«اجل معلق» اولین سریال ایرانی‌ست که با مولفه‌های کمدی سیاه وارد دنیای مرگ و رابطه خنده دار و طنز آمیز با پروردگار و فرشته‌های دست به فرمانش شد و به نوعی قدرت خالق را به چالش کشیده است. این مجموعه با فاصله گرفتن از فضای کمدی سال‌های اخیر سینما که اغلب با سوژه‌های جنسی زن دوم و شوهریابی یا بازنمایی سوژه‌های تکراری، نخ نما و تاریخ مصرف گذشته دهه ۶۰ از مخاطبان خنده می‌گرفت، فضای جدیدی را در تجربه‌های کمدی ایرانی به وجود آورد و در قیاس با دیگر آثار نمایش خانگی تا حد قابل قبولی مخاطبان را با خود همراه کرد.

حضور رضا عطاران علی رغم نقاط قوت و ضعف این سریال همچنان برگ برنده جذب مخاطب بود و این بازیگر با هوش ذاتی خود در خلق موقعیت‌های کمدی، بار اصلی پیشبرد داستان را به دوش کشید و موفق شد کاراکتر جدیدی را به دیگر شخصیت‌های محبوب مجموعه‌های تلویزیونی‌اش اضافه کند.

رفاقت و لحظه‌های ناب انسانی که بین داوود و فرشته مرگ (اجل معلق) در این سریال شکل گرفت از نقاط قوتی است که بازتاب‌های مثبتی در میان مخاطبان و شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرد. به ویژه حضور بهزاد خلج که برای اولین بار در یک نقش کمدی خود را در معرض قضاوت و محک مخاطبان قرار داد. نبود کارگردانی یک دست و سوار شدن بازیگران بر قدرت کارگردانی در ایجاد موقعیت‌های خنده دار از نقاط ضعفی بود که در نقد و نظر مخاطبان و منتقدان این سریال دیده می‌شود.