مصطفی بادکوبه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اراک اظهار کرد: واقعیت این است که اغلب نویسندگان، همچون بسیاری از نقاط دنیا، تمایل دارند آثارشان در پایتخت منتشر شود؛ چراکه انتشار در تهران گستره ملی پیدا می‌کند. وقتی کتابی در شهرستان چاپ شود، اغلب در همان محدوده باقی می‌ماند و کمتر به سطح عمومی کشور می‌رسد. تجربه نشان داده کتاب‌هایی که ظرفیت ملی دارند، در تهران با سیستم توزیع گسترده‌تر بهتر به دست مخاطب می‌رسند. نمونه روشن آن، آثار آقای خزائلی است که اگر در اراک چاپ می‌شد، امکان انتشار سراسری پیدا نمی‌کرد.
وی ادامه داد: نویسندگان باید راه ارتباطی خود را با ناشران مرکز پیدا کنند، چراکه بسیاری از ناشران شهرستان امکانات لازم برای توزیع گسترده ندارند. اگر نویسنده هزار نسخه کتاب به ناشر بدهد، ناشر موظف است آن را توزیع کند، اما در شهرستان‌ها این چرخه به‌خوبی عمل نمی‌کند. افزون بر این، بسیاری از نویسندگان محلی همچنان در سطح شهر خود باقی می‌مانند و موضوعاتشان نیز محدود به همان محدوده می‌شود. طبیعی است وقتی داستانی تنها برای یک محله یا شهر خاص نوشته شود، در دیگر نقاط کشور چندان با استقبال روبه‌رو نشود.
جوانان و چالش ورود به عرصه ادبیات
بادکوبه‌ای در بخش دیگری از این گفت‌وگو با اشاره به اینکه برخی معتقدند میدان ادبیات بیشتر در اختیار نویسندگان شناخته‌شده است و جوانان کمتر وارد می‌شوند، افزود: جوانان باید صبور باشند. نویسنده جوان در آغاز راه نیاز به معرفی دارد. وقتی شناخته شد، آثارش هم دیده می‌شود. بزرگان ادبیات مانند شفیعی کدکنی هم در آغاز راه چندان شناخته شده نبودند. جوانان باید تجربه بیندوزند، دانش خود را تقویت کنند و با گذر زمان به بلوغ برسند. این موضوع ضعف آنان نیست، بلکه طبیعت دوران جوانی است. شخصاً نخستین کتابم را در مشهد چاپ کردم، اما بعدها که پخته‌تر شدم، ناشران تهران پذیرای آثارم شدند. پس بهتر است این روند را فرصت دید، نه مانع.
وضعیت ادبیات اراک در دو دهه اخیر
بادکوبه‌ای در ادامه درباره شرایط کنونی ادبیات استان مرکزی، به‌ویژه اراک، گفت: به‌طور کلی می‌توان گفت اراک در دو دهه اخیر تکان جدی خورده است. هم شاعران و هم نویسندگان جوان این شهر رشد چشمگیری داشته‌اند. یکی از دلایل مهم این تحول، دسترسی گسترده به اینترنت است که آگاهی و ارتباطات ادبی را افزایش داده است. امروز شعرها و آثار داستانی نویسندگان اراکی کیفیت بالاتری دارند. تنها نکته این است که باید از سطح محلی فراتر روند و نمونه‌های برجسته خود را در سطح ملی مطرح کنند تا بیشتر دیده شوند.
∎