امیرسعید ایروانی، سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل، در سخنرانی خود در نشست شورای امنیت سازمان ملل درباره «اجرای قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵)» تاکید کرد: موضع ایران روشن و ثابت است: قطعنامه ۲۲۳۱ باید دقیقا مطابق آنچه توافق شده اجرا شود؛ زمان‌بندی‌های آن توصیه یا پیشنهاد نیستند، بلکه تعهدهای الزام‌آوری هستند که با دشواری مورد مذاکره قرار گرفته و به اتفاق آرا توسط این شورا تایید شده‌اند؛ هرگونه تلاش از سوی سه کشور اروپایی برای بازاعمال تحریم‌هایی که پیش‌تر لغو شده‌اند، نه تنها بی‌اساس است بلکه حمله‌ای مستقیم علیه حقوق بین‌الملل و اعتبار خود شورای امنیت محسوب می‌شود.
متن کامل سخنرانی ایروانی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
آقای رئیس
در آغاز، اجازه دهید مراتب قدردانی عمیق خود را از آن دسته از اعضای شورا ازجمله الجزایر، پاکستان، چین و فدراسیون روسیه ابراز دارم که سیاست‌های اجبار را رد کرده و اصول دیپلماسی، عدالت و قانون را پاس داشته‌اند؛ رای آنان در روز جاری، تعهد واقعی به دیپلماسی را نشان داد؛ موضع آنان امروز پیامی روشن را مخابره می‌کند: منازعات باید از طریق گفت‌و‌گو حل‌وفصل شوند، نه با ابزار‌های خام فشار و ارعاب؛ آنان انتخاب کرده‌اند که در سمت درست تاریخ بایستند.
آقای رئیس
موضع ایران روشن و ثابت است: قطعنامه ۲۲۳۱ باید دقیقا مطابق آنچه توافق شده اجرا شود؛ زمان‌بندی‌های آن توصیه یا پیشنهاد نیستند، بلکه تعهدهای الزام‌آوری هستند که با دشواری مورد مذاکره قرار گرفته و به اتفاق آرا توسط این شورا تایید شده‌اند؛ هرگونه تلاش از سوی سه کشور اروپایی برای بازاعمال تحریم‌هایی که پیش‌تر لغو شده‌اند، نه تنها بی‌اساس است، بلکه حمله‌ای مستقیم علیه حقوق بین‌الملل و اعتبار خود شورای امنیت محسوب می‌شود.
قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام دستاورد‌هایی دشوار و حاصل بیش از یک دهه مذاکرات بودند؛ این دو، تمامی نگرانی‌ها درباره برنامه هسته‌ای ایران را برطرف و ماهیت صرفا صلح‌آمیز آن را تایید کردند؛ ایران توافق را به‌طور کامل و با حسن‌نیت اجرا کرد؛ هیچ کشور دیگری هرگز خود را به چنین راستی‌آزمایی‌های سخت‌گیرانه و مداخله‌گرانه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نسپرده است؛ ما به عهد خود وفا کردیم؛ ایالات متحده آمریکا، تروئیکا و اتحادیه اروپا چنین نکردند.
این ایالات متحده آمریکا بود که در سال ۲۰۱۸ به‌صورت یک‌جانبه توافق را پاره و تحریم‌ها را در چالشی آشکار علیه این شورا بازاعمال کرد؛ این تروئیکا بود که در انجام تعهدهای خود قصور ورزید، در حالی که پشت وعده‌های توخالی پنهان شدند و به‌طور خاموش از رهنمود‌ها و دستورات واشنگتن پیروی کردند؛ اکنون، در نمایشی آشکار از ریاکاری، ادعا می‌کنند که ایران باید به سبب اقدام‌هایی مجازات شود که ما تنها پس از سال‌ها تحمل نقض‌های آنان اتخاذ کردیم.
آقای رئیس
ما به‌طور قاطع اخطار تروئیکا مورخ ۲۸ اوت ۲۰۲۵ را رد می‌کنیم؛ این اخطار از نظر آیین‌کاری بی‌اعتبار، از لحاظ سیاسی مغرضانه و از حیث حقوقی باطل است؛ تروئیکا با دور زدن سازوکار حل‌وفصل اختلافات برجام، همان چارچوبی را از هم گسیختند که مدعی دفاع از آن هستند؛ بدتر آنکه، طرف‌هایی که مدت‌ها در نقض اساسی بوده‌اند، نمی‌توانند ناگهان خود را به‌عنوان پاسداران پایبندی معرفی کنند؛ این نه حقوقی است و نه قانون، بلکه فرصت‌طلبی‌ای است که در پوشش قانونی‌بودن پنهان شده است.
افدام‌های جبرانی ایران نه نسنجیده بودند و نه یک‌جانبه؛ این اقدام‌های حساب‌شده، شفاف و کاملا منطبق با حقوق ما ذیل برجام بودند؛ تحریف این اقدام‌های قانونی به‌عنوان دستاویزی برای فعال‌سازی مکانیزم بازگشت خودکار تحریم‌ها، پاداش‌دادن به ناقضان و مجازات پایبندان است؛ وارونگی معوج عدالت که خودِ شورا را تضعیف می‌کند.
