لارنس نورمن خبرنگار وال استریت ژورنال نوشت: عراقچی می‌گوید که او دیروز به سه کشور اروپایی (E3) پیشنهادی جدی ارائه داده است. سه کشور اروپایی می‌گویند که این پیشنهاد، همان‌طور که پیش‌تر توییت کردند، غیرقابل قبول بوده است. پس این پیشنهاد چه بوده؟ نمایی از آن را از چند منبع به دست آورده‌ام.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، خبرنگار وال استریت ژورنال در ادامه نوشته است: ایران متعهد می‌شد با ویتکاف/آمریکا دیدار کند. روشن نبود که این دیدار مستقیم خواهد بود یا غیرمستقیم. در ازای آن، آمریکا باید تضمین می‌داد که هیچ حمله‌ای صورت نگیرد.

در مقابل تعهد ایران به دیدار، سه کشور اروپایی باید تعهد می‌دادند که فرآیند اسنپ‌بک (بازگرداندن قطعنامه‌ها) را تمدید کنند.

این گفت‌وگوها روی موضوع ذخایر ۶۰ درصدی متمرکز می‌شد. ایران همه ذخایر ۶۰ درصدی که می‌توانست را بازیابی می کرد. پس از آن، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ۲۲۳۱ را که از برجام حمایت می‌کرد، لغو می‌کرد.

به معنای دیگر، این یعنی حذف گزینه اسنپ‌بک برای سه کشور اروپایی.

ایران اقدام به رقیق‌سازی یا نابودی ذخایر ۶۰ درصدی می‌کرد. در ازای آن، تحریم‌های آمریکا و دیگر تحریم‌های بین‌المللی لغو می‌شد.

بعد از آن، در مقطعی مذاکراتی درباره یک توافق نهایی بر سر مسئله هسته‌ای انجام می‌شد؛ در آن مرحله، غرب دیگر هیچ اهرم تحریمی یا اسنپ‌بکی در اختیار نداشت.

ایران هیچ پیشنهادی درباره همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نداشت، چون می گوید همه این مسائل در توافق قاهره حل‌وفصل شده است.

پس می‌توانید قضاوت کنید که آیا این پیشنهاد، همان‌طور که عراقچی ادعا می‌کند، واقعاً پیشنهادی جدی بوده است، یا همان‌طور که سه کشور اروپایی گفتند، غیرقابل قبول است. 

از نگاه من، این پیشنهاد از سه کشور اروپایی و آمریکا می‌خواهد که خودشان را پیش از آغاز مذاکرات هسته‌ای از هرگونه اهرم فشار محروم کنند و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را هم به حاشیه می‌راند. به نظر من، این معیارهای یک پیشنهاد جدی را برآورده نمی‌کند.