به گزارش شهرآرانیوز، یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های تلاش عالمان دینی برای پاسداری از قرآن کریم، ماجرای سه سال زندگی مخفیانه آیت‌الله محمدجواد بلاغی در پوشش یک یهودی آواره است؛ روایتی که نشان از صبر، دقت علمی و ایثار این مفسر و متکلم برجسته نجف دارد.
ماجرا از آنجا آغاز شد که جمعی از یهودیان به کلمه «سامری» در قرآن کریم اشکال گرفتند. آنان می‌گفتند: شهر سامره بیش از ۲۰۰ سال پس از حضرت موسی (ع) ساخته شد؛ پس چگونه قرآن از «سامری» سخن گفته و او را به این شهر نسبت داده است؟
این اشکال ابتدا به دانشگاه الازهر مصر رسید، اما علمای آنجا پاسخی برای آن نیافتند. سپس موضوع به نجف منتقل شد، ولی باز هم جوابی ارائه نشد.
در چنین شرایطی، آیت‌الله بلاغی تصمیمی بزرگ گرفت: او با پوشش یک یهودی آواره به میان یهودیان سامرا رفت.
این حضور ساده نبود؛ چرا که برای جلب اعتماد آنان، سال‌ها باید به دقت در رفتار و گفتار عمل می‌کرد.
پس از آزمایش‌های متعدد، یهودیان سامرا به او اعتماد کردند و آیت‌الله بلاغی توانست در دل جامعه آنان نفوذ کند.
سه سال زندگی در این پوشش، فرصتی شد تا او زبان و ادبیات عبری را بیاموزد و به منابع و سنت‌های یهودی از نزدیک دسترسی یابد.
پس از بازگشت به نجف، وی با تکیه بر این تحقیقات رساله‌ای مفصل نوشت و نشان داد که واژه «سامری» نه به شهر سامره، بلکه به قبیله بنی شمرون از اسباط دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل بازمی‌گردد.
این پژوهش کم‌نظیر به الازهر مصر ارسال شد و توانست پاسخ روشنی به یکی از مهم‌ترین شبهات یهودیان درباره قرآن کریم بدهد؛ پاسخی که حاصل سال‌ها مجاهدت علمی و ایثار شخصی عالم بزرگی همچون آیت‌الله بلاغی بود.
منبع: فارس
