به گزارش خبرگزاری ایمنا، خانه هنرمندان ایران این شب‌ها در فضای مدرن گالری هادی میرمیران میزبان اثری هنری، منحصربه‌فرد و تأمل‌برانگیز است؛ پرفورمنس آرتی به نام «خودمعشوق‌پنداری» ساخته و کارگردانی‌شده توسط صادق کندری است. این عملکرد هنری از هفدهم تا بیست و یکم شهریور هر روز از ساعت ۱۶ تا ۲۱ در گالری هادی میرمیران خانه هنرمندان اجرا می‌شود و جالب‌تر اینکه ورود برای عموم آزاد است.
«خودمعشوق‌پنداری» نمونه‌ای است از کار میان‌رشته‌ای که با همراهی عناصر هنرهای نمایشی، ویدئوآرت و بداهه‌پردازی شکل گرفته است؛ اثری که قصد دارد مخاطب را نه صرفاً بیننده بلکه شریک تجربه بسازد. اجرای این اثر در بازه‌های زمانی ۳۰ دقیقه‌ای و با ظرفیت حداکثر ده نفر، تجربه‌ای شخصی، نزدیک و کم‌شباهت به باقی اجراهای دیگر است.
در معرفی اثر آمده که «خودمعشوق‌پنداری» عنوانی برای روایت‌هایی گوناگون و ازهم‌گسیخته است؛ روایت‌هایی درباره تعامل با آدم‌هایی که در عین بی‌اطلاعی از اختلال روانی‌شان، بر روابط انسانی ما تأثیر می‌گذارند. این اجرا مخاطب را به مواجهه‌ای از ناخودآگاه می‌برد، جایی که واکنش‌ها شکل‌گرفته بر ناگزیرهای روانی با ما همراه می‌شوند بدون اینکه انتخاب‌شان کرده باشیم.
این پرفورمنس، قبل از آغاز با تأکید بر طراحی خلاقانه گروهی معرفی شد و تیم تولید آن شامل صادق کندری به عنوان طراح و کارگردان، سارا پوردلجو در سمت بازیگر، موژان میرزایی آهنگساز و نوازنده ویلن و جمعی حرفه‌ای از مجریان، نورپردازان، و فیلم‌برداران است.
نکته قابل توجه این است که اجرا در گالری آغاز می‌شود اما قرار است روند اجرا در دیگر گالری‌ها، سالن‌های نمایش و مجموعه‌های هنری ادامه یابد. مرحله بعدی کار بسیار هیجان‌انگیز است؛ گردآوری مواجهه‌ها و واکنش‌های مخاطبان برای نگارش هم‌زمان نمایشنامه‌ای مونولوگ محور در واقع روایت تولیدشده‌ای که از تجربه جمعی و شخصی شکل می‌گیرد.
در سطح محتوا، آنچه «خودمعشوق‌پنداری» را ویژه می‌سازد، هم‌نشینی ادراک فردی و فضای مشترک است؛ مخاطب به صرف حضور، با بخش‌هایی از ناگفته‌ها و تجربه‌های درونی‌اش مواجه می‌شود. این پرفورمنس یکی از نمونه‌های تازه و مؤثر هنر معاصر ایران است که تلاش دارد زبان بصری و تجربی را جایگزین زبان کلامی کند.
«خودمعشوق‌پنداری» نمایشی معمولی نیست؛ اثری است تجربی و شخصی که با تأکید بر ارتباط مستقیم و حضور مخاطب خلق شده است. با این اجرا، صادق کندری و تیمش به تئاتر رایج، روح تازه‌ای دمیده‌اند و تجربه‌ای آزاد، درونی و همچنان همگانی خلق کرده‌اند.