بسیار کم و با دقت صحبت ‌می‌کردند اما از سرتاسر عمل ایشان متوجه می‌شویم که با یک انسان متقی به تمام معنا روبرو هستیم.

حجت الاسلام والمسلمین کلانتری، حکیم بودن را سومین ویژگی بارز ایشان بیان کرد و گفت: ما در کشور بزرگان ادب، شعر و حکمای بسیاری داریم. اگر کسی با ایشان مواجه می‌شد، در ذهنش حکمای قدیم را به یاد می‌آورد، یعنی احساس می‌کرد که در جوار ملاصدرا، سعدی و حافظ نشسته است. این دریافت‌های شخصی بنده می‌باشد که در برخود با ایشان کسب کرده‌ام؛ انسان حکیمی که کلمه به کلمه صحبت‌هایش با حساب و کتاب بود.

تولیت آستان مقدس حرم شاهچراغ(ع)، ادامه داد: ایشان قریب سی سال امام جمعه شهر شیراز بودند، و در کنار خطبه‌های نماز جمعه، سخنرانی‌های بسیاری در سرتا سر ایران و خارج از کشور داشتند. از وجود این عالم متقی و اندیشمند، حکمت می‌بارید و حقیقتاً مصداق این روایت پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه واله وسلم) بودند: «مَنْ اَخْلَصَ لِلّهِ اَرْبَعینَ صَباحا، ظَهَرَتْ یَنابیعُ الْحِکْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلی لِسانِهِ»؛ «هر کس چهل روز خود را برای خدا خالص کند، چشمه های حکمت از قلب وی بر زبانش جاری می شود». چشمه‌های حکمت از قلب به زبان ایشان جاری  و با بیانات این عالم ربانی، زوایای جدیدی برای انسان باز می‌شد، حتی روی موضوعاتی که انسان بارها آن را شنیده بود جرقه‌های کار و عرصه‌های جدید زده می‌شد.

رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی، اظهار کرد: ما انسان‌های متقی و پرهیزکاری را در بستر تاریخ داریم که نماد و مجسمه‌های تقوا هستند، زمانی که با آیت الله حائری شیرازی هم‌نشین می‌شدیم احساس می‌کردیم همه آن صفات در ایشان تجسم پیدا کرده است، افزون بر همه این‌ها، تیزبینی و بصیرت اجتماعی و سیاسی ایشان برجسته بود؛ از جمله پیش‌گویی‌های که ایشان در مورد اسرائیل، فلسطین و افول و انحطاط تمدن و فرهنگ غرب داشتند. امروز متوجه می‌شویم که ایشان ده  الی بیست سال بعد را دقیق پیشگویی و مطرح ‌کردند. خداوند به کشور ما بویژه مردم فارس و شیراز، این لطف را داشتند که شخصیت بزرگی مانند آیت الله حائری شیرازی در این مکان و زمان حضور داشته باشند و مردم از وجود ایشان بهرمند شوند، حقیقتاً برای از داست دادن ایشان حسرت می‌خوریم.

حجت الاسلام والمسلمین کلانتری، خاطرنشان کرد: خدا را شاکر هستیم که با ضبط سخنرانی‌های ایشان، بتدریج آثار این عالم ربانی چاپ و منتشر می‌شود که این امر به همت دفتر نشر معارف اسلامی، وابسته به نهاد مقام معظم رهبری(مدظله العالی) صورت گرفته و حقیقتاً همه این آثار خواندنی هستند.

تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی علیهماالسلام، در ادامه به منشور روحانیت مقام معظم رهبری(مدظله العالی) اشاره کرد و گفت: محوریت این منشور یک کلمه یعنی «بلاغ مبین» است. حوزه‌ها باید به معنای واقعی کلمه به سمت بلاغ مبین حرکت کنند، یعنی تبلیغ متناسب با زمان و مخاطب امروز که یکی از ویژگی‌های برجسته حضرت آیت الله حائری شیرازی نیز همین بود؛ ایشان در مکان‌های مختلفی مانند مسجد، کلیسا و ... که جهت سخنرانی حضور پیدا می‌کردند با زبان خود آنها البته با تکیه بر معارف ناب اسلامی صحبت می‌کردند که این مصداق واقعی بلاغ مبین بود.