سیدمحمدباقر فریمانه | شهرآرانیوز؛ در اوایل ماه ربیع‌الاول که نماد بهار قمری است، دل‌ها پس از عزاداری محرم و صفر، همچون درختانی که برگ‌های کهنه را در زمستان می‌ریزند، از بار گناهان سبک می‌شوند. روایات از زبان امام‌رضا (ع) می‌گویند که اشک بر مصائب امام‌حسین (ع)، گناهان را می‌بخشد و صفحه دل را پاک می‌کند؛ آماده برای رشد اخلاقی.

این گذار، فرصتی است برای رها کردن کینه‌ها، شروع رفاقتی معنوی با امام‌رضا (ع) و تعهد به پیشرفت‌های اخلاقی تا در بهار زندگی، پرواز کنیم و به کمال برسیم.

زمستان قمری؛ مقدمه بهار دل

در ابتدای ماه ربیع‌الاول هستیم که همچون بهاری دل‌انگیز، پس از زمستان صفر فرامی‌رسد. این چیدمان ماه‌های قمری با قلب ما سخن می‌گوید، درحالی‌که زمستان شمسی، درختان را عریان و زمین را یخ‌زده می‌کند و بهار با آفتابش، حرکت و سرسبزی می‌آورد. شرط ورود به این بهار معنوی، تکاندن برگ‌های کهنه گناه است؛ همچون درختانی که شاخه‌های خشک را می‌ریزند تا لباس نو بپوشند.

در محرم و صفر، عزاداری و اشک بر امام‌حسین (ع) این تکاندن دل را انجام می‌دهد. امام رضا (ع) می‌فرمایند: یک قطره اشک، گناهان را می‌بخشد و دل را، چون روز تولد، پاک می‌کند. این پاکی اخلاقی، پایه رشد است، بنابراین کینه‌ها را رها کنید تا سبک‌بار شوید.

حالا شروع دوباره‌ای داریم

هر اندازه از نحوست ماه صفر گفتیم، باید به همان اندازه از مبارکی ماه ربیع بگوییم. درکنار آن، اشک‌ها و ابراز ارادت‌های ما شعف و سبکی رهایی از گناه را برای ما به ارمغان آورده است. عزاداری محرم و صفر این نقش را ایفا می‌کند؛ اشک بر مصائب امام‌حسین (ع) گناهان را می‌ریزد.

امام رضا (ع) می‌فرمایند: اشکی که بر گونه می‌غلتد، همه خطا‌ها را می‌بخشد و دل را تمیز، چون نوزادی تازه‌زاده‌شده می‌سازد. انگار گذشته تمام شد و حالا شروع دوباره‌ای داریم. برای این آغاز اخلاقی، اول شاخه‌های شکسته کینه را بتکانید. اگر کینه‌ای در قلبتان هست، کار سختی هم که باشد، رهایش کنید؛ نه برای دیگری، برای رشد خودتان.

همچون بالونی که بار اضافه را می‌اندازد تا پرواز کند، ذهنتان را آزاد سازید.

سینه‌ها را از کینه بشویید

برای ورود به بهار ربیع، واقعا خود را بتکانید. خوب گوش دهید! اگر کینه‌ای نسبت‌به کسی دارید، آن را فراموش کنید. این بار سنگین، مانع حرکت است. بگویید تمام شد، به‌خاطر رشد خودم رهایش می‌کنم. شاخه‌های اضافی را بیندازید تا پرواز کنید. ذهن را پاک کنید، مرحله اول تمام. حالا سوخت حرکت، نیاز است.

این سوخت، رحمت امام‌رضا (ع) است. همچون درختان که پس از زمستان، آماده پوشیدن لباس نو می‌شوند، دل‌ها پس از اشک بر اهل‌بیت (ع)، با رهایی از گناهان، آماده شکوفایی اخلاقی می‌شوند. روایات تأکید می‌کنند که اشک، دل را برای بهار معنویت مهیا می‌سازد، بنابراین کینه را به عفو بدل کنید تا شعف ربیع را بچشید.

در ادامه حتما بخوانید آثار، برکات و چرایی زیارت امام رضا (ع) | عهدی که با زیارت ادا می‌شود

سوخت حرکت، رفاقت با امام‌رضاست

در مرحله اول دل تو پاک شد، خشت اول گذاشته شد. حالا وارد زندگی جذاب ربیع‌الاول شوید. سوخت این حرکت، رحمت خاص امام‌رضا (ع) است. رفاقتی را شروع کنید؛ همان‌طور که با دوستانتان قول‌وقرار می‌گذارید، مثلا برای حضور در ورزش صبحگاهی یا کوهنوردی یا حتی تفریحات مختلف، به امام‌رضا (ع) هم قولی بدهید؛ اینکه ارتباطی که پس از زیارت به دست آورده‌اید، رها نکنید. جایی که مشکلی دارید، پیشرفتی می‌خواهید، تعهد کنید.

چهارشنبه‌ها، روز امام‌رضاست و زمانی است که می‌توانید این قول‌وقرار را مرور کنید. آن‌گاه طعم شیرین رشد در این بهار زندگی را خواهید چشید و همچون درختان زمستانی که برگ می‌ریزند، اشک گناهان را ریخته‌اید و دل را برای شعف معنوی آماده کرده‌اید. معارف دینی ما می‌گویند تعهد به امام، سوخت پرواز است.

ابراز ارادت، منحصر به عزاداری نیست

ان‌شاء‌ا... در این ماه شروع خوبی داشته باشیم. اتفاق تازه‌ای رقم بزنیم و مثمرثمر شویم؛ یعنی آنچه امام رضا (ع) دوست دارند که همان رشد ماست، اتفاق بیفتد. فراموش نکنیم که ابراز ارادت به اهل‌بیت (ع) فقط به عزاداری‌ها محدود نیست، بلکه در شادی‌ها هم می‌شود به ایشان ابراز ارادت کرد و محبوبشان شد. کسانی که در عزاداری‌ها، خودشان را به اهل‌بیت (ع) ثابت کردند، باید از فرصت ماه ربیع برای گستردن بساط شادی به عشق اهل‌بیت (ع) استفاده کنند.