ورزشی جماران، فرشته مقدم: بوندسلیگا آلمان دیگر در این فصل (۲۶-۲۰۲۵) پر از ستاره نیست. خیلی از بازیکنان جوان و با استعداد تصمیم گرفتند از تیم های خود جدا شوند و در کشور و لیگ دیگری فوتبال خود را ادامه دهند. در سال های اخیر مقصد اغلب بازیکنان بوندسلیگا که نام خود را بر سر زبان ها انداختند بایرن مونیخ بود مانند روبروت لواندوفسکی و ماریو گوتزه که دورتموند را ترک کردند و پیراهن باواریایی ها را پوشیدند.
با این حال دیگر بایرن آن محبوبیت گذشته را ندارد و تیم های آلمانی ترجیح می دهند ستاره های خود را به باشگاهی بدهند که بالاترین رقم را پیشنهاد می دهد. با این کار هم می توانند پول بیشتری به دست آورند و هم اجازه ندهند باواریایی ها قدرتمندتر شوند. همچنین اغلب بازیکنان ترجیح می دهند مانند ارلینگ هالند به لیگ برتر انگلیس بروند تا با چالش جدیدی روبرو شوند.
بایرن همیشه موقع خرید بازیکن سعی می کند کمترین رقم را پیشنهاد دهد و بارها شده است تنها به خاطر چند میلیون یورو بازیکن مورد نظرش را از دست بدهد. اکنون شرایط این تیم بدتر هم شده است. به خاطر تمدید قراردادها با دستمزد بالا هزینه های باواریایی ها زیاد شده است و نمی توانند با هر رقم و دستمزدی با بازیکن جدید قرارداد امضا کند.
مونیخی ها تلاش کردند با فلوریان ویرتس به توافق برسند تا او در کنار جمال موسیالا دیگر استعداد جوان آلمانی تیم بازی کند. در حالی که خانواده ویرتس ترجیح می دادند پسرشان در کشور بماند اما بازیکن آلمانی ترجیح داد به لیگ برتر انگلیس برود. باشگاه لورکوزن هم نمی توانست به پیشنهاد ۱۲۵ میلیونی لیورپول نه بگوید.
سپس بایرن به دنبال نیک ولتماده، مهاجم اشتوتگارت رفت. باواریایی ها دو ماه مذاکره کردند اما هر بار پیشنهادشان رد شد چون اشتوتگارت خواهان حداقل ۷۰ میلیون یورو بود. به گفته رسانه ها ولتماده، بایرن مونیخ را مقصد بعدی اش انتخاب کرده بود اما زمانی که با نیوکاسل در قراردادی به ارزش ۸۵ میلیون یورو به توافق رسید مشخص شد او تنها می خواست در تیمی بازی کند که در لیگ قهرمانان حضور داشته باشد.
در همان روز انتقال ژاوی سیمونز از لایپزیش به تاتنهام قطعی شد (۶۰ میلیون). بنجامین ششکو دیگر بازیکنی بود که لایپزیش را ترک کرد و با قراردادی به ارزش ۷۶ میلیون یورو به منچستریونایتد پیوست. اوگو اکیتیکه با امضای قرارداد با لیورپول دومین انتقال گرانقیمت لیگ برتر از بوندسلیگا لقب گرفت. دیگر خرید لیورپول از بوندسلیگا شرمی فریمپونگ بود. گرانیت ژاکا هم لورکوزن را ترک کرد تا برای تیم تازه صعود کرده ساندرلند بازی کند و جیمی گیتزنس از دورتموند راهی چلسی شد. عمر مرموش هم در زمستان از فرانکفورت جدا شد و به منچسترسیتی رفت.
در مقابل تنها بازیکن برجسته ای که در تابستان وارد بوندسلیگا شد لوییس دیاس بود. علاوه بر این که رقم پیشنهادی بایرن خوب بود آرنه اشلوت بازیکن کلمبیایی را نمی خواست و حواشی که دیاس در تابستان ایجاد کرده بود موجب شد سریع تصمیم بگیرد و اولین پیشنهاد خوب را بپذیرد. حتی هری کین که دو سال پیش بایرن مونیخ و بازی در بوندسلیگا را انتخاب کرد تنها به این خاطر بود که می خواست جام کسب کند و ویترین افتخاراتش را تکمیل کند.
برتری قدرت اقتصادی تیم های لیگ برتر نسبت به بوندسلیگا یکی از عوامل اصلی این اتفاق است. وینست کمپانی که خود در دوران بازی اش هامبورگ را به مقصد منچسترسیتی ترک کرد از این موضوع انتقاد کرد. سرمربی بایرن مونیخ گفت: "قدرت لیگ برتر اقتصادی است. تیم تازه صعود کرده برنلی یا ساندرلند می تواند با تیم های برتر آلمان در نقل و انتقالات رقابت کند و با امضای قرارداد از باشگاه هایی همچون فرانکفورت، ولفسبورگ و یا لورکوزن به اهدافش برسد."
از دلایل دیگری که این بازیکنان بوندسلیگا را به لیگ برتر ترجیح دادند می توان به جذاب بودن پروژه های تیم های انگلیسی اشاره کرد. بر خلاف آلمان که قدرت به بایرن محدود شده در لیگ برتر این چنین نیست. همچنین توجه بیشتری به لیگ انگلیس می شود. یک بازیکن با درخشش در تیم خود می تواند علاوه بر شانس کسب جام به عناوین فردی هم دست یابد و جایگاه ویژه ای در فوتبال جهان پیدا کند.
کوین دی بروین ولفسبورگ را ترک کرد و در منچسترسیتی به یک ستاره تبدیل شد. ایلکای گندوغان هم با جدایی از دورتموند دوران موفقی در انگلیس داشت. آخرین نفر هالند بود که به عنوان یک ستاره آینده دار به لیگ برتر رفت و در همان ماه های نخست رکوردهای متعددی را به نام خود ثبت کرد حتی شانس بردن توپ طلا را هم داشت.
البته به علت سطح بالای لیگ برتر و رقابت شدیدی که وجود دارد همه بازیکنانی که بوندسلیگا را ترک می کنند نمی توانند در انگلیس موفق شوند. تیمو ورنر، کریستوفر انکونکو، نبی کیتا و جیدن سانچو از جمله بازیکنان ناموفق در لیگ برتر بودند. بازی در لیگ برتر چالش سختی است که هر کسی آن را قبول نمی کند.