گروه 24

با اکران فیلم پویانمایی «فرمانروای آب» نام مجید اسماعیلی، استاد دانشگاه، کارشناس فرهنگی و چهره رسانه‌ای، به فهرست کارگردانان ایرانی اضافه شد.
 به گزارش همشهری آنلاین، در برنامه این هفته 24درباره چالش‌های والدین برای فیلم دیدن در خانه با کودکان و نوجوانان بحثی کاربردی با کارگردان« فرمانروای آب» داشتیم؛ فیلمی‌انیمیشنی که مضامینی تمدنی و مهدوی را در قالب داستانی هیجان‌انگیز درباره یک جنگ آخرالزمانی عرضه می‌کند.

  به‌عنوان یک کارگردان در زمان ساخت فیلم چالش‌های بسیاری داشته‌ام. فیلم بیش از 7سال پیش ساخته شده است. ما مخاطب فعالی در حوزه این آثار نداریم و باید تربیت کنیم. جمعیت سینماروهای ما نسبت به جمعیت کل کشور رقم بالایی نیست. شاید در سال 15میلیون نفر سینما بروند و به‌نظرم مخاطب وفادار به صندلی سینما چیزی حدود 2تا 3میلیون نفر است که نسبت به کل جمعیت عدد بالایی نیست. درصورتی که سینمای ما توان این را دارد که مخاطبان متنوع‌تری داشته باشد. با توجه به اینکه ضریب اشغال صندلی‌ها حتی در مورد فیلم‌های پرفروش راضی‌کننده نیست، به‌نظر می‌رسد برای هرگونه فیلم باید مخاطب خلق شود. 

  تصور من این است که نقش خانواده‌ها در فرهنگ و سینما پررنگ نیست. خانواده‌ها باید به ارزش نمایش و تصویر در اخلاق و رفتار کودکانشان دقیق باشند، چراکه یک فیلم می‌تواند خلق‌وخوی
کودک را برای همیشه تحت‌تأثیر قرار دهد.

  یکی از مهم‌ترین عوامل در شکل‌گیری شخصیت کودکان سینما و تصویر است. به‌نظر می‌رسد که رسانه‌ها باید نگاهشان را تغییر دهند. در گذشته معلمان، افراد خانواده، بزرگان فامیل و کتاب برای بچه‌ها معلمی‌ می‌کردند. الان طبق تحقیقات جدید بین 73تا 93درصد یادگیری کودکان از طریق تصویر نمایشی صورت می‌گیرد. این یادگیری از برنامه نیست، از سخنرانی هم نیست، حتی از فوتبال هم نیست. این نمایش است که به‌دلیل ویژگی پیام‌رسانی پنهان و غیرمستقیمی ‌که دارد، بیشترین نقش را دارد. به‌نظر می‌رسد خانواده‌ها باید به این محصول و غذای فرهنگی حساس باشند و به آنچه به خورد کودک می‌رود، دقت کنند.
   خانواده‌ها باید بدانند دیگر نمی‌توانند با تصویر مثل گذشته رفتار کنند. تصویر تبدیل به یک بازیگر اصلی شده است. پس خانواده‌ها باید نسبت به آن دقت و وسواس داشته باشند. مهم‌ترین قطب تولید فرهنگ در جهان‌ هالیوود است. 

  مسئله این است که کودکان ما این محصولات فرهنگی را چه ما بخواهیم و چه نخواهیم مصرف می‌کنند. در این شرایط باید 2اقدام انجام داد. یکی اینکه باید بعد از دیدن هر فیلم در خانواده درباره آن صحبت کرد؛ یعنی درباره اینکه فیلم چه می‌گوید و شخصیت‌ها و قهرمانانش چگونه‌اند. نباید بگذاریم کودک همه‌‌چیز را بدون‌چون و چرا بپذیرد. نگاه انتقادی را باید در بچه‌ها ایجاد کرد. مسئله‌ای که می‌تواند برای بچه‌ها به یک چالش تبدیل شود، تعارض و تضادی است که برای آنها به‌وجود می‌آید. 

  سبک زندگی غربی بدون هیچ دعوایی با مطلوبیت وارد زندگی ما می‌شود. زیباست و نمی‌توانید بگویید جذاب نیست. این موضوع در آینده به چالش بزرگ ذهنی و فکری بچه‌های ما تبدیل می‌شود. ما می‌گوییم ایرانی هستیم، تمامیت‌ارضی کشور برایمان اهمیت دارد، اقتدارمان مهم است. در عین حال می‌خواهیم نسبت به تمدن غرب هم آغوش باز داشته باشیم. دوست داریم از چیزهایی از آن استفاده کنیم. اما برای نسل بعدی اینطور نیست. یک‌دفعه بچه با دیدن این انیمیشن‌ها و فیلم‌ها درباره دین هم سؤال می‌کند و می‌گوید پس دینی که این زندگی را ساخته دین بهتری است. در حوزه سیاسی هم نفوذ می‌کند. به معیارهای اخلاقی‌ای که مختص ماست هم وارد می‌شود. تا این جایش را بعضی‌ها می‌گویند قابل پذیرش است. اما نکته بعدی این است که ما پیشینه‌ای داریم. اگر همه اینها پذیرفته شود آن وقت با آدمی ‌مواجه می‌شوید که تمام زندگی‌اش حسرت دارد یا می‌خواهد مهاجرت کند به جایی که تصویر آرمانی‌اش را در آن دیده است. کاری که باید مثل هرجای دیگر دنیا که در برابر تهاجم فرهنگ قرار گرفته انجام دهیم، این است که شاخصه‌های تمدنی خودمان را تقویت کنیم.‌‌