همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: تهران، مجموعهای از تمام این تضادهاست؛ شهر برجهای شیشهای و خانههایی با حوضهای فیروزهای، شهر بزرگراههای چندطبقه و کوچههای آشتیکنان، شهر سرعت و دلتنگی.از روزی که آقامحمدخان قاجار، روستای خوش آبوهوای «طهران» را به پایتختی برگزید، سرنوشت این شهر برای همیشه تغییر کرد. دیوارهای کاهگلیاش جای خود را به آجرهای قزاقی دادند، کوچههای خاکیاش سنگفرش شدند و درشکهها جایشان را به اتومبیلها بخشیدند.
این شهر، حافظه جمعی ماست. از سنگنوشتههای کاخ گلستان و عظمت شمسالعماره تا نوستالژی خیابان لالهزار و کافههایش، از هیاهوی میدان توپخانه قدیم تا سکوت و آرامش پل طبیعت امروز. هر گوشه از این شهر، داستانی برای گفتن دارد. داستانی از آدمهایی که در این خیابانها عاشق شدند، کار کردند، خندیدند، گریستند و رویا بافتند.
چهاردهم مهرماه، «روز تهران»، فرصتی است تا به این شهر نه به چشم یک پایتخت اداری و سیاسی، که به مثابه موجودی زنده نگاه کنیم؛ موجودی که بیش از ۲۰۰ سال است نفس میکشد، رشد میکند، زخم میخورد و دوباره قد میکشد.
گزارش پیش رو، سفری تصویری در تونل زمان است. دعوتی برای ورقزدن آلبوم خاطرات شهری که هر آجرش، بخشی از هویت ماست. ما در این گزارش، قابهایی از دیروز و امروز تهران را کنار هم قرار دادهایم تا ببینیم این شهر چقدر تغییر کرده و در عین حال، چقدر خودش باقی مانده است. این تصاویر، تنها روایتی از تغییر سیمای یک شهر نیستند، بلکه آینهای هستند در برابر خودمان تا ببینیم در این گذر پرشتاب زمان، کجا ایستادهایم. این شما و این هم روایتی از شهری که با تمام فراز و نشیبهایش، دوستش داریم؛ تهران.
دیروز، سر پل تجریش، پایانه آرام اتوبوسهای بنز. امروز، میدانی سبز در محاصره هیاهوی خودروها. روایتی فشرده از گذر زمان و تحول پایتخت در قلب شمیران
هتل هیلتون، دیروز تک و مدرن در دامنه بکر البرز. امروز، در محاصره انبوه درختان و هیاهوی شهر. نمادی از تجدد دهه چهل که شاهد نیم قرن توسعه پایتخت بوده است.
میدان امام حسین، دیروز میدانی مزین به حوض و فواره. امروز، زیرگذری برای شریان ترافیک و پهنهای برای حضور مردم. تحول کالبدی قلب شرق تهران از زیبایی به کارکردگرایی.
بزرگراه مدرس، دیروز جادهای در حال ساخت میان تپههای خالی. امروز شریانی سبز که با پل طبیعت، به جای جدایی، دو بوستان را به یکدیگر پیوند میزند.
سردر باغ ملی (میدان مشق)، دیروز دروازهای به میدان رژه نظامیان قاجار با چشماندازی باز. امروز، نگینی در قلب مجموعهای فرهنگی-اداری. روایتی ازگذار تهران از یک پادگان نظامی به یک پایتخت مدرن.
بلوار کشاورز، دیروز کانالی برای انتقال آب حیاتبخش کرج به شهر. امروز، تفرجگاهی سبز و خاطرهانگیز در قلب پایتخت. نمادی از توسعه تهران که یک زیرساخت حیاتی را به فضایی برای آرامش شهروندان بدل کرد.
هتل لاله: معماری شاخص دهه پنجاه، دیروز در کنار خیابانهای خلوت و امروز در قلب تپنده پایتخت. بنایی که نیم قرن است شاهد تغییر چهره مرکز تهران و نبض زندگی شهری است.
خیابان امیریه، دیروز، معبری خلوت با چراغهای ایستاده و چشمانداز کوهستان. امروز، شریانی پرترافیک در تسخیر اتوبوسها و ساختمانها. روایتی از محوشدن آرامش در هیاهوی توسعه یکی از قدیمیترین خیابانهای پایتخت.