به گزارش ایرنا، اجرای ارکستر فیلارمونیک ارمنستان در مجموعه جهانی تخت جمشید، فراتر از یک برنامه هنری صرف، به عنوان رویدادی کمنظیر در عرصه دیپلماسی فرهنگی و گردشگری، جایگاه ویژهای یافت.
یک آرزو که بالاخره محقق شد
این برنامه با حضور ۲۳ هیات دیپلماتیک از کشورهای مختلف جهان، تصویری از ایران به جهان ارائه داد؛ تصویری از کشوری با میراثی غنی، فرهنگی ریشهدار و ظرفیتهایی بینظیر برای گفتوگو میان تمدنها.
این رویداد با حمایت مستقیم حسینعلی امیری استاندار فارس و با مدیریت هماهنگ مجموعه گردشگری استان، به مرحله اجرا رسید؛ اقدامی که سالها در حد آرزو باقی مانده بود و اکنون با تلاش جمعی، محقق شد.
برنامهریزی کاملا بومی در استان فارس
معاون گردشگری و امور زیارت استاندار فارس در اینباره اظهارکرد: برای نخستین بار، چنین برنامهای از مرحله طراحی تا اجرا بهطور کامل در استان فارس برنامهریزی شد.
حفاظت از میراث جهانی، اولویت اصلی بود
مهدی پارسایی گفت: مهمترین دغدغه ما، حفاظت از سایت جهانی تخت جمشید بود؛ حتی شدت صدا را با دقت محاسبه کردیم تا به سنگها آسیبی وارد نشود و محل اجرای برنامه را با فاصلهای مناسب از صفه اصلی تعیین کردیم.
مدیریت میدانی چالشهای غیرمنتظره
وی با اشاره به برخی چالشهای اجرایی افزود: اضافه شدن صندلیها بدون هماهنگی، حضور افراد فاقد دعوتنامه و تداخل در برنامههای تشریفاتی، از جمله مسائلی بود که مدیریت میدانی را با دشواریهایی مواجه ساخت؛ با این حال، مدیران استان با ایستادن و واگذاری صندلیها به مهمانان خارجی، جلوهای از مقام میزبانی و ترجیح منافع ملی بر منافع شخصی را به نمایش گذاشتند.
میزبانی به سبک ایرانی؛ درسی از تاریخ و میراث
معاون استاندار فارس ادامه داد: میزبانی یعنی احترام به مهمان، حتی اگر خود ایستاده بمانی. این همان پیامی است که از تاریخ و میراثمان آموختهایم؛ پیامی که تخت جمشید و شاه عباس در حافظه تاریخی ما ثبت کردهاند.
هماهنگی دقیق برای اجرای بینقص
وی همچنین به پیچیدگیهای فنی برنامه اشاره کرد و گفت: نبود برخی سازهای بزرگ همراه ارکستر، نیاز به تامین فوری آنها از شیراز، و مدیریت پذیرایی با فالوده و شربت سنتی برای سفرا، همگی نشان داد که اجرای چنین برنامهای تا چه اندازه نیازمند هماهنگی دقیق و توان مدیریتی بالاست.
ضرورتها برای تداوم و ارتقای دیپلماسی فرهنگی
پارسایی با تاکید بر ضرورت استمرار چنین رویدادهایی بیان کرد: برای تکرار موفق اینگونه برنامهها، ایجاد دبیرخانه دائمی، بهرهگیری از تیمهای تشریفاتی حرفهای و استقلال مدیریتی سایتهای جهانی ضروری است؛ مهمتر از همه، بازتعریف مفهوم میزبانی در چارچوب منافع ملی است؛ مسیری که میتواند دیپلماسی فرهنگی ایران را به سطحی تازه ارتقا دهد.