به گزارش ایرنا، هنوز رد بیل مکانیکی از خیابان پاک نشده که صدای گلایه مردم در کوچه و بازار بالا می‌رود. آسفالت‌ها تازه پهن شده‌اند، اما طولی نمی‌کشد که دوباره زیر تیغ حفاری می‌روند.

خیابان‌های بجنورد این روزها بیش از هر زمان دیگری زخمی و پرچاله‌اند؛ زخمی که بخشی از آن سهم فرسودگی نیم‌قرنی شبکه آب و فاضلاب و بخشی دیگر سهم نبود هماهنگی میان آبفا و شهرداری است.

زخمی که هر روز تازه می‌شود

عابران پیاده وقتی از کنار گودال‌های نیمه‌کاره عبور می‌کنند، نگران زمین خوردن کودکان و سالمندان هستند و رانندگان نیز از دست‌اندازها و ترک‌های پیاپی کلافه‌اند.

یکی از شهروندان با لحنی گلایه‌آمیز می‌گوید: هر بار که آسفالت می‌ریزند، چند هفته نمی‌گذرد که دوباره خیابان را می‌کَنند. انگار که شهر به میدان حفاری بی‌پایان تبدیل شده است.

واقعیت این است که اصلاح شبکه آب و فاضلاب به ضرورتی انکارناپذیر رسیده؛ لوله‌هایی که ۵۰ سال پیش کار گذاشته شده‌اند، امروز دیگر توان تحمل فشار جمعیت و توسعه شهر را ندارند.

اما آنچه بیش از همه به چشم می‌آید، بی‌نظمی و نبود هماهنگی در اجرای این پروژه‌هاست.

گلایه‌های پی‌درپی مردم

اعضای شورای شهر بجنورد در جلسات علنی بارها بر این نکته تاکید کرده‌اند که آب و فاضلاب باید پیش از هر اقدامی با شهرداری هماهنگ باشد.

علی اربابی، عضو شورای شهر می‌گوید: کنده‌کاری‌های بی‌برنامه، نه‌تنها سیمای شهر را مخدوش کرده، بلکه خدمات عمرانی را هم دوچندان کرده و نارضایتی عمومی را افزایش داده است.

از سوی دیگر، طعم و بوی آب شرب هم به دغدغه‌ای تازه برای مردم بدل شده است.

شهروندان انتظار دارند وقتی خیابان‌هایشان بارها کنده می‌شود، دست‌کم کیفیت آب بهبود یابد؛ اما هنوز بسیاری گلایه دارند که آب بجنورد بوی نامطبوعی دارد.

شهرداری و آبفا در دو مسیر

شهرداری بجنورد نیز از وضعیت موجود رضایت ندارد. سید محمدعلی کشمیری تاکید می‌کند که حجم بالای حفاری‌ها بدون مدیریت و رعایت اصول فنی، مشکلات عدیده‌ای به‌بار آورده است؛ هر چند آبفا ناچار به لوله‌گذاری و رفع خرابی‌هاست، اما نارضایتی مردم به حساب شهرداری نوشته می‌شود.

مدیر امور آب و فاضلاب بجنورد در مقابل بر این باور است که بخش اعظم مشکل به فرسودگی شبکه بازمی‌گردد و لوله‌هایی که نیم قرن پیش در دل زمین گذاشته شده‌اند، امروز یکی پس از دیگری می‌ترکند و برای اصلاح این وضعیت باید کل خیابان‌ها حفاری شود.

علی محمدی می‌افزاید که بوی نامطبوع آب هم از سد شیرین‌دره ناشی می‌شود و رفع آن از توان شرکت آب و فاضلاب خارج است.

انتظار مردم؛ هماهنگی و آرامش

در میانه این کشمکش، آنچه باقی می‌ماند چهره‌ای زخمی از خیابان‌های بجنورد است؛ خیابان‌هایی که باید نماد آرامش و زیبایی شهر باشند، اما به محل همیشگی کنده‌کاری و وصله‌پینه تبدیل شده‌اند.

شهروندان بجنورد بیش از هر چیز انتظار دارند شهرداری و آبفا پیش از هر اقدامی دست‌کم یکدیگر را در جریان کار قرار دهند، برنامه زمان‌بندی مشترک داشته باشند و اجازه ندهند خدمات عمرانی به تهدیدی برای آسایش مردم بدل شود.

شهر بجنورد با ۲۳۰ هزار نفر جمعیت، این روزها درگیر زخمی است که با هیچ آسفالتی به‌سادگی ترمیم نمی‌شود؛ زخمی که نامش «بی‌برنامگی» است.