به گزارش همشهری آنلاین، این آیین‌نامه در کمیسیون امنیت گردشگران با همکاری پلیس راهور و دستگاه‌های مرتبط بررسی شده و پس از رفع ایرادها نهایی خواهد شد. ۲ هزار کمپر (خودروی کمپینگ) در کشور فعالیت هستند، اما از نگاه کارشناسان فعالیت این کمپرها نیازمند قوانینی است که در راستای حفاظت از محیط‌زیست و گردشگری پایدار باشد.
یکی از دارندگان خودروهای کمپر در این باره به همشهری می‌گوید: «با گسترش علاقه‌مندی به سفرهای طبیعت‌گردی و تجربه‌های آزاد، پدیده سفر با کمپر در ایران نیز مورد توجه قرار گرفته است. این شیوه سفر، مزایا و معایب خاص خود را دارد و در عین حال با خلاهایی در زمینه قانون‌گذاری و زیرساخت‌های گردشگری مواجه است.»
علی اکبر کریمی‌فر آزادی در انتخاب مسیر، امکان توقف در نقاط بکر و دور از مراکز شهری، تجربه طبیعت ناب و آرامش بیشتر و کاهش هزینه‌ها با توجه به داشتن امکانات خواب و آشپزی در خودرو را از مزایای سفر با کمپر می‌داند و می‌افزاید: «ارتباط نزدیک‌تر با طبیعت برای علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی، کمپر فرصتی برای زندگی در دل طبیعت فراهم می‌کند.»
او البته درباره معایب کمپر هم توضیح می‌دهد و اظهار می‌کند: «هزینه بالا برای تهیه و تجهیز کمپر، تنها برای کسانی که سفرهای طولانی و مکرر دارند، توجیه اقتصادی دارد. یعنی کسانی که حداقل ۹۰ روز در سفر باشند. همچنین سفر در مناطق دورافتاده و بکر، نیازمند آمادگی کامل و رعایت اصول ایمنی است که بی‌توجهی به آن می‌تواند موجب ایجاد خطراتی باشد.»
خودروهای کمپر ویژگی منفی دیگری هم دارند و آن، احتمال آسیب به محیط‌زیست است. کریمی‌فر در این باره توضیح می‌دهد: «رد چرخ خودرو در طبیعت، آلودگی صوتی و اختلال در زیستگاه پرندگان و حیوانات از جمله نگرانی‌ها درباره فعالیت خودروهای کمپر است. در حال حاضر، قوانین مدون و مشخصی برای سفر با کمپر در ایران وجود ندارد. بیشتر محدودیت‌ها از سوی سازمان محیط زیست اعمال می‌شود به ویژه در مناطق حفاظت‌شده و جنگل‌ها که ورود هر نوع وسیله نقلیه ممنوع است.»
در کشورهای اروپایی، کمپ سایت‌هایی با امکانات مشخص برای کمپرها وجود دارد که از ورود خودروها به طبیعت جلوگیری می‌کند، اما در ایران چنین زیرساخت‌هایی فراهم نشده و بیشتر سفرها بر پایه مسئولیت‌پذیری شخصی انجام می‌شود.
بیشتر کسانی که با کمپر سفر می‌کنند، طبیعت‌دوست هستند و تلاش می‌کنند کمترین آسیب را به محیط وارد کنند. با این حال، هم گردشگران و هم بومی‌ها گاهی آسیب‌های جدی به طبیعت وارد می‌کنند و فرهنگ‌سازی و آموزش در این زمینه می‌تواند نقش مهمی در گردشگری پایدار داشته باشد.