تیم ملی فوتبال ایران در دیداری تدارکاتی برابر روسیه با نتیجه ۲ بر یک شکست خورد؛ شکستی که فراتر از یک بازی دوستانه، بار دیگر پرده از آشفتگی تاکتیکی و ضعف مزمن ساختار دفاعی تیم ملی برداشت.
دیدار ایران و روسیه در فیفادی مهرماه، فرصتی برای سنجش آمادگی شاگردان امیر قلعه‌نویی پیش از آغاز مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ بود، اما عملکرد تیم ملی نشان داد که نه تنها نشانی از پیشرفت دیده نمی‌شود، بلکه مشکلات دیرینه همچنان پابرجاست.
ایران نیمه دوم را با گل امیرحسین حسین‌زاده روی پاس سامان قدوس آغاز کرد، اما به محض رسیدن به گل، تیم عقب نشست، پرسینگ از بین رفت و میدان به طور کامل در اختیار میزبان قرار گرفت. روسیه با نظم تاکتیکی و پرس شدید، بار‌ها مدافعان ایران را تحت فشار قرار داد و در نهایت از اشتباهات پیاپی خط دفاعی نهایت بهره را برد. علیرضا بیرانوند نیز با چند خروج ناهماهنگ، یکی از ضعیف‌ترین شب‌های خود در ترکیب تیم ملی را تجربه کرد.
عملکرد شاگردان قلعه‌نویی در این دیدار، ادامه همان الگوی تکراری چند ماه اخیر بود؛ تیمی که در لحظه برتری تمرکز خود را از دست می‌دهد، انسجام دفاعی ندارد و در مدیریت جریان بازی پس از گل کاملاً ناتوان است. این ضعف ساختاری پیش‌تر در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا و تورنمنت کافا هم دیده شده بود، اما هیچ نشانه‌ای از اصلاح آن به چشم نمی‌خورد.
تیم ملی در ۹ بازی اخیر خود، تنها ۳ پیروزی به دست آورده و ۳ شکست و ۲ تساوی در کارنامه‌اش دیده می‌شود. در ۳ دیدار گذشته نیز رنگ برد را ندیده است؛ آماری که برای تیمی در سطح ایران و با ادعای حضور قدرتمند در جام جهانی، نگران‌کننده است.
۴ شکست رسمی ایران با قلعه‌نویی حالا به ترتیب برابر قطر در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها، قطر در انتخابی جام جهانی، ازبکستان در فینال کافا و اینک روسیه رقم خورده است. نکته جالب اینکه ۳ تیم از این ۴ رقیب در رده‌های میانی رنکینگ فیفا قرار دارند و حتی روسیه، با وجود غیبت چندساله در رقابت‌های بین‌المللی، توانست ساختار دفاعی تیم ملی ایران را متلاشی کند.
با وجود همه این نتایج، سرمربی تیم ملی در پایان دیدار برابر روسیه تأکید کرد که «از عملکرد بازیکنانش رضایت دارد» و حریف را تنها به‌دلیل استفاده بهتر از فرصت‌ها برنده دانست. این در حالی است که تحلیل فنی بازی به‌روشنی نشان می‌دهد ضعف در خط دفاعی و ناهماهنگی مدافعان، ریشه اصلی شکست بوده است.
قلعه‌نویی در ماه‌های اخیر وعده داده بود با برگزاری یک مینی‌کمپ تخصصی برای مدافعان، مشکلات دفاعی را برطرف کند؛ وعده‌ای که هرگز عملی نشد. در عوض، آزمون و خطای پیاپی در ترکیب و تکیه بر بازیکنان سالخورده، وضعیت را پیچیده‌تر کرده است. شجاع خلیل‌زاده به عنوان باتجربه‌ترین مدافع تیم، همچنان محور خط دفاعی محسوب می‌شود، اما اشتباهات مکررش در دیدار‌های اخیر از جمله برابر روسیه، نشان داده که تجربه لزوماً تضمین کیفیت نیست.
روی هر ۲ گل روسیه، ردپایی از اشتباهات مدافعان مرکزی و هافبک دفاعی تیم ملی دیده شد. ناهماهنگی در آفسایدگیری، دفع ناقص توپ و تصمیم‌گیری‌های کُند، تماماً حاصل ساختاری است که نه نظم دارد و نه رهبری مشخص.
تیم ملی ایران در دوره‌های گذشته به انسجام و استحکام دفاعی مشهور بود، اما امروز همان خط دفاعی به پاشنه آشیل تیم تبدیل شده است. اگر بازنگری جدی در ساختار تاکتیکی و ترکیب دفاعی انجام نشود، چشم‌انداز تیم ملی در مسیر جام جهانی ۲۰۲۶ نه‌تنها امیدوارکننده نیست، بلکه نگران‌کننده‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
انتهای پیام/