اسرائیل، که پیش تر هم از هیتلر و تمام ستمکاران تاریخ، پیشی گرفته بود، با نتانیاهو با سرعتی مافوق انتظار، از پلیدی خودش هم پیشی گرفت!  

اکنون اسرائیل با حمله گسترده زمینی به غزه، به بدترین خطای تاریخ خود دست زده است؛ خطایی که برخی مخالفانش، انتظارش را می‌کشیدند. صبرش تمام شد و جنون و اضطراب اش به حد اعلی رسید.

این که می‌گوییم اسرائیل از خودش پیشی گرفته است، یعنی مانند معتادی (اعتیاد به روان گردان) که با بالا بردن مصرف به حداکثر ممکن، در ظاهر و برای زمانی کوتاه، حس قدرت و بروز هیجان فزون تری را ممکن می کند، اما پس از آن دیگر شانس احساس قدرت و لذت را از دست می‌دهد.
 
حمله به قطر یک نمود اخیر این هیجان نمایی و اکسپرسیونیسم جنون آمیز بود، و با حمله گسترده زمینی به غزه، اعتیاد و اضطراب اش را بيشتر عینی و عریان ساخت.

اسرائیل مطلقاً شر است، اما امر مطلق نیست؛ هر خشونت و هر کشتاری که انجام دهد، حق و حقیقت، یعنی امر مطلق را که مبتنی بر رضای الهی و رضای انسانی است، نابود نمی‌کند. با هر گامی که برای تسلط بر غزه برمی‌دارد، وارد گردابی سهمگین می‌شود که او را بیشتر فرو می‌برد. حتی اگر تمام مردم غزه کشته شوند و قایق اش با سخت‌ترین زره‌ها و  عایق‌ها محافظت شود، شکست اش حتمی است. 

در این گرداب، آمریکا مانند بادبان یا جریان پرشتاب قایق اسرائیل است؛ در ظاهر به تسریع حرکت کمک می‌ کند، اما نه تنها از خطر گرداب مصون نیست، بلکه مسیر سقوط را شتاب می‌بخشد.