به گزارش ایرنا، جامعه تشکل‌های تخصصی رسانه‌های تصویری ایران از سال ۱۳۸۹ برای هماهنگی و نظارت بر فعالیت شرکت‌ها و موسسات فیلمسازی ایران فعالیت خود را آغاز کرد. این جامعه تشکل ها در سال ۱۴۰۱ با درخواست اعضا و مصوبه هیات مدیره و تغییر ساختار به انجمن تشکل‌های فیلمسازی ایران تغییر کرد و امسال با تغییرات عمده تر در ساختار خود به «جامعه تشکل‌های تخصصی رسانه‌های تصویری ایران» تبدیل شد.
در مورد اهداف و برنامه های این نهاد با رئیس شورای مرکزی «جامعه تشکل‌های تخصصی رسانه‌های تصویری ایران به گفت و گو نشسته ایم که در ادامه می خوانید.
احمد تقوی پویا در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه ایرنا با اشاره به اهمیت اقتصاد رسانه تاکیدکرد: اقتصاد رسانه‌های تصویری کشور از نگاه ما نه صرفاً یک فعالیت فرهنگی و هنری، بلکه یک صنعت راهبردی و مولد ثروت ملی است که نقشی دوگانه در ارتقای سرمایه اجتماعی و توسعه اقتصادی ایفا می‌کند.
وی با بیان این که رسانه‌های تصویری با ظرفیت‌های گسترده خود می‌توانند سهمی معنادار در تولید ناخالص داخلی، اشتغال پایدار و نیز ارتقای دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران داشته باشند اظهارداشت: بر همین اساس، چارچوب سیاستی ما بر چهار محور اصلی استوار است که شامل ایجاد و تقویت بسترهای تولید ثروت ملی از طریق حمایت هدفمند از کسب‌وکارهای فعال در حوزه تصویر و محتوا، گسترش اشتغال پایدار و تخصصی برای نیروی انسانی جوان، خلاق و ماهر این بخش، جذب و هدایت سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی به سمت زیرساخت‌ها و پروژه‌های کلان صنعت تصویر و توسعه صادرات محتوا می‌شود.
تقوی پویا تاکیدکرد: در صورت استقرار یک نظام جامع آموزش تخصصی و به‌روزرسانی استانداردهای حرفه‌ای در سطح ملی، سایر اهداف یادشده شامل جذب سرمایه و ارتقای اشتغال تا توسعه صادرات و تعاملات فرهنگی به صورت پایدار محقق خواهد شد.
وی با اشاره به اولویت‌های کلیدی این جامعه گفت: تدوین، به‌روزرسانی و اجرای استانداردهای حرفه‌ای در تولید، پخش و توزیع محتوای تصویری با هدف ارتقای کیفیت و رقابت‌پذیری محصولات ایرانی در بازارهای داخلی و خارجی و تعامل سازنده و مستمر با نهادهای حاکمیتی، بخش خصوصی و همچنین نهادهای فرهنگی و رسانه‌ای کشورهای دیگر برای تسهیل مبادلات، تولیدات مشترک و ورود فعال‌تر به بازارهای بین‌المللی جزو برنامه‌های ماست.
تقوی‌پویا با یاداوری این که از سال ۱۳۶۹ در زمینه فیلمسازی و تبلیغات فعالیت دارد گفت: همچنین جزو بنیانگذاران انجمن سینمای مستند که امروز یکی از ستون‌های اصلی خانه سینما به شمار می‌آید بوده‌ام. در آن زمان، ما که حدود ۱۴ تا ۱۵ شرکت فعال در زمینه فیلم مستند و ویدئویی بودیم، دور هم جمع شدیم و انجمن تبلیغات را هم راه‌اندازی کردیم. همه این شرکت‌ها با مدیران تبلیغات و فیلمسازی اداره می‌شدند. من سه دوره عضویت در هیات‌مدیره انجمن صنفی شرکت‌های تبلیغاتی را تجربه کرده‌ام و ۱۸ سال به عنوان نایب‌رئیس این انجمن فعالیت کرده‌ام.
