داود بنی‌اردلان کارگردان نمایش «نیمه تاریک ماه» که این روزها در تماشاخانه شهرزاد به صحنه می‌رود، به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا درباره اقتباس این اثر گفت: «نیمه تاریک ماه» یک اقتباس از فیلم ایتالیایی «غریبه‌های تمام‌عیار» است. برای به صحنه بردن تئاتر، تغییراتی برای انطباق با فضای نمایشی و فرهنگ ایرانی ایجاد کردم. همان زمان که کار را شروع کردم، از این فیلم ورژن‌های متفاوتی در کشورهای دیگر هم ساخته شده بود؛ مثل ترکی، عربی و آمریکایی. طبیعتا این فیلم آنقدر جهان‌شمول است که حرف‌ها و اتفاقاتش به زمان و مکان خاصی محدود نمی‌شود بنابراین تغییرات عمده‌ای در اقتباس ایرانی صورت نگرفت. تنها برخی بخش‌ها پررنگ‌تر یا کمرنگ‌تر شدند تا با ذائقه تماشاگر ایرانی هماهنگ باشد.
وقتی رازها پشت صفحه گوشی برملا می‌شوند
وی ادامه داد: همان‌طور که اشاره شد، نمایش حول محور روابط انسانی، خیانت و رازهای پنهان در دنیای مدرن شکل گرفته است. در این‌جا ما از ابزارهایی مانند گذاشتن گوشی روی میز یا خواندن پیام‌های یکدیگر استفاده کرده‌ایم تا بهانه‌ای باشد برای آشکار شدن وجوه پنهان شخصیت‌ها. معادلات آدم‌ها در چنین شرایطی تغییر می‌کند و این جذابیت نمایش را بیشتر می‌سازد.
انسان برای شناخت خود نیاز دارد بارها بازخوانی کند
بنی‌اردلان با اشاره به جهانی بودن مضمون نمایش بیان کرد: این مسائل مختص کشور ما نیست بلکه مربوط به همه جای دنیا است. تا زمانی که انسان با انسان دیگر در ارتباط است، چنین چالش‌هایی هم وجود دارد. حتی برای شناخت خود نیز انسان نیاز دارد بارها بازخوانی کند که کیست و چه می‌خواهد. در این نمایش سه وجه متفاوت انسان‌ها را می‌بینیم؛ انسانی که در جمع دوستانش است و معاشرت می‌کند، انسانی که در خلوت خود رفتارها و فضاهای دیگری دارد و انسانی که در جامعه حضور دارد و شمایل متفاوتی پیدا می‌کند.
هرکدام از ما چهره‌ای پنهان داریم
این کارگردان درباره بازتاب این وجوه در نمایش توضیح داد: وقتی آدم‌ها درباره محیط کار یا ارتباطات اجتماعی‌شان صحبت می‌کنند، یک شمایل دارند اما در فضای دوستانه شمایل دیگری از خود نشان می‌دهند و وقتی وارد گوشی موبایل و خلوت آن‌ها می‌شویم، وجوه پنهان‌تری از خودشان را آشکار می‌کنند. این همان چیزی است که در زندگی حقیقی همه ما وجود دارد. ما در جامعه یک شکل هستیم، در محیط کار شکلی دیگر و در ارتباط با شریک زندگی‌مان شکلی دیگر. گاهی حتی برای خودمان هم سورپرایزکننده است و می‌پرسیم واقعا این من بودم که چنین رفتاری داشتم؟ ما خودمان را بارها کشف می‌کنیم و این سه بخش در نمایش هم دیده می‌شود.
بنی اردلان درباره انتخاب بازیگران توضیح داد: در این اجرا از بهزاد عمرانی و سیاوش صفاریان‌پور استفاده کردیم. بازیگران نسبت به دوره قبل تغییر داشتند. بهزاد تنها بازیگری بود که از اجرای قبلی باقی ماند. البته برخی از بازیگران دوره قبل به دلیل درگیری‌های کاری نتوانستند همراه ما باشند. مثلا یکی در شیراز مشغول کاری بود و دیگری درگیر اجرای دیگری شده بود. در نتیجه ترکیب جدید شکل گرفت که به نظرم ترکیبی بسیار جذاب شد، چون هر کدام از بچه‌ها سال‌ها تجربه اندوخته بودند و این تجربه به کار کمک کرد.
وی افزود: در کل، کنار هم قرار گرفتن چنین بازیگرانی به کار انرژی مضاعف داد و باعث شد بیننده هم بیشتر جذب شود. اساسا مخاطب تئاتر در کشور ما محدود است و باید تلاش کرد به این مخاطب افزوده شود. من فکر می‌کنم این ترکیب بازیگران و اجرای «نیمه تاریک ماه» توانسته در این مسیر کمک کند.
بنی‌اردلان درباره بازخورد مخاطبان بیان کرد: خوشبختانه سالن همیشه پر بوده و حتی خارج از ظرفیت هم تماشاگر داشته‌ایم. مخاطبان معمولا با نمایش همراه می‌شوند و حتی می‌گویند کاش هشدار داده می‌شد که با پارتنر خود به تماشای نمایش نیاییم چون ممکن است چالش‌هایی ایجاد شود. به هرحال همه ما نیمه تاریکی داریم و قرار نیست این نیمه تاریک آشکار شود. این اثر برای مخاطب عام است و به او آیینه‌ای می‌دهد تا خودش و زندگی‌اش را بازنگری کند.
برنامه‌ریزی برای اجرای «نیمه تاریک ماه» در شهرهای دیگر
بنی‌اردلان درباره چشم‌انداز آینده نمایش عنوان کرد: پس از پایان اجرا در تهران اگر شرایط فراهم شود، در مهر یا آبان ماه اجراهایی در شهرستان خواهیم داشت. البته این اجراها کوتاه خواهد بود، چون هر یک از اعضای گروه در تهران گرفتاری‌های خاص خود را دارند اما قطعا نمایش را به شهرهای دیگر هم می‌بریم.
انتهای پیام/