برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵ روز جمعه، ۱۸ مهر ۱۴۰۴ اعلام شد و نام دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا به‌عنوان یکی از ۳۳۷ نامزد این جایزه، به‌عنوان برنده اعلام نشد؛ خبری که با واکنش تند کاخ سفید مواجه شد.
این بدان معنا است که بار دیگر دست ترامپ، از این جایزه کوتاه ماند و خیز وی برای دریافت جایزه به سقوط در میدان تمسخر به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی منجر شد.
وی که از نخستین روز ورود به کاخ سفید برای بار دوم ادعاهایش برای شایستگی دریافت جایزه نوبل صلح را تکرار می‌کرد، حتی با مقام‌های ارشد نروژی به‌عنوان کشور محل استقرار کمیته جایزه نوبل لابی کرده بود؛ یورگن واتنه فریدنس، رئیس کمیته نوبل نروژ، گفت که این کمیته در تاریخ طولانی خود در اعطای جایزه صلح، شاهد کارزار‌های مختلفی بوده است.
رسانه‌های غربی در ماه‌های گذشته گزارش‌های مختلفی از این لابی‌گری‌های ترامپ منتشر کردند.
آن‌ها از لابی‌گری‌های بسیار واضح و آشکار برای یک نامزد خاص! خبر دادند؛ نامزدی که خودش از هر فرصت قابل تصوری برای ادعای شایستگی کسب این جایزه حتی در سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل در ۲۳ سپتامبر (اول مهر) استفاده کرد؛ ترامپ در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل بار دیگر ادعای تکراری ۱۹ آگوست (۲۸ مرداد) خود درباره حل کردن ۷ جنگ را تکرار کرد؛ ادعا‌هایی که با به جا گذاشتن آتش‌بس‌های ضعیف و شکننده، به شکل گسترده و با دلیل‌های بسیار موجه زیر سوال رفته‌اند.
- بیشتر بخوانید:
- حمایت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی؛ جنایت‌هایی که با کمک واشنگتن ممکن شد
- پرسه نتانیاهو در توهم نوبل ترامپ؛ وقتی جنایت‌کاران جایزه صلح به‌هم تعارف می‌زنند
چهل‌وهفتمین رئیس‌جمهور آمریکا که از دوره نخست ریاست جمهوری خود سودای صلح نوبل را در سر می‌پروراند، در سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و پیام‌ها در شبکه‌های اجتماعی در ماه‌های گذشته درباره تلاش‌های خود برای برقراری صلح در جهان ادعا‌هایی را مطرح کرد؛ این نمایش سیاسی با هدف کسب جایزه نوبل دربردارنده ادعا‌های غیرواقعی بود که حتی نیاز به راستی‌آزمایی نداشتند.
چراکه ترامپ در ۸ ماه حضور خود در اتاق بیضی شکل کاخ سفید در دومین دوره ریاست جمهوری اقدام‌هایی انجام داد که وی را حتی در چارچوب یک صلح‌طلب نمایشی هم قرار نمی‌دهد؛ وی تهدید کرد که گرینلند را به خاک آمریکا ضمیمه و کانادا را به‌عنوان پنجاه‌ویکمین ایالت در خاک آمریکا ادغام می‌کند، در جریان تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران به این رژیم پیوست و اقدامی غیرقانونی علیه مراکز هسته‌ای این کشور انجام داد، جنگ سیاسی علیه ونزوئلا را به بهانه مبارزه با مواد مخدر یه یک کارزار مرگ‌بار حمله‌های هوایی تبدیل کرد، جنگ جهانی تجاری را آغاز کرد، سازمان ملل و نهادهای تابعه آن را با اقدام‌های قهرآمیز هدف قرار داد، ...
ترامپ گذشته از کارنامه سیاه در عرصه خارجی، بزرگ‌ترین اخراج دسته جمعی مهاجران از این کشور را کلید زد، خشونت سیاسی را با هدف حذف و سرکوب مخالفان داخلی تشدید کرد، عفو آشوبگران ششم ژانویه ۲۰۲۱ (۱۷ دی ۱۳۹۹)، ... را در کارنامه دور دوم ریاست جمهوری خود دارد.
این یک واقعیت کتمان‌ناپذیر است که فرآیند اعطای جایزه صلح نوبل اغلب غیرمعمول و البته سیاست‌زده بوده است و به همین دلیل در فهرست دریافت‌کنندگان جایزه صلح نوبل اسامی جنایت‌کاران جنگی مانند شیمون پرز، نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی، هنری کیسینجر، مشاور امنیت ملی سابق آمریکا، ... وجود دارد.
ترامپ هم با نگاهی به کارنامه اخلاف خود یعنی تئودور روزولت در سال ۱۹۰۶، وودرو ویلسون در سال ۱۹۱۹ و جیمی کارتر در سال ۲۰۰۲ که در حال خدمت و باراک اوباما که در سال ۲۰۰۹ پیش از آغاز خدمت به‌عنوان رئیس‌جمهور موفق به کسب جایزه صلح نوبل شده بودند، فاصله خود با دریافت این جایزه را بسیار کوتاه می‌دید.
ترامپ سال‌ها است که سودای کسب جایزه صلح نوبل را در سر می‌پروراند و بار‌ها به‌صورت آشکار تمایل خود را برای دریافت این جایزه اعلام کرده است؛ کوتاه ماندن دست رئیس‌جمهور آمریکا از جایزه نوبل صلح ۲۰۲۵ برخلاف می‌تواند پرده پایانی نمایش صلح‌طلبی وی در یک سال اخیر است؛ هرچند مانعی برای تکرار این نمایش با هدف دست یافتن به نوبل صلح در سال‌های باقی‌مانده ریاست جمهوری وی نخواهد بود.
کریستوفر ساباتینی، پژوهشگر ارشد آمریکای لاتین در اندیشکده چاتم هاوس با بیان اینکه احتمالا ترامپ از این تصمیم کمیته نوبل رنجیده خاطر شده است، گفت: او بی‌شرمانه برای این جایزه صلح لابی کرده بود و حتی در مورد سهم خود در صلح جهانی اغراق می‌کرد؛ او منابع نظامی قابل توجهی را با هزینه سیاسی سنگین برای خود، رک و پوست کنده، در سواحل ونزوئلا بسیج کرده است و سپس چیزی که او بیش از همه آرزویش را داشت، توسط شخصی که ظاهرا از آن دفاع می‌کند، از او گرفته می‌شود.
واقعیت مهم درباره جایزه نوبل صلح ۲۰۲۵ این است که با در نظر داشتن الگوی بزرگ و گسترده سیاست‌زدگی کمیته نوبل، ترامپ این بار این جایزه را به سیاست‌های مداخله‌جویانه خود و کاخ سفید در ونزوئلا و مهره سیا در این کشور باخت؛ این موضوع در تعارف برنده جایزه به ترامپ و جمله رئیس‌جمهور آمریکا که «نگفتم جایزه را به من بده، اما فکر کنم اگر می‌گفتم، می‌داد!» خود را به شکلی واضح نشان داد.
انتهای پیام/