به گزارش همشهری آنلاین، حدود ۸۰ نفر خبرنگار در کنارِ حدود ۶۰ نفر عکاس و تصویربردار در سالنی گِردِ هم آمده‌اند که به وضوح ظرفیت این تعداد نفرات را ندارد. همه چیز تودرتوست. چهار ردیف صندلی قرار دارد که در هر ردیف حدود ۲۰ نفر خبرنگار نشسته است. وسطِ سالن هم پر از عکاسان و تصویربرداران است.

با اندکی تاخیر سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ می‌آید و در جایگاهش مستقر می‌شود. صدای شاترِ دوربین‌ها فضا را دربر می‌گیرد. نیکنام حسینی پور مدیر روابط عمومی وزارت فرهنگ هم او را همراهی می‌کند. سخنان ابتداییِ وزیر آغاز می‌شود. وزیر نکات مهمی را بیان می‌کند که شاید دردناک‌ترین‌شان این باشد که در چهار سال گذشته مصرف فرهنگی در سبد خانوار تنزلِ وحشتناکی داشته است. او در این باره به آمار استناد می‌کند.

آقای وزیر از فرهنگ کارت می‌گوید از صندوق همیار فرهنگ و هنر می‌گوید و از همایش ملی مسئولیت اجتماعی در حوزه فرهنگ و هنر و...و ناگهان برق قطع می‌شود...

سالن برای دقیقه‌ای تاریک می‌شود. چراغ‌ها و کولرها خاموش می‌شوند. تصورِ اینکه برق نیاید بسیار وحشتناک است. چهره‌ی آقای وزیر ناگهان پُر از اضطراب و نگرانی می‌شود. اما خیلی زود برق وصل می‌شود و وزیر نفسی به راحتی می‌کشد.

صالحی می‌گوید: «داشتم فکر می‌کردم که اگر اینجا ژنراتور نداشته باشد آبرویمان می‌رود. شکر خدا ژنراتور داشتیم.»

برقِ ژنراتور وصل شد، اما جوابگوی کولرها نبود. تصور کنید در ظهر روز سه‌شنبه چهارم شهریور ۱۴۰۴، در گرمای تهران، بیش از ۱۵۰ نفر در یک سالن هستند. کمتر از نیم ساعتِ بعد، همه کلافه از گرما بودند. با این حال نشست ادامه پیدا کرد تا جایی که تقریبا تمامِ حاضران در جلسه، با کاغذی یا هر وسیله‌ای که در اختیار داشتند، مشغولِ باد زدنِ خود شدند.

راستش را بخواهید پرسش‌های مطرح شده هم چندان چنگی به دل نمی‌زد. البته که گرما همه را کلافه کرده بود و دیگر مجالی برای پرسش نبود.

به هر روی نشست خبریِ وزیر فرهنگ به روالِ همه‌ی سال‌های گذشته برگزار شد. اما ای کاش برگزار نمی‌شد. شاید زمان آن رسیده که تغییری در تمام ماجراها داشته باشیم. در این نشست چند خبرنگار از رسانه‌های کشور افغانستان و ترکیه حضور داشتند.

در همین نشست خبری، وزیر فرهنگ اشاره کرد که زمان تغییر فرارسیده و دیگر نمی‌شود مثلِ دورانِ قبل از جنگِ تحمیلیِ ۱۲ روزه با مسائل برخورد کرد.

برای عکاسان، همیشه هم آقای وزیر سوژه‌ی اصلی نیست؛ عکاسی که در تصویر می‌بینید سوژه‌ی دیگری را دنبال می‌کند. عکاسی که این فریم را ثبت کرده هم، علاوه بر آقای وزیر، فعالیت همکار خود را هم به تصویر کشیده است.

شاید بهتر است تغییرات از همین مسائلِ به ظاهر ساده آغاز شود. مثلا دیگر نشست خبریِ وزیر فرهنگ به این شیوه برگزار نشود. شاید بهتر است که وزیر در طول سال چند نشستِ خبری داشته باشد و در هر نشست در کنار یکی از معاونانش به صورتِ تخصصی مسائلِ مربوط به آن معاونت را پاسخ دهد. اینگونه شاید دیگر شاهدِ نشستی طولانی نباشیم که حدودِ ۳ ساعت به طول بیانجامد. ضمن اینکه مسائل به صورتِ تخصصی‌تر و ریزتر پاسخ داده می‌شوند.

فراموش نکنیم که در همین نشستِ دیروز، فرصتِ طرح پرسش به خیلی از خبرنگاران نرسید. یکی از خبرنگاران هم که به قطع پرسش‌های بسیاری در چنته داشت، وقتی دید که همه از گرما کلافه‌اند، ترجیح داد که پرسشی مطرح نکند.

در نشست‌های خبری شاید عکاسان بیشترین فعالیت و زحمت را داشته باشند. آنها باید در جاهای مختلف سالن بچرخند تا عکس‌هایی از زوایای متفاوت ثبت کنند.