تعصب را کنار بگذاریم و با نگاهی فنی و حقیقت محور بازی های تیم ملی را آنالیز کنیم تا در باد غرور نخوابیم. تیم ملی بسکتبال ایران در مرحله نیمه‌نهایی کاپ آسیا ۲۰۲۵ مقابل استرالیا با نتیجه سنگین ۹۲ بر ۴۸ شکست خورد. شکستی که اگرچه برای هواداران تلخ بود، اما می‌تواند نقطه عطفی برای بازسازی و آینده‌نگری در بسکتبال ایران باشد.
استرالیا از همان ابتدا با عمق ترکیب، قدرت بدنی بالا و تاکتیک‌های دفاعی منسجم بازی را در اختیار گرفت. تمامی بازیکنان این تیم فرصت بازی پیدا کردند و با تنوع تاکتیکی، جریان مسابقه را به سود خود چرخاندند. در سوی دیگر، بازیکنان کلیدی ایران همچون محمد امینی تحت فشار شدید دفاع استرالیایی‌ها نتوانستند درخشش همیشگی خود را داشته باشند؛ تا جایی که تنها ۲ امتیاز به دست آورد و در ۹ پرتاب ناموفق بود.
کوارتر سوم نقطه مرگبار بازی بود؛ جایی که استرالیا با برتری ۲۹ بر ۸ فاصله‌ای ایجاد کرد که بازگشت را غیرممکن ساخت. جوانی و تجربه نسبتاً اندک تیم ایران هم مزید بر علت شد. نسلی که تازه پا به میدان گذاشته و هنوز راهی طولانی برای رسیدن به سطح تیم‌های بزرگ دارد.
این شکست می‌تواند تلنگری برای بسکتبال ایران باشد. اگر بخواهیم فاصله با قدرتی مثل استرالیا کمتر شود، باید به چند اصل اساسی توجه کنیم:
* تقویت عمق ترکیب؛ تیم ملی نیازمند پشتوانه‌سازی است تا در بزنگاه‌ها فقط به ۵ یا ۶ بازیکن اصلی متکی نباشد.
* تمرکز بر ثبات ذهنی در لحظات حساس؛ بازیکنان باید در شرایطی تمرین کنند که شبیه فشارهای واقعی مسابقه باشد.
* دفاع هوشمندانه و مداوم؛ تنها راه مقابله با تیم‌هایی مثل استرالیا بستن فضاهای پرتاب و کنترل ریتم بازی است.
* استعدادپروری سیستماتیک؛ چهره‌های جوانی همچون سینا واحدی متین آقاجان‌پور سید مهدی جعفری نشان دادند آینده درخشانی در انتظار بسکتبال ایران است؛ به شرطی که مسیر کشف و پرورش استعدادها ادامه یابد.
* همکاری‌های بین‌المللی؛ حضور بازیکنان در لیگ‌های معتبر و استفاده از مربیان خارجی می‌تواند کیفیت بازی ملی‌پوشان را چند پله ارتقا دهد.
شکست برابر استرالیا یک ناکامی ساده نبود، بلکه پرده‌ای بود که فاصله فعلی بسکتبال ایران با سطح جهانی را آشکار کرد. فاصله‌ای که تنها با برنامه‌ریزی بلندمدت، سرمایه‌گذاری روی نسل جوان، و اصلاح ساختار دفاعی و ذهنی تیم ملی قابل جبران است.
اگر این درس بزرگ جدی گرفته شود، شاید همین شکست، سکوی پرتابی برای بازگشت ایران به قله آسیا و رقابت جدی با تیم‌هایی مانند استرالیا - چین- لبنان باشد.