وی افزود: با توجه به این سابقه، جمعی از ما به این نتیجه رسیدیم که همان‌طور که انجمن‌های دیگر مانند انجمن کارگردانان یا انجمن فیلمبرداران به صورت مستقل پیگیر مسائل خود هستند، باید تشکلی فراتر داشته باشیم که همه اصناف را در بر گیرد. چرا که پیگیری‌های انفرادی هر صنف صدای اثرگذاری نداشت. بنابراین «جامعه تشکل‌های رسانه‌های تصویری ایران» را پایه‌گذاری کردیم؛ نهادی که نمایندگان همه صنوف حتی مجریان در آن حضور دارند.
رئیس شورای مرکزی جامعه تشکل‌های تخصصی رسانه‌های تصویری ایران هدف ما این بود که صدای واحدی داشته باشیم و اگر مشکلی در هر بخشی از این حوزه پیش آمد، به جای اینکه هر انجمن جداگانه وارد عمل شود، همه اصناف با هم آن را پیگیری کنند. طبیعی است که ممکن است یک مشکل برای یک صنف جدی باشد، اما برای صنف دیگر اهمیتی نداشته باشد. اینجا جایی است که با همکاری و تعامل با نهادهای مسئول، مسائل به صورت جمعی حل‌وفصل می‌شود. در مورد احقاق حقوق صنفی، تا آخرین مرحله ایستادگی کرده‌ایم و همچنان نیز بر این موضوع پافشاری داریم.
مدل‌های موجود بیشتر هیجانی، سطحی و غیر اصولی هستند
تقوی پویا درباره حقوق و وظایف سرمایه‌گذار یا اسپانسر در سینما توضیح داد: در حوزه رسانه، فیلمسازی و سریال‌سازی، همیشه این وضعیت وجود داشته است که تهیه‌کننده یا کارگردانی با یک سرمایه‌گذار آشنا می‌شود و سرمایه‌ای جذب می‌کند، اما سازوکار مشخصی برای این مشارکت وجود ندارد. در واقع، مدل‌های موجود بیشتر هیجانی، سطحی و غیر اصولی هستند. ما به دنبال آن هستیم که این وضعیت را ساماندهی کنیم؛ به این معنا که سرمایه‌گذار یا اسپانسر سهم و حق مشخصی داشته باشد و در مقابل، تهیه‌کننده هم به صورت روشن و اصولی مسئولیت سود و زیان پروژه را بپذیرد. به عبارت دیگر، مدل همکاری باید به گونه‌ای باشد که هم اسپانسر به حقوق خود برسد و هم تهیه‌کننده در چارچوبی شفاف و حرفه‌ای فعالیت کند.
وی افزود: اگر قرار باشد برای ساخت یک فیلم از اسپانسر تأمین مالی انجام شود، باید چارچوب مشخص و اصولی برای آن تعریف شود. متأسفانه در بسیاری از موارد، سرمایه‌گذاری‌ها در این حوزه صنعتی نیستند، بلکه بیشتر بر پایه احساسات یا روابط شخصی و رفاقتی شکل می‌گیرند که این شیوه کاملاً نادرست است. من معتقدم باید این روند به صورت اصولی و شفاف ساماندهی شود. به این معنا که قرارداد رسمی و مدونی تهیه شود. در این قرارداد باید تعهدات طرفین به‌طور دقیق و روشن درج شود تا هم اسپانسر و هم تهیه‌کننده بدانند چه مسئولیت‌ها و حقوقی دارند و از بروز سوءتفاهم یا مشکلات بعدی جلوگیری شود.
وظیفه ما ارائه راهکارها و مسیرهای صدور کالاهای فرهنگی به فعالان این حوزه است
تقوی پویا با یادآوری اینکه کل بودجه سینمای ایران حدود ۲ هزار میلیارد تومان است، اما بودجه تبلیغات در کشور بسیار فراتر از این رقم است گفت: عدد دقیق را نمی‌توان به‌روشنی بیان کرد، اما واقعیت این است که این بودجه در حدود ۶۰ هزار میلیاردتومان برآورد می‌شود. حتی اگر این رقم را دقیق هم اعلام نکنیم، باز هم چندین برابر بودجه سینماست. بنابراین این پرسش مطرح می‌شود که چرا ما از این ظرفیت عظیم در جهت حمایت از سینما بهره نمی‌گیریم؟ امروز بخش عمده‌ای از تبلیغات به صورت آگهی تلویزیونی یا نصب بیلبورد در سطح شهر انجام می‌شود.
