فرانسه در هفته‌های اخیر با موج جدیدی از اعتراض‌ها به دولت مواجه شده است؛ «همه چیز را مسدود کنید» (Bloquons Tout) در حالی روی می‌دهد که به باور برخی تکرار اعتراض جلیقه زرد‌ها در حال روی دادن است و این از جهات مختلفی نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
کارزار «همه چیز را مسدود کنید» از تابستان گذشته روند شکل‌گیری خود را در رسانه‌های اجتماعی آغاز کرد و سپس با سازماندهی شدن در نهادها، اتحادیه ها، ... طیف وسیع نارضایتی‌ها را گردهم آورد که رنگین کمانی از ترکیب اعتراض‌های مختلف به عملکرد دولت را نمایش داد.
این کارزار که برای اعتراض به طرح بودجه ملی فرانسوا بایرو، نخست‌وزیر برکنارشده فرانسه شکل اجرایی یافت، از ۲ هفته پیش تاکنون شهر‌های مختلف فرانسه را به صحنه اعتراض‌های ضددولتی و تجمع‌های بزرگ و کوچک تبدیل کرده است که اختلال‌ها در خدمات برق رسانی و سیستم حمل‌ونقل را به شکل ویژه درپی داشته‌اند.
در عین حال، گزارش‌ها نشان می‌دهند که افسران پلیس به شکل گسترده (۸۰ هزار نفر) برای مقابله با این اعتراض‌ها و سرکوب معترضان مستقر شده‌اند و درگیری‌های خشونت‌آمیز در سراسر کشور آغاز شده‌اند.
پلیس در شهر‌های مختلف برای پراکنده کردن معترضان از گاز اشک‌آور، ماشین آب‌پاش و ... استفاده می‌کند؛ گزارش‌های مختلفی از ضرب‌وشتم معترضان با باتوم و استفاده گسترده پلیس از فلش بنگ‌ها وجود دارند.
استفاده از زور بیش از حد و اعمال خشونت پلیس علیه معترضان در رسانه‌های فرانسوی بازتاب قابل توجهی یافته‌اند؛ ضمن اینکه آمار‌های مختلفی از شمار معترضان بازداشت‌شده منتشر می‌شود.
این اعتراض‌ها یادآور اعتراض‌های سال ۲۰۱۸ موسوم به اعتراض‌های جلیقه زرد‌ها است که به دلیل اعتراض به عملکرد دولت آغاز شده بود؛ اعتراض جلیقه زرد‌ها که از نوامبر ۲۰۱۸ آغاز شد، تا یک سال تقریبا در هر شنبه برگزار می‌شد.
اعتراض یادشده به کشته شدن ۱۱ نفر و جراحت‌های جدی بر اثر خشونت پلیس فرانسه ممجر شد؛ در یک نمونه ۲۴ نفر دست‌کم ۲۴ نفر چشمانشان را از دست دادند.
تداوم این اعتراض‌ها تاکیدی بر ناامیدی عمومی پیوسته از دولت امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه محسوب می‌شود.
اعتراض‌های «همه چیز را مسدود کنید» اگرچه در مقایسه با جنبش جلیقه زرد‌های فرانسه برابری نمی‌کند، اما الگوی تکرارشونده ناآرامی‌ها و خشونت پلیس در دوران ریاست جمهوری مکرون را برجسته کرد: استقرار گسترده پلیس، درگیری‌های خشونت‌آمیز و حمله پلیس به شهروندان معترض.
در حالی که مقام‌های فرانسوی ازجمله برونو ریتیلائو، وزیر کشور فرانسه مدعی شکست کارزار «همه چیز را مسدود کنید» شده‌اند و دولت مکرون برای حفظ کنترل خود بر اوضاع تلاش می‌کند، واقعیت تصویر متفاوتی را ترسیم می‌کند: صد‌ها اقدام اعتراضی و اختلال گسترده نشان‌دهنده جنبشی است که به‌طور فزاینده‌ای از ناامیدی‌های مردم نشئت می‌گیرد.
برخی از کارشناسان و تحلیلگران بر این باور هستند که پژواک جلیقه زرد‌ها بلندتر شده است و در صورت بی‌توجهی مجدد دولت فرانسه به این صدا‌ها و فریادها، تداوم وقوع ناآرامی‌ها ممکن است به یک هنجار جدید در سیاست فرانسه تبدیل شود.
مقام‌های فرانسوی نگرانند که اعتراض‌های «همه چیز را مسدود کنید» مانند جنبش جلیقه زرد‌ها که به ماه‌ها اعتراض آشفته و گاهی خشونت‌آمیز شد، منجر شد، گسترش یابد.
بررسی روند اعمال خشونت علیه معترضان از سوی پلیس فرانسه حقیقت مهمی را آشکار می‌کند؛ رژیمی از خشونت در پلیس فرانسه وجود دارد که در مواجهه با اعتراض‌ها به‌صورت گسترده، استفاده سلاح را آشکار می‌کند.
ریشه‌یابی خشونت سیستمی در پلیس فرانسه، نتیجه مهمی را به دست می‌دهد؛ استعمار در درجه نخست دلیل معضل خشونت پلیس و بهره‌گیری آن از زرادخانه گسترده است؛ اعتراض‌های ۱۹۶۸ و ادعای برتری پلیس فرانسه دیگر دلایلی هستند که می‌توان از آن‌ها به عنوان ریشه‌های خشونت سیستمی در پلیس فرانسه یاد کرد.
به گزارش «lunion»، یک جامعه‌شناس فرانسوی بر این باور است که پلیس فرانسه مشکل خشونت ساختاری دارد؛ وی در این باره گفت: افسران پلیس در فرانسه دست به خشونت، اعمال و توهین‌های نژادپرستانه می‌زنند؛ هیچ کشوری در اروپا وجود ندارد که شاهد چنین مشکل ساختاری در نهاد پلیس خود باشد.
در عین حال، به گزارش «republicain-lorrain»، بررسی‌های انجام‌شده درباره پلیس فرانسه اطلاعات قابل توجهی را به دست می‌دهند؛ مطالعات تطبیقی که یک جرم‌شناس فرانسوی انجام داد، نشان می‌دهد که از نظر کیفیت رابطه میان پلیس و جمعیت مردم، فرانسه در رده پایینی در میان کشور‌های عضو اتحادیه اروپا قرار دارد.
براساس همین مطالعه، فرانسه از نظر تبعیض قومی در نهاد پلیس، آخرین کشور اتحادیه اروپاست.
خشونت پلیس فرانسه مشکلی نیست که در سال‌های اخیر خود را نمایان ساخته باشد، بلکه می‌توان خشونت پلیس فرانسه علیه معترضان و تظاهرات‌کنندگان در سال‌های اخیر فقط نظام‌مند شده است؛ ثبت صد‌ها مورد زخمی درپی اعتراض‌های ضددولتی موسوم به جلیقه زرد‌ها موید این امر است.
انتهای پیام/