به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجو، تورنمنت پرحاشیه و بی خاصیت کافا که به کابوس فوتبالدوستان ایرانی تبدیل شده بود، بالاخره به نقطه پایان رسید.
تورنمنتی که از ابتدا با حجم انبوهی از حاشیه و خبرهای سیاه و خاکستری همراه بود. تیم ملی پس از هر بازی با واکنش های منفی فوتبالدوستان ایرانی مواجه می شد. حقیقت این بود که کیفیت بازی تیم ملی به دل هواداران ننشست. چه در بازی هایی که در نتیجه گیری ناکام بود و چه بازی هایی که با برد ما تمام شد.  

پایان این تورنمنت با شکست ما همراه بود. شکست در برابر چشمان جانی اینفانتینو رئیس فیفا.
مسابقه ای که با تصمیم های اشتباه داور ضعیف قرقیزستانی و وتوی این تصمیم ها توسط اتاق VAR، حاشیه های بیشتری پیدا کرد و زمانی برای ما شکل نامناسبی پیدا کرد که بازیکنان تیم ملی برای هر تصمیم VAR به سمت داور هجوم می بردند تا سرمربی ازبکستان در پایان بازی بگوید آنها عادت دارند همیشه به داوری ها معترض باشند. 

ما جلوی چشم اینفانتینو باختیم. در شبی که خوب بازی نکردیم و برای بازی کردن با یک یار کمتر، برنامه نداشتیم. 
اما تلخ ترین قسمت ماجرا این بود که دوست صمیمی مهدی تاج یعنی اینفانتینو به رختکن تیم ملی رفت و کنارشان عکسی به یادگار گرفت تا قند در دل رئیس فدراسیون فوتبال ما آب شود. بعد هم به تاج قول داد تیم ملی در جام جهانی شرکت کند!

ما برای اینکه فیفا اجازه دهد ما در جام جهانی شرکت کنیم، باید خوشحال باشیم؟ باید از رئیس فیفا تشکر کنیم؟ باید این را جزو دستاوردهای رئیس فدراسیون فوتبال ایران بیاوریم؟
فیفا از زمانی که میزبانی جام جهانی را به کشوری می دهد، این تضمین را به همه کشورهای دنیا می دهد که کشور میزبان اجازه بازی های کثیف سیاسی را نداشته باشد. آن وقت رئیس فیفا این بدیهی ترین حق مان را به ما می دهد و توقع دارد قدردان او باشیم!

سقف آرزوهای ما تا این اندازه کوچک شده که برای گرفتن ابتدایی ترین حقمان از فیفا شاد باشیم. رئیس فدراسیون فوتبال ما کیف می کند که رئیس فیفا او را با نام کوچک صدا می زند و اجازه می دهد تیم ملی ایران در جام جهانی شرکت کند. واقعا چقدر با این رئیس فدراسیون، خوشبختیم!

انتهای پیام/