به گزارش روز شنبه ایرنا، رئیس اداره حفاظت محیط زیست گنبدکاووس، این ورود را تأیید کرد و افزود: ورود این پرندگان که به عنوان پیش‌قراولان مهاجرت زمستانی شناخته می‌شوند، در شرایطی نامساعد رخ داده است زیرا حجم آب موجود در تالاب‌های آجی‌گل (۳۲۰ هکتار)، آلماگل (۲۱۰ هکتار) و آلاگل (۲۵۰۰ هکتار) کمتر از ۱۰ درصد ظرفیت استاندارد است.
احمد احمدی به ایرنا گفت: احتمال خروج این پرندگان به مناطق دیگر، به دلیل ناکافی بودن منابع آبی، وجود دارد و استمرار این وضعیت می‌تواند حضور مهاجران در فصل جاری را به طور کامل منتفی سازد.
وی با اشاره به عوامل مؤثر بر وضعیت کنونی، توضیح داد: در سال آبی گذشته (از مهرماه ۱۴۰۳ تاکنون)، کم‌بارشی‌های گسترده در نواحی شمالی گنبدکاووس و مناطق بالادست رودخانه اترک در استان‌های خراسان شمالی و رضوی، همراه با افزایش دمای هوا و تبخیر بالای آب، منجر به کاهش شدید حجم آب تالاب‌ها شده است.
احمدی ادامه داد: رودخانه اترک، به عنوان منبع اصلی تغذیه این تالاب‌ها، تحت تأثیر این عوامل، جریان ضعیفی دارد و ادامه این روند، خشک شدن کامل سه تالاب را تسریع خواهد بخشید.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست گنبدکاووس تنها امید احیا را بارش‌های مناسب و جاری شدن سیلاب در رودخانه اترک دانست و خاطرنشان کرد: در صورت وقوع سیلاب، اولویت تخصیص آب به این پهنه‌های آبی بین‌المللی خواهد بود.
خوتکا، نوعی اردک مهاجر از منطقه اوراسیا، با طول بدن ۳۵ سانتی‌متر و طول بال ۵۵ سانتی‌متر، یکی از پرجمعیت‌ترین گونه‌های اردک آبزی است که در فصل زمستان به سمت جنوب مهاجرت می‌کند و در آب‌های کم‌عمق شیرین و شور زندگی می‌نماید.
این پرنده دارای منقار تیره‌رنگ و دندانه‌دار، پاهای پرده‌دار، و آینه بال سبز براق است؛ نرها با سر بلوطی‌رنگ و نوار چشمی سبز، و ماده‌ها با پر و بال قهوه‌ای متمایز می‌شوند. صدای نرها شیپورمانند (کریک‌کریک) و ماده‌ها غارغارمانند است.
ورود اولیه این گونه به تالاب‌های گنبدکاووس، نشانه‌ای از آغاز مهاجرت گسترده است، اما شرایط نامساعد، بقای آن‌ها را تهدید می‌کند.
خشک شدن کامل تالاب‌های آلاگل، آلماگل و آجی‌گل نه تنها حضور پرندگان مهاجر را مختل می‌سازد، بلکه شتاب‌دهنده پدیده ریزگردها در شهرستان گنبدکاووس و استان گلستان خواهد بود.
این تالاب‌ها، به عنوان اکوسیستم‌های غنی، میزبان گونه‌های متنوعی از جمله پستانداران (روباه معمولی، روباه ترکمنی، گربه دشتی، شغال، گراز، تشی، جردها و موش صحرایی)، خزندگان (قورباغه مردابی، وزغ سبز، الک‌ها، انواع مارمولک و مارها) و ماهی‌ها (گاوماهی، سرگنده، کپور و غیره) هستند؛ همچنین، پوشش گیاهی غنی شامل علف شور، جارو ترکمنی، سلمه سفید، گزشاهی و خارشتر، و حضور طیف وسیعی از پرندگان آبزی و خشکی‌زی، از جاذبه‌های اصلی این مناطق به شمار می‌رود.
شهرستان گنبدکاووس با بیش از ۴۰۰ هزار نفر جمعیت و پنج هزار و ۷۲ کیلومترمربع وسعت در اقلیم نیمه‌بیابانی، با این چالش‌ها روبرو است و خشک شدن تالاب‌ها می‌تواند تعادل اکولوژیکی منطقه را برهم زند.