به گزارش خبرنگار جماران، فرخنده حق‌شنو به ستاد خبری سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران گفت: هفته کتاب رویداد مهمی است که بیش از هر زمان دیگری توجه به کتاب را یادآوری می‌کند. این توجه به همه کتاب‌ها، چه داستانی و چه غیر داستانی، اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا کتاب می‌تواند سبب ارتقاء فکر، رشد فردی، وسعت دید و کسب تجربه شود.
نویسنده کتاب «امیر علی و دهکده جهانی» با تاکید بر اینکه جامعه کتاب‌خوان هرگز پویایی و خلاقیت خود را از دست نمی‌دهد، ادامه داد: یادآوری و توجه به کتاب در هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران از طرق مختلفی صورت می‌گیرد؛ از جمله فروش کتاب به صورت مجازی و مستقیم، دیدارهای جمعی یا فردی از کتابفروشی‌ها، برگزاری نشست‌ها و همایش‌ها، جشنواره‌ها، نمایشگاه‌ها، مسابقات، اهدای جوایز، تخفیف‌ها و خلاصه کتاب‌خوانی‌ها. کتاب‌خوانی که مهم‌ترین اولویت را، به ویژه در بخش داستان‌خوانی دارد، باید از اولین و بالاترین جایگاه در این رویداد برخوردار باشد که متأسفانه چنین نیست.
وی اضافه کرد: سوال این است که آیا به دلیل تعدد برنامه‌ها داستان‌خوانی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد؟ آیا ضرورتی در این امر دیده نشده است؟ آیا نیاز به داستان‌خوانی نسبت به سایر فعالیت‌ها اهمیت کمتری دارد؟ همان داستان‌هایی که پدران، مادران و اجداد ما پیش از پیدایش نوشتار سینه به سینه منتقل می‌کردند و از اولین نیازهای سرگرم‌کننده و آموزنده هر کسی، به‌خصوص کودکان بودند. داستان‌هایی که کوچک و بزرگ را سوار بال خیال خود می‌کردند و زمین و آسمان را درمی‌نوردیدند تا به نقطه اوج خود برسند و تجربه‌ای ناشناخته و شیرین کسب کنند.
نویسنده کتاب «آیلین» با بیان اینکه هر اقدامی در هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران که در راستای کتاب باشد، ارزش خاصی دارد، گفت: انتظار می‌رود گام بزرگ‌تری در زمینه توجه به داستان و داستان‌خوانی برداشته شود. به عنوان مثال، می‌توان شبکه داستان‌خوانی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرد و از نویسندگان داستان‌ها یا مجریان خواست داستان بخوانند. همچنین در تمام مراکز فرهنگی، خانه‌های فرهنگ و فرهنگسراها جلسات داستان‌خوانی برگزار کرد و به واسطه تبلیغات، محل، زمان و مخاطب آنها را اعلام کرد.
حق‌شنو با بیان اینکه داستان علاوه بر سرگرمی، سبب کسب تجربه برای مخاطب می‌شود، افزود: انسان به تنهایی فرصت به دست آوردن این همه تجربه در زندگی را ندارد و هر داستان لااقل چند تجربه به او می‌آموزد. همچنین می‌تواند درک انسان از زندگی و تفکر درباره حوادث آن را بالا ببرد، تصمیم‌گیری، هدفمندی و اولویت‌بخشی در امور را در شخص رشد دهد و در کودکان قوه تخیل را افزایش دهد و مهارت‌های گفتاری، شنیداری و حتی نوشتاری آنها را تقویت کند به گونه‌ای که در فرهنگ کتاب‌خوانی تأثیر بسزایی داشته باشد، زیرا عادت به کتاب‌خوانی موجب ارتقای فرهنگ جامعه می‌شود.
این نویسنده یکی از عوامل کم‌توجهی به داستان و داستان‌خوانی را عدم همکاری برخی ناشران در چاپ مجموعه‌های داستان دانست و گفت: ناشران علت این امر را استقبال کم مخاطب و ترجیح رمان بر آن می‌دانند. در حالی که برخی ناشران دیگر آگاهند که با کمبود وقت مخاطب، گزینه داستان کوتاه انتخاب مناسبی است، زیرا حداقل در یک جلسه می‌توان یک یا دو داستان را خواند. ناشران نوع اول، عدم فروش مجموعه داستان را دلیل این موضوع می‌دانند و فقط مجموعه‌هایی از نویسندگان معروف را چاپ و منتشر می‌کنند که فروش داشته باشد. به عنوان مثال ۵۰۰۰ نسخه از مجموعه داستان یک نویسنده معروف را چاپ و منتشر می‌کنند ولی از نویسندگان کمتر شناخته شده، تنها ۵۰۰ یا حتی ۲۰۰ و صد نسخه منتشر می‌کنند که طبیعتاً این مجموعه‌ها کمتر خوانده شده و کمتر مورد استقبال قرار می‌گیرند.
فرخنده حق‌شنو در پایان گفت: سال‌هاست داستان کوتاه در ایران از نظر تکنیک، ساختار، محتوا و فرم پیشرفت چشمگیری داشته و با داستان‌های کوتاه مطرح جهان برابری می‌کند. باوجود اینکه نویسندگان پیشکسوت و جوان ما در داستان کوتاه توانسته‌اند در جهان حرفی برای گفتن داشته باشند اما کم‌کاری‌ها در این زمینه باعث شده است که آنها آن‌طور که شایسته است به جهان معرفی نشوند. یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع بی‌رغبتی در نشر، توزیع و در مراحل بالاتر ترجمه این آثار است.