آقای رئیس
این فاجعه در بستر تجاوز آشکار رخ می‌دهد؛ تاسیسات هسته‌ای تحت پادمان ایران نه به‌صورت مخفیانه، بلکه آشکارا، توسط اسرائیل به‌عنوان یک رژیم یاغی و آمریکا به‌عنوان امین معاهده عدم اشاعه، مورد حمله قرار گرفته‌اند؛ تاسیساتی که تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بودند، در نقض همه اصول حقوق بین‌الملل و بنیان‌های رژیم عدم اشاعه بمباران شدند؛ با این حال، به جای محکومیت، ما شاهد سکوت و بدتر از آن، توجیه از سوی همان دولت‌هایی هستیم که اکنون درباره تعهدها به ایران درس می‌دهند؛ چه شاهدی روشن‌تر از این بر معیار‌های دوگانه و رفتار‌های ریاکارانه می‌تواند وجود داشته باشد؟
با وجود این، ایران دیپلماسی را رها نکرد؛ در ۹ سپتامبر در قاهره، ما با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تفاهمی برای از سرگیری همکاری دست یافتیم که گامی مهم و آینده‌نگرانه بود، اما آمریکا و تروئیکا به جای بهره‌برداری از این فرصت، آن را مردود دانستند و شکاف میان گفتار و مقاصد واقعی خود را آشکار ساختند؛ آنان از گفت‌و‌گو سخن می‌گویند در حالی که آن را خفه می‌کنند؛ از حمایت از دیپلماسی دم می‌زنند در حالی که آن را زیر تهدید‌ها دفن می‌سازند.
این اقدام نسنجیده، گفت‌و‌گو را تضعیف می‌کند، به تجاوز پاداش می‌دهد و رویه‌ای خطرناک بنا می‌گذارد.
تروئیکا و آمریکا در هماهنگی با رژیم اسرائیل، ادعا‌های کاذبی را منتشر می‌کنند مبنی بر اینکه برنامه هسته‌ای ایران تهدیدی برای صلح و امنیت است؛ چنین ادعایی جعل حقیقت است؛ ایران نه برجام، نه معاهده عدم اشاعه و نه تعهدات پادمانی خود را نقض نکرده است. برنامه هسته‌ای ما کلا صلح‌آمیز باقی مانده است.
آقای رئیس
حتی بی‌طرفی این شورا نیز خدشه‌دار شده است؛ تحت فشار برخی اعضای دائم، ریاست شورا الزام به در نظر گرفتن دیدگاه‌های تمامی اعضای برجام ازجمله ایران، روسیه و چین، پیش از ارائه پیش‌نویس قطعنامه امروز را نادیده گرفت؛ این الزام به صراحت در بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ و حتی در پیش‌نویس رئیس ذکر شده است؛ با این حال، در عمل، رئیس شورا این زبان را نادیده گرفت، بی‌طرفی شورا را نقض کرد و عملا با ارائه پیش‌نویس و درخواست رای‌گیری، بدون تضمین انعکاس صحیح مواضع چین، ایران و روسیه به عنوان اعضای واقعی برجام، اقدام تروئیکا را تایید کرد.
این اجماع‌سازی نبود؛ اجبار بود، نتیجه، تصمیمی است تحمیل‌شده بر شورا، نه تصمیمی متعلق به شورا.
در پایان، آقای رئیس، مایلم موضع قاطع ایران را بیان کنم:
۱. اقدام امروز شتاب‌زده، غیرضروری و غیرقانونی است؛ ایران هیچ الزامی برای اجرای آن قائل نیست.
۲. مسئولیت پیامد‌های وخیم آن به‌طور کامل بر عهده آمریکا و تروئیکا است که اتهام‌های ساختگی علیه ایران تراشیدند و در عین حال حمله‌های مجرمانه رژیم اسرائیل به تاسیسات تحت پادمان را ممکن ساختند.
۳. این اقدام، بدون اجماع، شورا را تضعیف می‌کند، دیپلماسی را خدشه‌دار می‌سازد و رژیم عدم اشاعه را به خطر می‌اندازد.
۴. برنامه هسته‌ای ایران نه با بمب نابود خواهد شد، نه با تحریم متوقف خواهد گشت و نه از مسیر صلح‌آمیز خود منحرف خواهد شد؛ درِ دیپلماسی بسته نیست؛ اما این ایران خواهد بود، نه دشمنانش که تصمیم خواهد گرفت با چه کسی و بر چه مبنایی وارد تعامل شود.
آقای رئیس
امروز شورا فرصت گفت‌و‌گو و اجماع را بر باد داد؛ روسیه و چین با حسن نیت ابتکاری متوازن برای تمدید قطعنامه ۲۲۳۱ و حفظ دیپلماسی ارائه کردند.
آمریکا و تروئیکا به جای پذیرش این مسیر عقلانی، تشدید، فشار و تفرقه را برگزیدند؛ این تناقض میان گفتار و اقدام‌های آنان بار دیگر ثابت می‌کند که قصد واقعی‌شان نه دیپلماسی، بلکه تشدید است؛ آنان اکنون باید مسئولیت کامل بحرانی را که خود ساخته‌اند بر عهده گیرند.
هیچ تردیدی نباید وجود داشته باشد: ایران در دفاع از حاکمیت خود، حقوق خود و ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای خود استوار خواهد ماند؛ ما در برابر اجبار تسلیم نخواهیم شد؛ ما از تهدیدهای غیرقانونی مرعوب نخواهیم شد و اجازه نخواهیم داد این شورا به ابزاری برای بی‌عدالتی بدل شود.
سپاسگزارم، آقای رئیس.
انتهای پیام/