فرهیختگان: استقلال و پرسپولیس که سال‌ها ساختاری معیوبی داشتند، این فصل تصمیم گرفتند در فضای مجازی تیم ببندند.
آنقدر در گیرودار تبلیغات تو خالی و بازی با اسامی، به فکر لایک و مشروعیت گرفتن از فضای هواداری افتادند که به‌دنبال کارکرد و تقویت کیفیت تیمشان نرفتند. در این مسیر مجبور شدند به جریان واسطه‌گری در بازار هم اعتماد کنند و بد باختند. هم در زمین و هم به دلال‌ها! حالا باتوجه به اتفاقات افتاده در پنجره تابستانی اخیر به حدی عجیب بود که می‌توان گفت تاریخ فوتبال ایران به قبل و بعد این ماجرا تقسیم می‌شود.
سرخابی‌ها بدون فکر خرج کردند. شروع قرمزها با چند خرید پشت‌سر هم بود و پایان استقلال با انفجار بمب‌های خارجی. به نتایجشان نگاه کنید؛ حالا یکی با تجربه تلخ‌ترین شکست تاریخش، بحرانی نیست که پشت‌سر نگذاشته باشد و دیگری رکورددار تساوی در لیگ شده است. دنبال دلایل عجیب‌وغریب نگردید، استقلال و پرسپولیس تیم خوبی نبستند. این صفت بد بودن هم در نتایجشان مشخص است و هم تیمی که در اختیار دارند. جدا از ایرادات فنی ساپینتو و وحید هاشمیان، اسکواد فعلی آن‌ها به شکل محسوسی بالانس نیست و با این همه هزینه ما با دو تیم نصف‌و‌نیمه مواجه‌ایم. اما چه درس‌هایی می‌توان از این اتفاقات گرفت؟
پنجره تابستانی فوتبال ایران شاید پیچ و مهره‌های صندلی برخی از مدیران را برای مقطع کوتاهی سفت و جیب‌هایی را پُر، اما تبعات ترسناکی برای استقلال و پرسپولیس داشت. اینکه همه‌چیز پول‌پاشی نیست و موفقیت در فوتبال به عوامل مهم‌تری چون مدیریت هم نیاز دارد.
∎