به گزارش خبرگزاری آنا، لیگ فصل گذشته رکورددار حضور کشتی‌گیران خارجی در تاریخ برگزاری لیگ برتر کشتی ایران بود. جایی که حتی علاوه بر ۴ تیم راه‌یافته به مرحله پایانی؛ تیم پانلای صعود نکرده هم از خارجی بهره بود و در عین حال هم علاوه بر این تیم، دو تیم معینی‌پور و ستارگان ساری در مرحله مقدماتی هم از کشتی‌گیران خارجی استفاده کردند.
در مرحله پایانی بانک شهر کمترین خارجی را داشت: عباس گادژی ماگمادوف و عبدالمجید کودی‌یف؛ اما سه تیم دیگر هرکدام سه خارجی در اختیار داشتند. سایپا شامیل ممدوف، زائوربک سیداکوف و ابراگیم کادی‌یف را جذب کرده بود، صنایع غذایی معینی‌پور موسی مهدیخانوف، کوربان شیرایف و احمد عثمانوف را به خدمت گرفت و ستارگان ساری هم با اخمد ادریسوف، آرتور نایفونوف و ماگومد کوربانوف در مسابقات شرکت کرد. درحالیکه در لیگ برتر فرنگی هم یک تیم از سه کشتی‌گیر خارجی (۲ ارمنی و یک روس) در مرحله مقدماتی و هم پایانی استفاده کرد: شهرداری مسجد سلیمان که با مالخاز آمویان، اسلاویک گالستیان و آرتور سارگسیان قرارداد بست.
نفرات شاخص و عنوان‌دار جهان و المپیک که سال گذشته در مرحله پایانی لیگ برتر ایران کشتی گرفتند، برای دو مبارزه در نیمه‌نهایی، فینال یا رده‌بندی در ترکیب تیم ایرانی بودند، بیش از ۲۰ هزار دلار دریافت کردند. این به علاوه هزینه ترانسفر کشتی‌گیر است که باید به حساب اتحادیه جهانی واریز شود و هزینه‌های مربوط به پرواز و هتل کشتی‌گیران؛ درشرایطی که سال گذشته بالاترین قرارداد در لیگ برتر کشتی ایران ۳ میلیارد تومان برای گران‌ترین کشتی‌گیر ایرانی بود.
هرچند حضور خارجی‌ها قطعا بر جذابیت و هیجان کشتی‌های لیگ برتر می‌افزاید، اما با یک حساب سرانگشتی ساده هم مشخصا هزینه‌ای که قانون «۳ کشتی‌گیر» به لیگ برتر تحمیل می‌کند، بیشتر از سودی است که خواهیم برد؛ آن هم در شرایطی که اکنون دلار بیش از صد هزار تومان شده و مشخصا این احتمال وجود دارد که با استارت مسابقات و در روز‌های پایانی، باتوجه به نوسانات ارزی متداول؛ هزینه استفاده از خارجی‌ها بسیار هم از آن بودجه‌ای که روی کاغذ می‌آید بیشتر شود.
باتوجه به تورم موجود، حتی هزینه‌های ریالی درج شده در بودجه اولیه هم با افزایش چشمگیر مواجه می‌شود چه برسد به آنکه قرارداد دلاری بوده باشد و صرفا یک وجهی هم نباشد: هم دستمزد دلاری کشتی‌گیر در میان باشد و هم هزینه‌های مربوط به ترانسفر و بلیت هواپیما و حتی هتل که همه تحت تاثیر رقم دلار هستند.
نکته قابل تامل ماجرا اینکه، هرچند کشتی آزاد و فرنگی ایران امسال قهرمان جهان شده و کشتی بار دیگر در صدر اخبار ورزشی کشور است، اما لیگی که سال گذشته ۸ تیم داشت، امسال باوجود قهرمانی جهان، با کاهش مواجه شد و ۸ تیم به ۶ تیم در هر دو لیگ تبدیل شدند، با این پیش فرض که لیگ‌های برتر کشتی ایران در میانه راه و روز پایانی هم با انصراف‌هایی مواجه می‌شوند!
بنابراین بالا رفتن هزینه‌ها رابطه معکوسی با استقبال از لیگ دارد، هرچه هزینه‌های تیم‌داری بیشتر می‌شود که قطعا قانون جذب سه خارجی هم به شدت بر هزینه‌ها می‌افزاید، استقبال از لیگ کمتر می‌شود.
فضای رقابتی بین تیم‌ها هم باعث می‌شود که تیم‌های راه یافته به مرحله پایانی، از هر سه سهمیه خارجی خود استفاده کنند و طبعا استفاده از خارجی کمتر به شدت روی نتایج هم تاثیرگذار است، مثل همان اتفاقی که سال گذشته در فینال برای بانک شهر رخ داد و به دلیل استفاده از یک خارجی کمتر، فینال را به سایپا باخت؛ هرچند که بدشانسی این تیم در رباط پاره کردن عبدالمجید کودی‌یف در مصاف با شامیل ممدوف هم در این مسئله نقش داشت.
استفاده از خارجی‌ها و هزینه‌های هنگفت بهره‌گیری از آنها، طبعا از بودجه‌ای که می‌تواند به کشتی‌گیران داخلی اختصاص پیدا کند، خواهد کاست. نمونه آن، تیم شهرداری مسجد سلیمان که از سه خارجی در ترکیب خود استفاده کرد و هنوز هم یک سال گذشته از پایان لیگ فرنگی با قهرمانی‌اش، طلب کمتر از یک میلیاردی با کشتی‌گیرانش را تسویه نکرده است.
این پولی بود که می‌توانست سر سفره کشتی‌گیران داخلی بیاید، اما همان پول اندک قرارداد‌های لیگ برتر فرنگی هم حتی از سوی قهرمان فصل گذشته، تسویه نشده است.
ضمن اینکه این واقعیت را هم باید در نظر گرفت، هرچند اکنون کشتی‌گیران ملی جوایز خوبی می‌گیرند و به لطف پیگیری‌های مستمر رئیس فدراسیون کشتی، مدال‌های‌شان برای آنها رفاه، امنیت معیشتی و اشتغال رسمی را به همراه دارد، اما کشتی‌گیران درجه دو و سه و مربیان همچنان نیازمند درآمد لیگ برای ادامه کشتی قهرمانی‌شان هستند، ضمن اینکه کشتی هم برای حیاتش، صرفا نمی‌تواند روی یک و یا حتی دو تیم سرمایه‌گذاری و تامین‌شان کند، نیاز است که کشتی‌گیران درجه دو و سه هم امنیت معیشتی داشته باشند تا بتوانند به تمرینات‌شان ادامه دهند.
منکر جذابیت بیشتر لیگ با حضور خارجی‌ها نیستیم، و حتی تاکید داریم که مراودات بین‌المللی تاثیر زیادی در ارتقای کشتی ایران داشته و دیدار‌های رفت و برگشتی و ارتباط بیشتر را برای کشتی ایران به همراه دارد، اما در وضع موجود، باید دید آیا قانون جذب سه خارجی الزامِ کشتی ایران است؟
آن هم در لیگی که تیم‌های متمولش از سال‌های قبل هم کمتر شده و حتی خیبری که به نظر می‌رسید با غلامرضا محمدی یکی از مدعیان قهرمانی باشد، مشخصا این مربی را در اختیار ندارد و همچنان هم تیم‌هایی هستند که احتمال انصراف میانه راه‌شان محتمل‌تر از اتمام لیگ است.
انتهای پیام/