شناسهٔ خبر: 75152905 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: انتخاب | لینک خبر

قسمت سی و هشتم خاطرات میلسپو: تعداد زیادی از ایرانیان علاقه زیادی به هیئت امریکایی نداشتند ولی خواستار اخذ وسایل اضافی ارتش آمریکا و استفاده از آمریکا به عنوان عامل موازنه سیاسی و یک «پاپانوئل» اقتصادی بودند

بنابراین این مطلب را که از لحاظ تکنیکی صحیح ولی از لحاظ واقعیت غلط بود عنوان کردند که اداره امور هیئت یک مسئله داخلی ایران است و هیچ ربطی به مناسبات بین دو کشور ندارد. موفقیت در حفظ دوستی امریکا و ایجاد این مشاجره تکنیکی تعداد زیادی از ایرانیان را که علاقه زیادی به هیئت نداشتند ولی خواستار اخذ وسایل اضافی ارتش آمریکا و استفاده از آمریکا به عنوان عامل موازنه سیاسی و یک «پاپانوئل» اقتصادی بودند، به صفوف مخالفان می‌پیوست. مخالفان ما بر این باور بودند که موفقیت در این کار مزایای اقتصادی و سیاسی دوستی با آمریکا را برای ایران حفظ خواهد کرد و در عین حال ایران را از هر تعهدی در مورد اینکه بیگانگان نظم در خانه اش برقرار کنند آزاد خواهد ساخت.

صاحب‌خبر -
سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب ماموریت آمریکایی‌ها در ایران اثر آرتور میلسپو ترجمۀ حسین ابوترابیان در سال ۱۳۵۶ است.
 
آرتور میلسپو متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سالهای ۱۹۲۲-۱۹۲۷ و ۱۹۴۲-۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد. او دانش آموخته (دکترای) دانشگاه جانز هاپکینز و (کارشناسی ارشد) دانشگاه ایلینوی بود‌.
 
دو مورد از این هدفها باید با دقت مورد توجه قرار بگیرد. دشمنان هیئت به عقیده خودشان هرگونه احتیاط ممکن را بکار بردند تا از رنجاندن دولت آمریکا یا صدمه زدن به دوستی «ملت نجیب و دلیر و آزادیخواه امریکا» اجتناب کنند. بنابراین این مطلب را که از لحاظ تکنیکی صحیح ولی از لحاظ واقعیت غلط بود عنوان کردند که اداره امور هیئت یک مسئله داخلی ایران است و هیچ ربطی به مناسبات بین دو کشور ندارد. موفقیت در حفظ دوستی امریکا و ایجاد این مشاجره تکنیکی تعداد زیادی از ایرانیان را که علاقه زیادی به هیئت نداشتند ولی خواستار اخذ وسایل اضافی ارتش آمریکا و استفاده از آمریکا به عنوان عامل موازنه سیاسی و یک «پاپانوئل» اقتصادی بودند، به صفوف مخالفان می‌پیوست. مخالفان ما بر این باور بودند که موفقیت در این کار مزایای اقتصادی و سیاسی دوستی با آمریکا را برای ایران حفظ خواهد کرد و در عین حال ایران را از هر تعهدی در مورد اینکه بیگانگان نظم در خانه اش برقرار کنند آزاد خواهد ساخت. اولین مرحله این استراتژی که هدفش مخالفت از این بود که همکاران امریکانی در کنار من قرار گیرند و همراه من ایران را ترک کنند، می‌توانست به فریب دادن دولت امریکا کمک کند. این کار آن دسته از ایرانیان را که با «اختیارات» من به علت مغایرت با حاکمیت کشور، ناسیونالیسم یا غرور شخصی مخالف بودند و آن دسته از کسانی را که صادقانه احساس میکردند «مستشاران» امریکائی برای کشورشان کفایت می‌کنند و نیز ایرانیانی که خواستار یک هیئت «نمادین» بودند تا همه تقصیرها را به گردنش بیندازند خشنود می ساخت. 
 
گهگاه ارائه تکه پارههائی از حقیقت و انتقاد منطقی، روزنامه نگاران و نمایندگان آشتی ناپذیر مجلس را از افراط به تفریط وا می داشت و آنان را دستخوش اغراق، تحریف واقعیتها، تفسیر غلط، تهمت، ریشخند، کوچک کردن افراد، توسل به تعصبات نژادی و مذهبی و سیاسی و اعلامیه هایی در دفاع از حیثیت ملی می ساخت.