پژوهشی جدید نشان می‌دهد که داشتن روابط اجتماعی قوی و پایدار در طول زندگی می‌تواند روند پیری بیولوژیکی بدن را کُند کند، التهاب را کاهش داده و ساعت اپی‌ژنتیکی بدن را جوان‌تر نگه دارد.
تاثیر ارتباطات اجتماعی بر ساعت بیولوژیکی
به گزارش «سای‌تکدیلی» (SciTechDaily)، پژوهشگران با بررسی داده‌های بیش از ۲۱۰۰ بزرگسال شرکت‌کننده در مطالعه طولانی‌مدت «میانسالی در ایالات متحده» (MIDUS) به این نتیجه رسیدند که افراد برخوردار از «امتیاز اجتماعی انباشته» بیشتر، روند پیری اپی‌ژنتیکی کندتری را تجربه کرده‌اند و سطح التهاب مزمن در بدن آنها پایین‌تر بوده است.
ساعت‌های اپی‌ژنتیک، نشانگر‌های مولکولی که سرعت پیر شدن بدن را تخمین می‌زنند، در مرکز این پژوهش قرار داشتند. به طور خاص، دو ساعت «گریم‌ایج» (GrimAge) و «دانیـدین‌پیس» (DunedinPACE)، از بهترین پیش‌بینی‌کننده‌های خطر بیماری و طول عمر در نظر گرفته می‌شوند. شرکت‌کنندگانی که شبکه‌های اجتماعی گسترده‌تر و پایدارتری داشتند، در هر دو معیار، تصویر بیولوژیکی جوان‌تری به نمایش گذاشتند.
منابع حمایت اجتماعی در طول زندگی
«آنتونی اونگ»، استاد روانشناسی «دانشگاه کرنل» و از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: «امتیاز اجتماعی انباشته در واقع مربوط به عمق و وسعت ارتباطات اجتماعی شما در طول زندگی است.»
این پژوهش چهار حوزه کلیدی حمایت اجتماعی را بررسی کرده است: حمایت و محبت والدین در کودکی، احساس تعلق به جامعه و محله، مشارکت در فعالیت‌های دینی یا مذهبی و پشتیبانی عاطفی مداوم دوستان و خانواده.
کاهش التهاب و سلامت طولانی‌مدت
پژوهشگران دریافتند امتیاز اجتماعی بالاتر با سطح پایین‌تر «اینترلوکین‌ــ۶» مرتبط است. اینترلوکین‌ــ۶، یک مولکول پیش‌التهابی است که در بیماری‌های قلبی، دیابت و زوال عصبی نقش دارد.
با این حال، ارتباطی با نشانگر‌های استرس کوتاه‌مدت مانند کورتیزول مشاهده نشد.
برخلاف بسیاری از پژوهش‌های قبلی که در آنها فاکتور‌های اجتماعی به صورت جداگانه بررسی شده بود؛ به عنوان مثال مجرد یا متاهل بودن شخص یا تعداد دوستان او، این پژوهش امتیاز اجتماعی انباشته را به‌عنوان یک ساختار چندبعدی در نظر گرفت. در نظر گرفتن هم‌زمان حمایت‌های اجتماعی دریافتی در کودکی و بزرگسالی نشان داد که این امتیاز چگونه روی هم انباشته و اثرشان چند برابر می‌شود.
اهمیت استمرار و عمق ارتباطات اجتماعی
این پژوهش تاکید دارد که یک دوستی یا فعالیت داوطلبانه نمی‌تواند ساعت بیولوژیکی را به عقب برگرداند بلکه استمرار و عمق این ارتباط در طول دهه‌ها و در حوزه‌های مختلف زندگی بسیار مهم است. آنتونی اونگ ارتباطات اجتماعی را مانند یک حساب بازنشستگی می‌داند که هرچه زودتر و مداوم‌تر در آن سرمایه‌گذاری شود، بازده بیشتری خواهد داشت و این بازده تنها روانی نیست بلکه بازده زیستی نیز دارد. به گفته او، افرادی که ارتباطات اجتماعی غنی‌تر و پایدارتری دارند، به معنای واقعی کلمه در سطح سلولی کندتر پیر می‌شوند. پیری خوب به معنای سالم ماندن و در ارتباط ماندن است و این دو از هم جدایی‌ناپذیرند.
نتایج این پژوهش در «نشریه مغز، رفتار و ایمنی‌ــ سلامتی» (Brain, Behavior and Immunity – Health) منتشر شده است.
انتهای پیام/