به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ شرکت داروسازی الای لیلی که سازنده این قرص GLP-۱ به نام اورفوگلیپرون میزان هموگلوبین A۱C - آزمایش خونی که میانگین سطح قند خون را در طول دو تا سه ماه نشان می‌دهد - را به طور متوسط ۱.۳ تا ۱.۸ درصد در افراد مبتلا به دیابت کاهش می‌دهد.

نتایج این کارآزمایی بالینی مرحله سوم بر اساس شرکت‌کنندگانی بود که بالاترین مقدار ۳۶ میلی‌گرمی دارو را بیش از یک سال یا تقریباً ۱۷ ماه مصرف کردند.

یافته‌ها نشان داد که شرکت‌کنندگانی در این کارآزمایی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند، پس از مصرف قرص خوراکی روزانه اورفوگلیپرون به مدت حداقل ۷۲ هفته، به طور متوسط بیش از ۱۲ کیلوگرم یا حدود ۱۲.۴ درصد از وزن بدن خود را از دست داده‌اند.

انتظار می‌رود شرکت الای لیلی این داده‌ها را به سازمان غذا و داروی آمریکا ارائه دهد و تا پایان سال ۲۰۲۵ تایید اورفوگلیپرون به عنوان درمانی برای چاقی را درخواست کند.

اگر این قرص که یک بار در روز مصرف می‌شود، تایید شود، ممکن است تحولی در درمان چاقی در جهان ایجاد کند.

شرکت داروسازی نوو نوردیسک که رقیب شرکت الای لیلی است، نیز به دنبال تایید یک گونه خوراکی داروی سماگلوتاید یکی دیگر از داروهای GLP-۱ است و انتظار می‌رود این به دنبال تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای قرص خوراکی سماگلوتاید، قرص خوراکی GLP-۱ خود، بوده است و انتظار می‌رود تا پایان امسال تصمیم درباره آن اعلام شود.

هم الای لیلی و هم نوو نوردیسک در حال رقابت برای عرضه گونه قرص خوراکی قرص داروهای GLP-۱ به بازار هستند، زیرا قرص روزانه سهل‌الوصول‌تر هستند و برای افرادی که نمی‌خواهند از اشکالی تزریقی هفتگی داروهای GLP-۱ استفاده کنند، جذاب‌تر باشد.

داروهای خوراکی GLP-۱ ممکن است عوارض جانبی مشابه داروهای تزریقی GLP-۱ مانند حالت تهوع، استفراغ و اسهال ایجاد کنند.

قرص‌های خوراکی GLP-۱ تاکنون در کنار اشکال تزریقی داروهای GLP-۱ مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند و پژوهشگران هنوز نمی‌دانند کدامیک از آنها موثرتر هستند.

شرکت الای لیلی می‌گوید داده‌های کامل آخرین کارآزمایی بالینی مرحله سوم این دارو را در آینده‌ای نزدیک در یک ژورنال دارای داوری همتا (peer review) منتشر خواهد کرد.