عباس عبدی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی، در روزنامه اعتماد نوشت: «مجمع تشخيص مصلحت نظام كه قرار است مصالح نظام را بسنجد با ده‌ها عضو كه اغلب نيز به نسبت خيلي پير هستند و با يك ساختمان مجهز و بودجه كلان و انواع كميسيون‌ها و دبيرخانه مشغول فعاليت است.

تاكنون هم كسي متوجه كاركرد موثر اين نهاد نشده، سهل است كه به جاي پرداختن به موارد اصلي تعيين‌كننده مصلحت نظام كه بالطبع هر از گاهي و برحسب ضرورت بايد تصميم بگيرند، تبديل به يك نهاد با كلي خدم و حشم شده است و به اموري مي‌پردازد كه هيچ تناسبي با اصل و منطق شكل گرفتن اين نهاد ندارد. نهادي كه بايد گره‌گشايي از بن‌بست‌هاي كشور بر اثر موانع شرعي و حقوقي كند، در عمل خودش تبديل به يك گره اضافي و البته سفت و محكم ديگر بر انواع گره‌هاي تصميم‌گيري و سياستگذاري شده است.

همين الان، جامعه ايران با انواع مسائلي مواجه است كه نيازمند رويكرد مصلحت‌گرايانه هم براي كشور و مردم و هم براي نظام است، ولي دريغ از يك اقدام و حتي دخالت حداقلي در اين موضوعات و به جاي آن به مواردي پرداخته مي‌شود كه در عمل تاريخ گذشته است. يكي از آخرين مصوبات آن تصويب لايحه CFT است كه پس از اجرايي شدن اسنپ‌بك رخ داده است. اتفاقا پيام اين رفتار به غربي‌ها اين است كه تا ما را تحت فشار قرار ندهيد، حاضر نيستيم كه چيزي را بپذيريم.

ولي از عجايب اينكه معمولا زماني مي‌پذيريم كه اين پذيرش چندان كارايي ندارد و مصداق ضرب‌المثل قباي بعد از عيد است كه مي‌گويند به درد گلِ مِنار مي‌خورد (انداختن روي منار و نه پوشيدن). تازه آقايان براي اينكه بگويند حرف ما يكي است، آن را هم به صورت مشروط مي‌پذيرند تا مبادا خداي ناكرده متهم به تغيير موضع انقلابي شوند! اين مساله در مجلس دهم (۷ سال پيش) تصويب شد، شوراي نگهبان تحت رويكرد بخشي از حكومت برخي لوايح مصوب از جمله CFT را رد كرد.

ظاهرا حضور در اين كنوانسيون‌ها را به‌ غلط مانع تامين مالي «جبهه مقاومت» مي‌دانستند. به نظر مي‌رسد كه اكنون يا جبهه مقاومت از نظر آنان بلاموضوع يا منابع لازم براي تامين مالي كم شده است. جالب است كه كشورهاي غير غربي و مهم مثل چين و روسيه كه نزديك به ايران هم هستند، بارها متذكر شده‌اند كه مساله ما فقط تحريم‌هاي امريكا نيست.»

انتهای پیام