به گزارش ایرنا، داستان نویسی در زنجان نسبت به شعر که ریشه های عمیقی در این دیار دارد هنری نو به شمار می رود.
داستان نویسی در این استان از دهه ۷۰ با فعالیت انگشت شمار چند تن از علاقه مندان و نویسندگان جان گرفت و البته روز به روز بر تعداد نویسندگان و فعالان داستان نویسی افزوده می شود به طوری که در چند سال اخیر آثار متعددی از نویسندگانی زنجانی در ادبیات داستانی چاپ شده است.
امروز کارگاه های داستان نویسی در زنجان نسبت به گذشته رونق خوبی گرفته است و انتظار می رود حاصل فعالیت های آنها در چند سال آینده در سپهر ادبیات داستانی استان و کشور خود را نشان بدهد و چراغ داستان و داستان نویسی در این دیار پر فروغتر شود.
در خصوص وضعیت ادبیات داستانی در زنجان با محمدعلی خامه پرست از نویسندگان و مدرسان کارگاه های داستان نویسی در استان به گفت و گو نشستیم.
خامه پرست متولد اردیبهشت ۱۳۵۰ در شهر زنجان است و در کنار تحصیلات و کار حسابداری، داستان نویسی را نیز به عنوان فعالیت اصلی خود دنبال کرده است.
ماه عسل در تیمارستان (رمان)، باران در گاوازنگ (رمان)، در خیابانی خیالی (مجموعه شعر) ۱۳۷۹، از (مجموعه داستان - گروهی) ۱۳۷۸، کله‌های سنگی (مجموعه داستان - گروهی) ۱۳۹۰، ریحانه‌های رحمانی (خاطرات - نقش زنان در انقلاب و دفاع مقدس)، می‌خواهم مهندس شوم (داستان نوجوانان) ۱۳۹۲ ، سیزده هزار گلوله (تاریخ شفاهی- خاطرات سرهنگ هوشیار) ۱۳۹۶، بوی باروت سوخته (مجموعه داستان-گروهی) ۱۳۹۷ و سوفیا (مجموعه داستان دفاع مقدس- گروهی) ۱۳۹۹ ، از جمله آثار منتشر محمدعلی خامه پرست است.
ایرنا: کیفیت آثار تولیدی ادبیات داستانی در استان زنجان را نسبت به کشور چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در ابتدا بیشتر فعالیت‌ها در این حوزه بدون پشتوانه و راهنمایی پیشکسوتان و استادانی شروع شد که نبودند یا اگر بودند، ارتباطی نبود و یا ما که علاقه و انگیزه داشتیم نیازی احساس نمی‌کردیم و طالب راهنمایی هم نبودیم بنابراین من و چند نفری از دوستان که می‌شناسم از صفر شروع کردیم و بعد از گذر از فراز و فرود این دریای شورانگیز تجربیاتی اندوخته و دست به کارهایی زدیم که اکنون از نظر کیفیت با دیگر آثار همانند خود در کشور قابل مقایسه و هم‌تراز است.
ایرنا: به نظر شما نیاز امروز جامعه ادبی استان چیست؟
نیاز امروز جامعه ادبی به نظر من ارتباط بیشتر هنرمندان و نویسندگان با همدیگر است برای انتقال تجربیات و آموزش و مهمتر از همه انتقال بینش و درک هنری و ادبی از پس بحث و گفت‌وگو و نقد و بررسی و حتی جدال و کشمش بر سر مبانی و اصول و فلسفه کارها و خلاقیت‌های در حال خلق که نتیجه آن به طور خلاصه تکامل و بهبودی و رسیدن به مرحله‌ی پختگی است.
ایرنا: جایگاه نقد ادبی در استان را چطور ارزیابی می کنید ؟
نقد آثار ادبی در زنجان و در دهه هشتاد به واسطه نشریات داخل استان که نقدهای مفصل و گوناگونی چاپ می‌کردند و وجود جلسات و کلاسهای داستان و شعر که مورد استقبال جوانان بودند، خوب کلید خورد و در آغاز راه خود گامهای مؤثری برداشته شد. اما در پی آن انگار ادامه پیدا نکرد و دنبال نشد و آنطور که انتظار می‌رفت مورد استقبال قرار نگرفت. نقد هم مانند خلق آثار ادبی اندک‌اندک کمرنگ شد و محدود شد به نقدهای پراکنده و شفاهی در جمع نویسندگان و شاعرانی که روز به روز کم‌شمارتر می‌شدند تا این که نقد نتوانست هیچ کلاس فکری و مکتبی مختص به این جغرافیا به وجود بیاورد و نقد ادبی قبل از تولد خود از دنیا رفت یا مرده به دنیا آمد.
ایرنا : در حوزه نقد ادبی چه گامهایی می‌توان در استان برداشت؟
خوشبختانه نقد ادبی مانند طبیعت بی‌جان است و می‌شود دوباره آن را علم کرد و در این راه به کسانی نیاز است که علاوه بر علاقه‌مند بودن به این مقوله و داشتن استعداد، کوشش بسیار پیشه کنند چرا که وارد شدن به دنیای نقد امروز می‌طلبد تا نقاد مطالب بسیار زیاد و گسترده‌تری را نسبت به دو دهه پیش بخواند و بداند و همراه با آن نیاز است تا جلسات و کارگاه‌های نقد برقرار باشند و نقدها به شکل مکتوب درآیند و منتشر هم بشوند.
ایرنا: آینده داستان نویسی در استان را چطور می بینید؟
داستان‌نویسی در زنجان با وجود آغاز بی‌پشتوانه، امروز به سطح قابل قبولی در کشور رسیده و با اقبال روزافزونی که از سوی علاقه‌مندان این حوزه شاهد هستیم آینده‌ای روشن در انتظار آن است.