وی افزود: در حالی که تبلیغ از طریق فیلم سینمایی اهمیت بسیار بیشتری دارد. یک فیلم پس از تولید ممکن است ده‌ها یا حتی صد سال بعد همچنان نمایش داده شود و در هر بار نمایش، نام و برند مورد نظر نیز دیده می‌شود. اما آگهی‌های تلویزیونی و بیلبوردها فقط در یک بازه زمانی محدود دیده می‌شوند و اثرگذاری آن‌ها کوتاه‌مدت است. اگر این روند به صورت اصولی و در چارچوب مشخص اجرا شود، هم سینما و هم حوزه تبلیغات از آن منتفع خواهند شد.
وی ادامه داد: جامعه تشکل‌ها فعالیت‌های متنوعی انجام می‌دهد؛ از جمله در زمینه صادرات محصولات فرهنگی. البته منظور این نیست که خود ما مستقیماً وارد فرآیند بازاریابی شویم، بلکه وظیفه ما ارائه راهکارها و مسیرهای صدور کالاهای فرهنگی به فعالان این حوزه است. برای نمونه، در بسیاری از کشورها مانند ترکیه آژانس‌هایی وجود دارند که کار اصلی آن‌ها خرید و فروش محصولات و محتوای فرهنگی است. جامعه تشکل‌ها نیز در همین راستا تلاش می‌کند تا با ارائه راهکارهای عملی، زمینه دسترسی بهتر تولیدکنندگان داخلی به بازارهای خارجی را فراهم کند.
احمد تقوی پویا، رئیس شورای مرکزی جامعه تشکل‌های تخصصی رسانه‌های تصویری ایران
رئیس جامعه تشکل‌های تخصصی رسانه‌های تصویری ایران با اشاره به اهمیت اکران جهانی فیلم‌های ایرانی بیان کرد: فیلم‌های ما معمولاً برای جشنواره‌های جهانی ارسال می‌شوند، اما پرسش اساسی اینجاست که اقتصاد این فرآیند کجاست؟ حضور در جشنواره‌ها ارزشمند است، اما مهم‌تر از آن این است که فیلم‌ها در سینماهای بین‌المللی اکران شوند؛ مثلاً در شهرهایی مانند کلن، بن، پاریس یا لندن. اکران عمومی در این کشورها می‌تواند منبع درآمد واقعی برای سینمای ما باشد.
وی ادامه داد: برای تحقق این هدف، باید محتوایی تولید کنیم که متناسب با سلایق جهانی باشد. بسیاری از محصولات فرهنگی ما در خارج از کشور طرفداران خاص خود را دارند. برای نمونه، در استرالیا هنگام نمایش فیلم‌های ایرانی در سالن‌های سینما، ۹۰ درصد مخاطبان استرالیایی بودند. با وجود آن‌که ترجمه‌ها اغلب ضعیف و دشوار بود، باز هم این استقبال شکل گرفت. حال اگر یک شرکت معتبر این آثار را به‌طور حرفه‌ای دوبله کند یا زیرنویس مناسب و باکیفیت ارائه دهد و فیلم‌ها را به‌خوبی تبلیغ کند و حتی با کمپانی‌های تخصصی پخش بین‌المللی قرارداد ببندد، قطعاً می‌توان درآمدهای چشمگیری ایجاد کرد.
تقوی پویا با بیان این که در حال حاضر، بیشتر این فرآیندها به‌صورت فردی و پراکنده انجام می‌شود گفت: معمولا کارگردان یا تهیه‌کننده شخصاً فیلم خود را عرضه می‌کند. در حالی که ما به دنبال تجمیع و ایجاد یک سیستم منسجم هستیم. به عنوان نمونه، در ترکیه مدل مشخصی تعریف شده است. تمام شرکت‌های تولیدی موظف‌اند آثار خود را به‌وسیله یک نهاد مرکزی عرضه کنند و حق ندارند مستقیماً با کشورهای دیگر قرارداد ببندند. نتیجه این سیستم اقتصادی روشن است؛ درآمد ترکیه از فروش محصولات تلویزیونی در سال گذشته حدود ۵۰۰ میلیون دلار بوده است، هرچند نسبت به سال پیش از آن با رقمی حدود ۷۴۰ میلیون دلار کاهش داشته است. این موفقیت به‌واسطه یک کار سیستمی به دست آمده است؛ سیستمی که افراد و آثار را به‌خوبی می‌شناسد، می‌داند چه محتوایی را باید در اختیار چه کشوری قرار دهد و بهترین مسیر پخش را برای آن انتخاب می‌کند.