روزنامه فرهیختگان نوشت: هنگامی که در شبکه‌ای، چون شبکه ۴ - که رسالتش فرهیختگی و اندیشه‌ورزی است - می‌بینیم استادی محترم (محمدحسین رجبی دوانی)، به‌جای تحلیل تاریخیِ متین و روشنگر، به مقایسه‌های سطحی و تحریک‌آمیز روی می‌آورد و شخصیت‌های سیاسی را به چهره‌های منفور و انحرافی تاریخ پیوند می‌زند، باید زنگ خطر را به صدا درآورد.
این دیگر صرفاً یک شوخی رسانه‌ای نیست، بلکه به یک بیماری فرهنگی تمام‌عیار بدل شده است و این تنها نمونه نیست! در برنامه‌ای دیگر در همین ایام، یکی از نظریه‌پردازان جبهه انقلاب، یکی از نویسندگان و طنزپردازان کشور را به باد انتقاد تند گرفت و نزاع لفظی بی‌ثمر میان این دو، به جدلی کودکانه و فرساینده در فضای مجازی تبدیل شد.
چنین رفتار‌هایی نه میدان می‌سازد و نه معنایی می‌آفریند؛ تنها بر آشوب ذهنی جامعه می‌افزاید، انسجام اجتماعی را از درون می‌پاشاند و امکان خودترمیمی و عقلانیت را از فرهنگ عمومی می‌گیرد.
نشانه بارز این عقلانیت‌زدایی را می‌توان در رخداد‌های اخیر حول بیانیه جبهه اصلاحات دید. در روز‌هایی که بخش بزرگی از بدنه اصلاح‌طلبان با نقدی سازنده و عاقلانه به بیانیه‌ای ناپخته و شتاب‌زده از سوی جبهه اصلاحات واکنش نشان دادند و آن را با الفاظی، چون نسخه تسلیم، غیرواقعی، غیرمسئولانه و... نقد کردند؛ نقدی که قدم‌به‌قدم در حال ارتقای شعور سیاسی و فرهنگی جامعه بود، هیاهو‌های کودکانه عده‌ای این روند مثبت را متوقف ساخته و درست در همین فضای غوغاسالار است که امضاکنندگان آن بیانیه ضعیف می‌توانند از این آب گل‌آلود بهره گرفته و خود را از فشار نقد عقلانی برهانند و این همان ظرفیت سوءاستفاده از این رفتار فرهنگی است که اشاره شد.
∎