جعفر قادری، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در گفت‌و‌گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو ، درباره امکان و تبعات خروج ایران از معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) و نقش فعال شدن مکانیسم ماشه اظهار داشت: واقعیت این است که اگر ما ببینیم چارچوب‌های بین‌المللی و نهاد‌های بین‌المللی عملاً از ما حمایت نمی‌کنند یا حقوق ما را به رسمیت نمی‌شناسند، ادامه حضور در آن معاهدات دیگر معنای سابق را ندارد. وقتی کشوری عضو NPT است، همه تعهدات را اجرا می‌کند، اما در عین حال از حمله و تجاوز مصون نمی‌ماند و حتی مجازات ناقضان نظم بین‌المللی اعمال نمی‌شود، این وضعیت باعث می‌شود ما گزینه‌های خودمان را بازبینی کنیم.
وی افزود: «در شرایطی که مکانیسم ماشه فعال شده و فشار‌ها و یک‌جانبه‌گرایی تشدید می‌شود، طبیعی است که باید مجموعه‌ای از اقدامات جایگزین را در دستور کار قرار دهیم. یکی از این گزینه‌ها قطعاً تقویت برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز است تا ظرفیت‌های علمی، فناوری و بازدارنده کشور ارتقا یابد و طرف مقابل دیگر نتواند با ابزار‌های حقوقی و سیاسی ما را محدود کند.»
قادری تأکید کرد تصمیم درباره خروج از NPT موضوعی خیلی حساس و پیچیده است و گفت: «این تصمیم نباید احساسی یا شتاب‌زده اتخاذ شود. خروج از معاهده پیامد‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی فراوانی دارد که باید در سطح کلان کشور بررسی شود؛ اما در عین حال نباید این گزینه را از پیش کنار گذاشت. وقتی منافع ملی تأمین نمی‌شود و طرف مقابل از اجرای تعهدات خود امتناع می‌کند، منطقی نیست که ما همچنان محدودیت‌ها را بپذیریم.»
نماینده مجلس درباره استدلال‌هایی که می‌گویند ماندن در NPT به نفع ایران است نیز اظهار داشت: «یکی از ادعا‌ها این است که حضور در معاهدات بین‌المللی می‌تواند فضای همکاری و تجارت علمی را حفظ کند، اما تجربه نشان داده در مواقع حساس، منافع ما به‌صورت یک‌جانبه نادیده گرفته شده است؛ بنابراین باید واقع‌بین باشیم و همه سناریو‌ها را بسنجیم.»
قادری در پایان خاطرنشان کرد: «اگر قرار است تصمیمی گرفته شود، باید فراگیر و با مشارکت مجلس، شورای امنیت ملی، نخبگان حقوقی و کارشناسان هسته‌ای و امنیتی اتخاذ شود تا هزینه‌ها و مزایای آن به‌دقت محاسبه شود. من شخصاً معتقدم در وضعیت کنونی توجیه ماندن در NPT بسیار ضعیف است، اما راهکار نهایی باید براساس بررسی دقیق و جمعی انتخاب شود.»