سعید ابیت روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، اظهار کرد: در شرایطی که امنیت غذایی به عنوان یکی از پایه‌های اصلی امنیت ملی کشورها شناخته می‌شود، هر تصمیمی که به این حوزه آسیب برساند، آینده اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد و از طرفی با توجه به نقش اساسی جامعه عشایری در تامین بخشی از امنیت غذایی، تولید صنایع دستی و حفظ میراث فرهنگی؛ با این حال، طرح پیشنهادی انحلال «سازمان امور عشایر ایران» از سوی سازمان اداری و استخدامی با هدف «چابک‌سازی دولت» بحث‌برانگیز است.
وی ادامه داد: عشایر ایران با جمعیتی محدود اما نقشی بی‌بدیل، حدود ۲۵ درصد گوشت قرمز کشور را از طریق نگهداری بیش از ۲۸ میلیون راس دام سبک تامین می‌کنند و تولیدات آنان، برخلاف بسیاری از بخش‌های دامداری صنعتی، در بخش قابل توجهی از سال بی‌نیاز از نهاده‌های وارداتی است، موضوعی که در شرایط تحریم و فشار اقتصادی اهمیت دوچندان دارد.
ابیت تصریح کرد: افزون بر این، زنان عشایر سهمی معنادار در تولیدات غیرکشاورزی دارند، به‌گونه‌ای که ۳۵ درصد صنایع دستی کشور محصول دستان توانمند آنان است و عشایر در عین حال حامل و حافظ فرهنگ، زبان، موسیقی، آیین‌ها و سبک زندگی کوچ‌نشینی‌اند که بخشی از میراث ناملموس ایران محسوب می‌شود.
به گفته این مسوول، سازمان امور عشایر ایران از زمان تاسیس، به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان تنها نهاد متولی، مسوولیت سامان‌دهی، پشتیبانی و خدمات‌رسانی به این جامعه را برعهده داشته و این سازمان با وجود بودجه محدود و نیروی انسانی اندک، پروژه‌های زیربنایی همچون تامین آب پایدار، احداث و مرمت ایل‌راه‌ها و تامین حداقلی انرژی را پیش برده و زمینه استمرار زندگی و تولید عشایری را فراهم کرده‌اند، به بیان دیگر، این سازمان صرفا یک نهاد اداری نیست، بلکه بازوی اجرایی دولت در پاسداری از بخشی از امنیت غذایی و فرهنگی کشور است.
رییس اداره امور عشایر قزوین خاطرنشان کرد: استدلال طراحان مبنی بر «چابک‌سازی دولت» در انحلال سازمان امور عشایر با ابهامات جدی روبرو است، اینکه انحلال سازمانی با نیروی انسانی محدود و بودجه ناچیز، تاثیر قابل توجهی در چابک‌سازی دولت نخواهد داشت و در مقابل، حذف آن خلا مدیریتی و اجرایی بزرگی در جامعه عشایری ایجاد می‌کند.
وی با اشاره به سهم بالای عشایر در تولید گوشت و لبنیات، افزود: کاهش حمایت‌ها می‌تواند تولید داخلی را تضعیف کرده و نیاز کشور به واردات را افزایش دهد و این روند نه تنها فشار مضاعفی بر منابع ارزی خواهد بود، بلکه وابستگی غذایی کشور را بالا می‌برد.
ابیت بیان کرد: تولیدات عشایری، به دلیل استقلال نسبی از نهاده‌های وارداتی، مصداقی از تولید ایمن و پایدار در چارچوب پدافند غیرعامل است و حذف سازمان متولی این بخش، در واقع تضعیف یکی از پشتوانه‌های استراتژیک کشور محسوب می‌شود.
به گفته این مسوول، سبک زندگی کوچ‌نشینی، سنت‌ها و آیین‌های عشایر بخشی از میراث ملی و هویت فرهنگی ایران است و نبود نهادی متولی می‌تواند روند زوال این میراث را سرعت بخشد.
وی یادآورشد: جامعه عشایری ایران، که امام راحل از آنان به عنوان «ذخایر انقلاب» یاد کرده‌اند، در طول دفاع مقدس نیز با تقدیم بیش از ۱۱ هزار شهید، دین خود را به کشور ادا کرده‌اند، حال پرسش اساسی این است که آیا شایسته است این جامعه مولد و ایثارگر، امروز از حمایت یک سازمان تخصصی محروم شود؟
رییس اداره امور عشایر قزوین خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد به جای انحلال سازمان امور عشایر ایران، باید به اصلاح ساختار، افزایش کارآمدی و تقویت بودجه آن اندیشید و تصمیم‌گیری در خصوص چنین نهادی نه تنها یک اقدام اداری ساده، بلکه یک انتخاب استراتژیک در حوزه امنیت غذایی، اقتصادی و فرهنگی کشور محسوب می شود.