صاحب‌خبر - در دنیای امروز شهرداری‌ها یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار در ورزش کشورها خصوصا جوامع توسعه یافته و یا در حال توسعه هستند، در مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان یعنی المپیک هم این شهردار شهر برگزارکننده است که در واقع میزبان اصلی و رئیس بازی‌ها است، نه رئیس جمهور یا نخست وزیر و وزیر ورزش، که این مسئله نشان از جایگاه ویژه شهرداری‌ها در ورزش جهان دارد و باید گفت توسعه ورزش در هر شهر، نشان دهنده معیار قوت و یا ضعف مدیریت شهری مي‌باشد .
در روزهای اخیر مسابقات ورزشی محلات پایتخت که دو سه سالی است تحت عنوان قهرمان شهر برگزار مي‌شود، دوره جدید آن در سطح مناطق و محلات تهران شروع شده که شاهد نقاط قوت و ضعف بسیار هستیم که بصورت خلاصه به دو سه مورد اصلی آن مي‌پردازیم:
اولین مسئله در این خصوص که بسیار مشهود است و سیاستگذاری و اجرا را به دنبال دارد مدیریت ورزش شهرداری تهران است، این مدیریت در قالب سازمانی به عنوان سازمان ورزش شهرداری تهران که متولی آن است و در دوره جدید شهری و چهار ساله اخیر، یکی از قهرمانان و افتخارآفرینان ملی کشور، جناب آقای حسین اوجاقی مسئولیت آن را عهده‌دار بوده و هستند که بسیار هم قابل احترام مي‌باشند، ولی واقعیت امر که از شواهد پیداست، این است که ایشان جدا از عدم تجربه کافی در زمینه مدیریت ورزش شهری و شهروندی، اختیارات لازم در این زمینه را ندارد و حتی درخصوص جذب معاونین و مشاورین و مدیران و روسا، اختیاردار نیستند و قدرت لازم و کافی به ایشان تفیض نشده و به قول ورزشی‌ها معروف دست بسته هستند، که همین امر باعث مشکل در روند و اجرا برنامه‌ها و سیاستگذاری‌ها مي‌باشد.
نکته دوم در مسابقات امسال متاسفانه شاهد حذف بعضی از رشته‌های ورزشی هستیم، از جمله رشته دومیدانی که مادر ورزش‌ها شناخته مي‌شود و یک رشته المپیکی است و یا رشته شطرنج که هم پارکی و همگانی است و هم در ارتقا سطح فکری شهروندان بسیار تاثیرگذار است و البته صد افسوس که جدا از دو رشته ورزشی فوق، امسال رشته کاملا پارکی و همگانی بدمینتون که شاید بیشترین همه‌گیری را در پارک‌های تهران و بین شهروندان دارد و از کم هزینه‌ترین رشته‌های ورزشی است هم با چوب حذف از مسابقات محلات مواجه شد و سازمان ورزش باید دلیل حذف این رشته‌ها را اعلام نماید هر چند که از کوتاهی فدراسیون‌های مربوطه و هیات‌های استانی هم نباید گذشت چرا که مي‌توانست یک پایش منطقه‌ای استعدادهای رشته‌های ورزشی ذکر شده در سطح تهران بزرگ باشد.
نکته سوم که بسیاری از کارشناسان ورزش به آن اذعان دارند این است که انگار این مسابقات برای رفع تکلیف و صرف اعتبارات مي‌باشد و اهتمامی بر آن نیست و صرفا در راستای یک تبلیغ برای مدیریت شهری است و خود ورزش که اصل ماجرا است و همچنین تحرک و شادابی و نشاط اجتماعی به حاشیه رفته است!
و نکته آخر که از نگاه مثبت به این مسابقات است با یک تفکر جدید سعی شده یکسری مسابقات تفریحی جدا از سالن‌های ورزشی به صورت فستیوالی در اماکن عمومی مانند میادین تره بار و ایستگاه‌های مترو و پایانه‌های تاکسی و اتوبوس برگزار شود که حرکت قشنگی و جالب است و به شرط اهتمام به شادی عمومی شهروندان و استمرار مي‌تواند بسیار قابل تقدیر باشد.
در خاتمه ورزش شهروندی مي‌تواند عاملی مهم در راستای نشاط عمومی جامعه باشد و تبلیغات آن مي‌بایست در این راستا و جذب بیشتر شهروندان به ورزش همگانی صورت گیرد.
امید که شهرداری‌ها در سراسر کشور با توجه به پتانسیل و امکانات خود، ارائه‌دهنده بهترین سرویس ورزشی آن هم بصورت مستمر به شهروندان باشند.∎