عابد اکبری، کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا گفت: توافق اخیر میان ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ادامه‌ای از رویکرد استراتژیک ایران است که از ابتدا با هدف استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و در چارچوب معاهده عدم اشاعه هسته‌ای دنبال شده است. علی‌رغم عدم اعتماد کامل ایران به عملکرد برخی بازرسان در گذشته، این توافق با هوشیاری و دقت پذیرفته شد تا حقوق ایران حفظ شود و از تبدیل پرونده هسته‌ای به بحران بین‌المللی جلوگیری گردد.
وی افزود: هدف ایران از این توافق نه تنها پایبندی به تعهدات قانونی است، بلکه استفاده از آن به‌عنوان ابزاری دیپلماتیک برای کاهش فشارهای جهانی و حفظ اعتبار بین‌المللی نیز مدنظر بوده است. ایران به خوبی می‌داند که همکاری فنی و شفاف با آژانس، بدون تبدیل آن به ابزار سیاسی علیه کشور، می‌تواند مانع تبدیل پرونده هسته‌ای به یک چالش جدی ژئوپلیتیکی شود و جایگاه ایران در سطح جهانی را تقویت کند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل در ادامه عنوان کرد: تصمیم به همکاری با آژانس تحت تأثیر چند ضرورت کلیدی قرار دارد. نخست، ایران به‌عنوان کشوری با برنامه هسته‌ای پیشرفته، باید همواره در چارچوب‌های قانونی و بین‌المللی عمل کند. معاهده NPT به ایران اجازه استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را می‌دهد و آژانس نقش ناظر بر اجرای این معاهده را بر عهده دارد.
او ادامه داد: دوم، همکاری با آژانس به ایران امکان می‌دهد فشارهای جهانی و تنش‌های بین‌المللی پیرامون پرونده هسته‌ای را مدیریت کند و از تبدیل این پرونده به یک جنگ رسانه‌ای و سیاسی جلوگیری شود. سوم، با در نظر گرفتن تهدیدات منطقه‌ای و رقابت‌های ژئوپلیتیکی، به ویژه در برابر رژیم اسرائیل و متحدانش، این تصمیم یک راهبرد امنیتی برای کاهش فشارها و حفظ جایگاه ایران در معادلات بین‌المللی است.
اکبری در ادامه بیان کرد: این تصمیم یک اقدام جمعی و استراتژیک بود که در سطح ارکان مختلف نظام جمهوری اسلامی ایران بررسی و تصویب شد. هرچند وزارت امور خارجه و دستگاه دیپلماسی نقش محوری در اجرای آن داشتند، اما ارزیابی‌های جامع امنیتی، سیاسی و اقتصادی شورای عالی امنیت ملی و سایر ارکان نظام نیز در اتخاذ این تصمیم مؤثر بود.
وی تأکید کرد: با توجه به حساسیت پرونده هسته‌ای و تأثیرات گسترده آن بر امنیت ملی و جایگاه بین‌المللی ایران، همکاری هماهنگ میان تمامی ارکان نظام ضروری بود. این اقدام نه تنها یک اقدام دیپلماتیک، بلکه حرکتی محاسبه‌شده برای حفظ منافع ملی و امنیت کشور در برابر فشارهای بین‌المللی و تهدیدات منطقه‌ای است و نشان‌دهنده هم‌راستایی کامل ارکان نظام در مدیریت تنش‌های ژئوپلیتیکی است.
انتهای پیام/