نیما صادقی که یکی از سه داور قضاوت‌کننده ایران در مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب بود، در گفت‌و‌گو با خبرنگار ورزشی آنا درخصوص عملکرد داوران ایرانی اظهار داشت: من و محمد مصلایی‌پور رئیس تشک بودیم و مهدی بشیرزاده هم داور، هر روز هم قضاوت‌های خوبی داشتیم و هرچند برخی از داوران بعدازظهر از چرخه قضاوت حذف می‌شدند، چون کشتی‌های مهم نیمه‌نهایی، فینال و رده‌بندی برگزار می‌شد، اما ایرانی‌ها در همه کشتی‌های نوبت عصر حضور داشتند جز آن یک روزی که برای همه داوران «آف» وجود دارد.
وی درخصوص وضعیت داوری مسابقات بعد از تحولاتی که در رأس کمیسیون داوران اتحادیه جهانی اتفاق افتاد و لِوِنت شِن جای آنتونیو سیلوستری را گرفت، گفت: شرایط خوبی بود، داوران خیلی ریلکس کار کردند. البته که آن آدم‌های قدیمی، از جمله آنتونیو و بوعزیز به اضافه آرسن جلفلکیان کمیته‌ای را تشکیل داده بودند که به اعتراض‌های داوری رسیدگی می‌کردند، اما مسابقات امسال به نوعی آغاز پروسه المپیک بود. در سه جهانیِ پیش از المپیک، داوران ارزیابی می‌شوند تا درنهایت در گزینشی اصلی که همان سال المپیک است، داوران قضاوت‌کننده انتخاب شوند. داوری‌ها در کرواسی راضی‌کننده بود و تنها چیزی که من آنجا دیدم، همان قضاوت کشتی دانیال سهرابی با ابراهیم قانم بود که این را هم من محصول بی‌تجربگی داور می‌دانم و از دید من نباید ذهن را سمت تعمد برد.
این داور المپیکی کشتی ایران در همین رابطه تاکید کرد: کشتی‌گیر فرانسه خیلی حرفه‌ای ضربه می‌زد. از نظر من خود مربیان ما قبل از اینکه کار به اینجا کشیده شود که دانیال سهرابی را به خاطر پر شدن تایم پزشکی مربوط به خونریزی بازنده اعلام کنند، می‌توانستند اعتراض کنندف بیایند وسط تشک، نهایتش یک کارت زرد بود و اگر افاقه نمی‌کرد دوباره می‌آمدند و شاید حتی کارت قرمز می‌گرفتند. کارت قرمز ۵ هزار فرانک سوئیس و محرومیت دارد، اما گاهی ارزش یک مدال خیلی بیشتر از اینهاست. البته این را هم بگویم که در لحظه تصمیم گرفتن کار سختی است ولی می‌توانستند آن کشتی را بهتر مدیریت کنند. از نظر من، کشتی سهرابی و قانم اول از همه مشکل داوری داشت و بعد مربیان باید فشار می‌آوردند.
نیما صادقی دررابطه با اینکه گفته می‌شود، چون ایران زیاد مدال گرفت، داوری‌های روز‌های آخر تحت‌الشعاع این موضوع قرار گرفت، عنوان کرد: داوری یک پلتفرم خاصی دارد. یکی اینکه چند سال است داوری را، سیستم می‌چیند. البته می‌شود مدیران کمیسیون داوری مثلا از جمع ۷۰ داور، ۴۰ نفر را بلاک کنند که برای یک کشتی، از بین ۳۰ داور، انتخاب صورت بگیرد، اما باز هم یک کار رندومی است که اشخاص در آن نقش ندارند. البته کمیسیون داوران می‌تواند خودش داور را عوض کند، اما باید توضیح خیلی قوی برای این کار داشته باشد. بعد اگر به هر دلیلی آن کشتی به چالش کشیده شود اولین کسی که زیر سوال می‌رود تیم ژوری است که چرا داور را تغییر داده، مثال روشن آن کشتی فرانک چامیزو روشن بایراموف است که آنهمه سروصدا شد. همه فکر می‌کنند ابراهیم چی‌چی اوغلو را به خاطر رأیی که در آن کشتی داد زیر سوال بردند، درحالیکه اصلا چنین چیزی نبود، بلکه داور وسط از رومانی بود که او را تغییر دادند و داور اوکراینی را گذاشتند. محرومیتی که نصیب چی‌چی اوغلو و آن گروه شد، به دلیل تغییر داور بود.
وی اضافه کرد: من تا حالا ندیدم در مسابقه‌ای فشار بیاورند که این کشتی‌گیر باید برنده شود. شاید داور کشوری که کشتی‌گیرش روی تشک می‌رود، مثلا رفاقتی یک چیزی بگوید، که با وجود اینهمه دوربین و چلنج و نظارت، کسی کارش را خراب نمی‌کند. فشاری از سیستم کمیسیون داوران اتحادیه جهانی روی داوران نیست. درواقع اشتباه صورت می‌گیرد، اما تعمدی در آن نیست. تنها کاری که دست داور است، در کشتی فرنگی، آن هم صرفا در شرایط ۵۰-۵۰ است که پسیو اول را به کدام کشتی‌گیر بدهد.
داور مازندرانی در خاتمه نیز درباره دو کشتی‌گیر دیگر که در مورد آنها هم مسئله داوری مطرح شد، گفت: من صحنه‌ای که در مورد علی احمدی‌وفا مورد اعتراض بود را ندیدم، اما در مورد علیرضا مُهمدی براساس فیلمی که بیرون آمد نظر می‌دهم که از نظرم امتیاز درست بود. مسئله این است که براساس یک زاویه دوربین اساسا نمی‌شود اظهار نظر کرد و ژوری از چند زاویه کشتی را بررسی می‌کند. در مورد دانیال سهرابی هم باز می‌گویم من هم داور بودم می‌گفتم طبق قانون ۴ دقیقه تایم خونریزی تمام شده و دست حریفش باید بالا برود. داور وسط بد عمل کرد و ما هم باید اعتراض می‌کردیم، که اعتراضی روی ضربه‌ها نبود و ژوری هم وقتی اعتراضی نیست نمی‌توانست کاری کند.
انتهای پیام/