به گزارش روز دوشنبه ایرنا، سیندِرپال سینگ کارشناس مسائل آسیای جنوبی و معماری امنیت منطقه‌ای در دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور در گفت‌وگو با کانال خبری نیوز آسیا به تنش‌های اخیر دهلی‌نو - واشنگتن و رویکرد جدید هند در قبال کشورهای منطقه‌ای اشاره و اظهار کرد: دهلی‌نو در چارچوب سیاست‌های جهان چندقطبی، به دنبال شکل‌گیری آسیای چندقطبی است؛ جایی که هیچ قدرتی نتواند بر منطقه سلطه پیدا کند.
وی با تاکید بر چالش‌های پیش روی هند و چین در مسائل مرزی و نفوذ در آسیای جنوبی، افزود: دهلی‌نو در مسیر تعامل با کشورهایی آسیای شرقی و غربی تلاش می‌کند با ایجاد یک ائتلاف گسترده از شرکا و دوستان برای تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ قدم بردارد.
سینگ در همین راستا به دیدار اخیر نارندرا مودی نخست‌وزیر هند با شی جین‌پینگ رئیس‌جمهوری چین پس از هفت سال وقفه اشاره و تاکید می‌کند این دیدار نشانه‌ای آشکار از بهبود روابط دوجانبه بود؛ به‌ویژه با توجه به اینکه تنش‌ها میان دو کشور از زمان رویارویی نظامی در مرز مشترک و درگیری‌های محدود از سال ۲۰۲۰ ادامه داشته است.
با این حال، روابط هند با آمریکا مسیری کاملاً معکوس را طی کرده است.
این کارشناس با بیان اینکه رابطه خوب میان دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا با مودی به‌عنوان یک مزیت برای کاهش تعرفه‌های ایالات متحده بر محصولات هندی محسوب می‌شد، تصریح کرد که اعمال تعرفه ۵۰ درصدی بخاطر خرید نفت از روسیه، روابط دوجانبه در پایین‌ترین سطح قرار داد و موجب زمینه افزایش احساسات ضدآمریکایی در داخل هند ایجاد کرد.
بنابراین، هند در چنین شرایطی به سمت شراکت‌های عملی و قابل اعتماد رفت تا بتواند مانور خود را در روابط خارجی حفظ کرده و ناچار به انتخاب‌های دوتایی نشود.
سینگ در ادامه اظهارتش به سیاست‌های جدید ترامپ اشاره و می‌گوید که واشنگتن کشورها را به‌طور مستقیم به پذیرش شرایط تجاری خود تحت فشار گذاشته است و همین اقدام زمینه جدیدی برای مقاومت کشورها در برابر نگاه دوتایی به جهان بوجود آورده است.
وی با بیان اینکه دگرگونی زنجیره‌های تامین ناشی از نگرانی‌های ژئوپلیتیکی جهانی برای هند هم فرصت اقتصادی ایجاد کرده است، بیان کرد که با آغاز بیماری کرونا و افزایش تنش‌های میان آمریکا و چین، بسیاری از کشورها برای امنیت ملی خود به سمت تنوع‌بخشی زنجیره‌های تامین رفتند اما هند با راهبرد «چین به اضافه یک» که هدفش انتقال تولید از چین به جاهای دیگر بود، به اندازه کشورهای جنوب شرق آسیا مانند ویتنام، اندونزی و تایلند بهره نبرد.
سینگ همچنین با اشاره به سیاست‌های تعرفه‌ای ترامپ برای واداشتن شرکت‌های نیمه‌رسانا به تولید تراشه در آمریکا، تصریح کرد که دهلی‌نو هم‌اکنون می‌تواند از این فرصتی برای بهره از تغییر زنجیره‌های تامین استفاده کند.
وی بیان اینکه هند زمینه صادرات تراشه‌های ساخت هند هم به بازارهای غیرآمریکایی هم دارد، افزود: کشورها به دنبال کاهش وابستگی زنجیره تامین از چین و آمریکا هستند.
این کارشناس در پایان اظهاراتش تاکید داشت که دهلی‌نو به کاهش تعرفه‌ها با آمریکا امیدوار است اما این مساله را فرصتی برای اصلاحات داخلی می‌داند؛ مشابه اصلاحات اقتصادی ۱۹۹۱، این شوک خارجی می‌تواند سران هند را وادار به اجرای اصلاحات ضروری اقتصادی کند که در سال‌های اخیر کند شده‌اند.
نگرانی‌های حمایت‌گرایانه هند سبب شد که این کشور در سال ۲۰۱۹ از «مشارکت جامع اقتصادی منطقه‌ای» خارج شود. این اقدام از سوی کشورهای شرکت‌کننده در شرق و جنوب شرق آسیا از جمله سنگاپور، عقب‌گردی برای چندجانبه‌گرایی منطقه‌ای و همچنین برای مسیر تعامل اقتصادی هند با شرق آسیا تلقی شد که از دهه ۱۹۹۰ آغاز شده بود.