به گزارش خبرگزاری ایمنا، حمیدرضا صفوی امروز _پنجشنبه هفدهم مهر_ در نشست نخبگانی مطالبه‌گران زاینده‌رود اظهار کرد: نبود «شبکه‌سازی» میان نهادها و کنشگران محلی علت اصلی ناکارآمدی راهکارهایی است که سال‌ها است برای احیای رودخانه پیشنهاد و حتی مکتوب شده‌اند.
وی گفت: گاهی گمان می‌کنیم بعضی مسائل را یک شخص می‌آید و حل می‌کند؛ یک نماینده، یک رئیس‌جمهور یا یک عضو وارد میشود و مشکل قرار است حل شود، در حالی که مسئله بغرنج و پیچیده است و نیاز به شبکه‌سازی و مطالبه عمومی دارد.
صفوی با تأکید بر اینکه مطالبه عمومی باید فراتر از حوزه کشاورزی یا صنعت باشد و شامل کل ساختار حکمرانی است، افزود: بی‌مهری در سطح ملی نیز یکی از اشکالات اساسی است و به ما قول می‌دهند انجام می‌دهند اما انجام نمی‌شود؛ بسیاری از کارها را شبانه انجام می‌دهند و به کسی اطلاع نمی‌دهند.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه صنعتی اصفهان اظهار داشت: در ۲۵ آبان ۱۴۰۱، روز تشکیل ۳۷۰ شهید اصفهان، پروژه‌ای را آوردند و افتتاح کردند و گفتند آب می‌آوریم و وزیر نیرو در افتتاحیه گفت پروژه یک سال و نیمه را در شش ماه انجام دادم، با بهترین تجهیزات و لوله‌ها، با پول دولت، در حالی که حوزه‌ای که خودش بحران‌زده است نیاز به آب دارد.
صفوی افزود: گسترش فعالیت‌های صنعتی سنگین در دشت مرکزی کشور بارگذاری جدیدی بر منابع آب وارد کرده و آینده زیست‌محیطی منطقه را به مخاطره انداخته است.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه صنعتی اصفهان از رهاشدگی پمپاژها و مدیریت مصرف بالادست به‌عنوان یکی دیگر از چالش‌های محوری یاد کرد و گفت: بحث مدیریت مصرف بالادست یعنی رهاشدگی پمپاژها، درست همچون سال‌های ۷۱ و ۷۲ که پمپ‌ها کمتر کار می‌کردند، اما در حال حاضر پمپاژها تا ۵۰۰، ۶۰۰ متر افزایش یافته است که علاوه بر اینکه آب را برداشت می‌کنند، برق زیادی مصرف میشود تا این مدیریت مصرف اصلاح نشود و پمپاژها کنترل نشود، هرچه آب تأمین کنیم، رودخانه جاری نخواهد شد.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه صنعتی اصفهان تاکید کرد: بدون کنترل برداشت‌های غیرمنطقی و تنظیم رفتار مصرف‌کنندگان بالادست، حتی تلاش‌های تأمین آب نیز بی‌ثمر خواهد بود و اگر این حجم آبی که در بالادست هست رها میشود و مدیریت مصرف نباشد، رودخانه جاری نخواهد شد، ممکن است عده‌ای به منافعشان برسند، ولی قطعاً رودخانه جاری نخواهد شد.
وی با تاکید بر لزوم واگذاری کانون‌های قدرت به مردم و نهادهای محلی گفت: اگر قرار باشد کانون‌های قدرت کنار مردم قرار گیرد، مشکلی نیست، اما تا زمانی که قدرت و اختیارات در سطوحی متمرکز و فاقد شفافیت بماند، امکان اجرای سیاست‌های مدیریت پایدار آب فراهم نمی‌شود.
وی با اشاره به اینکه گاهی تصمیمات کلان در سطح ملی با شرایط محلی همخوان نیست، خواستار شفافیت، مشارکت‌سازی و تقویت ظرفیت‌های محلی شد و گفت: حل مسئله زاینده‌رود نیازمند تعامل و پیگیری همزمان از سوی قوه مجریه، قانون‌گذاری و نهادهای مردمی است و بحث حکمرانی نیز مجلس می‌خواهد، هم دولت می‌خواهد، هم مردم باید پیگیر باشند.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه صنعتی اصفهان با اشاره به پیامدهای اجتماعی و اقتصادی توسعه‌های نامتوازن اظهار کرد: از مسئولان درخواست میشود دست از اقدامات نمایشی بردارند و به راه‌حل‌های ساختاری و شبکه‌ای بپردازند.
وی تأکید کرد: اگر قرار است پروژه‌ای تأمین مالی شود یا مجوز بگیرد، باید سازوکارهای شفاف بودجه‌ای، زیست‌محیطی و اجتماعی آن از پیش روشن باشد تا افتتاح شبانه و اظهارات نمایشی به جای اقدامِ اثرگذار تکرار نشود.
صفوی با اشاره به آمار پمپاژها و اعداد برداشت بالادست، خواستار نظارت مستمر، دسترسی عمومی به داده‌ها و تقویت مکانیزم‌های کنترلی شد.
وی گفت: رها شدن منابع و نبود شبکه‌سازی باعث میشود افراد و گروه‌هایی به منافع کوتاه‌مدت خود برسند، اما جامعه و رودخانه متضرر خواهند شد و اگر می‌خواهیم زاینده‌رود جریان یابد، باید شبکه‌سازی و مدیریت مصرف را اصلاح کنیم و کانون‌های قدرت را به نفع مردم بازطراحی کنیم.