احتمال دارد پس از پشت سر گذاشتن تجربهی یک فقدان بزرگ در زندگی، با احساسات منفی، یأس و افسردگی موقت مواجه شده باشید. به باور مگان دیواین (Megan Devine) این یک واکنش منطقی، سالم و انسانی به رخدادیست که در زندگی فرد مذکور اتفاق افتاده است. کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست (It's OK That You're Not OK)، مشهورترین اثر این نویسنده، بیان میکند که سوگواری نهتنها چیز بدی نیست، بلکه بیانگر عشق در خالصترین و دردناکترین شکل ممکن آن است.
پرسشی که مگان دیواین سعی دارد در کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست مورد بررسی قرار دهد، این است که چرا با وجود آنکه علم روانشناسی به شما میگوید که احساس اندوه و سوگواری، احساساتی کاملاً سالم و منطقی هستند، اما فرهنگ و جامعه در زمان بروز آنها به گونهای رفتار میکند که انگار شخص مذکور، دچار به بیماری شده و نیاز دارد که تحت درمان قرار بگیرد؟ برخلاف اکثریت افراد جامعه که تصور میکنند شخص باید هرچه سریعتر این فرایند را پشت سر بگذارد و به حالت عادی بازگردد، ابداً اینگونه نیست. درواقع چنین رویکردی میتواند مسبب مشکلات روحی جبرانناپذیری شود.
کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست سعی دارد رویکردی تازه را به کسانی که در سوگواری هستند پیشنهاد کند. همچنین، این کتاب برای کسانی مناسب است که نزدیکان خود را در چنین موقعیتی مییابند. مگان دیواین بهعنوان رواندرمانگری که خود تجربهی سوگواری را پشت سر گذاشته و از سوی دیگر بهعنوان یک زن شاهد غرق شدن شریک زندگیاش در دریا بوده، نگاه عمیقی نسبت به مسئلهی مورد بحث دارد و بهخوبی میداند که از چه صحبت میکند. او در این کتاب محبوب و تحسینشدهاش از عشق، جدایی، از دست دادن، بهبود و درمان میگوید. مگان دیواین از مخاطب نمیخواهد تا چیزی را فراموش یا بر آن غلبه کند؛ او باور دارد که برای شخصی که با مرگ عزیزان خود روبهرو شده، بازگشت به زندگی «معمولی»، سالم و منطقی نیست. در عوض پیشنهاد میکند که با «پذیرفتن» احساس اندوه و سوگواری، به زندگی خود بازگردید و احساس خوشبختی را تجربه کنید.
در کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست، مخاطب میآموزد که اگر با اندوه، از طریق استراتژیهای درمانی معمول روبهرو شود، تنها وضعیت خود را دشوارتر میکند. ایدههای کمالگرایانهی شخص در فائق آمدن بر اندوه، نهتنها او را درمان نمیکنند، بلکه مسبب شکستهای مکررش در این فرایند میشوند. مگان دیواین میگوید به جای آنکه سعی کنید اندوه را بهمثابهی مشکلی نیازمند حل شدن نگاه کنید، با آن به منزلهی معمایی پیچیده روبهرو شوید که قرار است در درونتان هضمش کنید و آن را محترم بشمارید. این تنها رویکرد انسانی و سالمیست که میتوان به آن رجوع کرد.