به گزارش جماران، کمیته نوبل جایزه صلح سال ۲۰۲۵ خود را به «ماریا کورینا ماچادو»، رهبر مخالفان ونزوئلایی، اهدا کرد. این شخصیتی که جایزه را از دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، ربود، کیست؟
جایزه امسال گمانه‌زنی‌های گسترده‌ای را برانگیخته بود، زیرا ترامپ به فشار برای کسب آن ادامه می‌داد. به گزارش برخی رسانه ها پیش از اعلام برنده جایزه صلح نوبل ، رئیس جمهور آمریکا پس از اظهارات علنی مبنی بر اینکه استحقاق دریافت آن را دارد و تماس‌های تلفنی با مقامات نروژی، به عنوان نامزد اصلی ظاهر شد.
این گمانه‌زنی‌ها با آتش‌بس بین اسرائیل و «حماس» و توافق صلح احتمالی افزایش یافت.
بسیاری از کشورها، از جمله پاکستان، آذربایجان، ارمنستان، تایلند و کامبوج، و رژیم اسرائیل ترامپ را نامزد کردند و او را به دلیل میانجیگری در بسیاری از درگیری‌های طولانی مدت مورد تحسین قرار دادند. خود ترامپ بارها و بارها از نامزدی خود برای جایزه صلح دفاع کرد و ادعا کرد که در دستیابی به صلح در مناطق متعددی میانجیگری کرده است.
با این حال، مهلت نامزدی برای این جایزه در ۳۱ ژانویه به پایان رسید، بنابراین هر نامزدی که ترامپ بر اساس دستاوردهای امسال خود دریافت کند، برای جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۶ در نظر گرفته می‌شود. کورینا ماچادو که کمیته «نوبل» گفت جایزه را «به دلیل کار خستگی‌ناپذیرش در ترویج حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و مبارزه‌اش برای دستیابی به گذار عادلانه و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی»به او اهدا کرده است، کیست.
ماریا کورینا ماچادو یک سیاستمدار برجسته ونزوئلایی است که در ۷ اکتبر ۱۹۶۷ در کاراکاس، پایتخت، به دنیا آمد. او یکی از برجسته‌ترین چهره‌های مخالف ونزوئلا به شمار می‌رود.
تحصیلات و مسیر شغلی
ماچادو مدرک مهندسی صنایع خود را از دانشگاه کاتولیک آندرس بیلو در کاراکاس دریافت کرد، سپس مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مالی از موسسه تحصیلات تکمیلی مدیریت (IESA) دریافت کرد. او فعالیت سیاسی خود را در سال ۲۰۰۲ با تأسیس سازمان «سوماتی» (Súmate) آغاز کرد، یک سازمان غیردولتی که هدف آن نظارت بر انتخابات و ترویج شفافیت انتخابات در ونزوئلا است.
فعالیت سیاسی
در سال ۲۰۱۱، ماچادو به عنوان عضو مجلس ملی ونزوئلا انتخاب شد و تا سال ۲۰۱۴ نماینده ایالت میراندا بود. در طول دوره نمایندگی خود در مجلس، او یکی از برجسته‌ترین صداهای مخالف نظام هوگو چاوز، رئیس جمهور فقید، و بعداً نیکلاس مادورو، رئیس جمهور کنونی بود. در سال ۲۰۱۴، او به طور فعال در اعتراضات ضد دولتی شرکت کرد که منجر به تحت تعقیب قرار گرفتن سیاسی او شد.
در سال ۲۰۲۳، ماچادو نامزدی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری آینده اعلام کرد، اما در ژوئن همان سال، دادستان کل ونزوئلا او را به مدت ۱۵ سال از نامزدی منع کرد، تصمیمی که توسط دادگاه عالی در ژانویه ۲۰۲۴ تأیید شد. با این وجود، او به رهبری اپوزیسیون ادامه داد و در اوت ۲۰۲۴ اعلام کرد که از ترس جان و آزادی خود ناپدید شده است.
جوایز و افتخارات
در اکتبر ۲۰۲۴، ماچادو جایزه «ساخاروف» برای آزادی اندیشه را به پاس تلاش‌هایش در دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ونزوئلا از پارلمان اروپا دریافت کرد. او همچنین در همان سال جایزه «واتسلاف هاول» برای حقوق بشر را از شورای اروپا دریافت کرد.
در ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵، ، به پاس فعالیت های مستمر او در ترویج حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا، و تلاش‌هایش در تلاش برای دستیابی به گذار عادلانه و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی برنده شدن او در جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۵ اعلام شد.
مواضع سیاسی
ماچادو به مواضع قاطع خود علیه نظام چاوز و مادورو شناخته می‌شود و خواستار پایان دادن به سلطه سیاسی و اقتصادی دولت، ترویج حاکمیت قانون و برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه است. او همچنین از حقوق بشر، از جمله حقوق اقلیت‌ها، دفاع می‌کند و از آزادی بیان و آزادی مطبوعات حمایت می‌کند.
شاید اهدای جایزه به یک مخالف رئیس جمهور مادورو که واشنگتن در حال جنگ برای سرنگونی اوست، تنها دلیل آرامش و تسلای ترامپ باشد. این جایزه به او نرسید، بلکه به شخصیتی رسید که با اهداف سیاست خارجی او همسو است.