به گزارش خبرگزاری ایمنا از قم، آسمان ایران زمین دو خورشید درخشان در خود جای داده است، حرم مطهر امام رضا (ع) و فاطمه معصومه (س).

خورشید خراسان در هجرت خود از شهر پیغمبر به سرزمین دلیران، تاریخی متفاوت برای این سرزمین رقم زد و خواهرش نیز در پی او به این خطه پا گذاشت و شهر قم را تا ابد با نور وجود خود چراغانی کرد.

امروز آسمان ایران زمین دو خورشید دارد، یکی در طوس و دیگری در قم، بانویی کریمه که پناه دل‌های عاشق و قرار جان‌های بی‌قرار است.

هر دو حرم، دریچه‌ای به سوی آسمان‌اند؛ با گنبدهایی زرین که در طلوع و غروب همچون خورشیدی دیگر در زمین می‌درخشند، با صحن‌هایی که اشک و دعا را در آغوش می‌گیرند.

طوس، پهناور و با شکوه شهری است در دل حرم؛ صحن‌هایی بی‌پایان، رواق‌هایی پر از عطر دعا و جمعیتی که همچون موج دریا بر گرد ضریح امام رضا (ع) می‌گردند و قم صمیمی و آرام؛ گنبدی کوچک‌تر، اما پر از صفا و نور، جایی که زائر در سکوت حرم، حضور خواهر امام را لمس می‌کند و دلش به آرامشی مادرانه سپرده می‌شود.

اگر مشهد، میعادگاه همه عاشقان ولایت است، قم، آغوشی است که پیش از رسیدن به طوس، دل‌ها را آماده می‌سازد؛

حرم امام رضا (ع) دریای بیکران کرامت و حرم حضرت معصومه چشمه‌ای زلال که از آن دریا جوشیده است.

سوگ خورشید هشتم در حرم بانوی کرامت

و حالا شهر قم در سوگ خورشید هشتم، رنگ غربت و اندوه به خود گرفته است، در روز شهادت امام رضا (ع)، صحن و سرای حضرت معصومه (س) شاهد حضور خیل عظیم عزادارانی است که با وجود گرمای هوا، یک‌دل و هم‌صدا آمده‌اند تا عرض ارادت کنند.

زائرانی که دلشان می‌خواست در جوار حرم امام هشتم باشند، حالا به قم آمده‌اند؛ به حرم خواهر گرامی‌اش تا غم دل خود را با بانوی کرامت در میان بگذارند.

دسته‌های عزاداری از محلات مختلف شهر قم به‌سوی حرم به حرکت درآمده‌اند، پرچم‌های سیاه برافراشته، نوحه‌ها جاری و اشک‌ها روان است.

شهر یکپارچه سیاهپوش و سوگوار هشتمین خورشید است، در هر کوچه و محله، دیگ‌های نذری برپا شده و بوی عشق و ارادت در هوای شهر پیچیده است.

خانه‌های بسیاری میزبان روضه‌های خانگی‌اند و از کوچک و بزرگ، زن و مرد، همه آمده‌اند تا با حضورشان نشان دهند که قم همواره پایگاه خدمت و ارادت به خاندان پیامبر است.

ساعات پایانی ماه صفر ماه اندوه اهل‌بیت در کنار مضجع نورانی فاطمه معصومه (س) و مسجد مقدس جمکران سپری می‌شود، جایی که دل‌ها بیش از هر زمان دیگر به یاد غربت امام رئوف می‌تپند.

آئین باشکوه مشعل‌گردانی توسط خادمان حرم، جلوه‌ای خاص به این روز داده است، نوری در میان تاریکی اندوه، یادآور چراغی که دل‌های عاشقان امام رضا را در این غربت روشن نگه می‌دارد.

قم در این ایام تنها شهری عزادار نیست؛ حسینیه‌ای جهانی است، حضور زائرانی از افغانستان، عراق، پاکستان و دیگر کشورها، بر شکوه این مراسم افزوده و صحنه‌ای کم‌نظیر از وحدت و عشق شیعیان به خاندان پیامبر را رقم زده است.

این آئین‌ها ریشه در تاریخ قم دارد، سنت‌هایی که نسل به نسل حفظ شده است و امروز با همان شکوه و خلوص ادامه دارد؛ از هیئت‌های طلبگی و دانشجویی گرفته تا محلات قدیمی، همه سهمی در پاسداشت این روز دارند.

پیرمردی از محله چهارمردان که در گرمای ظهر تابستان به حرم مطهر فاطمه معصومه آمده از رسم دلدادگی به خاندان موسی بن جعفر (ع) می‌گوید «سال‌هاست در همین کوچه‌ها بزرگ شده‌ام. هر سال محرم و صفر که می‌شود، قم یکپارچه ماتم می‌شود. امروز اگر مشهد نبودیم، آمده‌ایم در کنار خواهرش، داغ غربت امام رضا را تازه کنیم.»

خانم جوانی همراه فرزندانش آن طرف تر در حال زیارتنامه خوانی رو به روی صحن طلا است. او دستان کودکانش را محکم در دست گرفته و می‌گوید «بچه‌هایم را آورده‌ام تا یاد بگیرند که عشق به اهل‌بیت فقط در کلام نیست، در حضور و عمل است. حتی گرمای هوا هم نمی‌تواند جلوی اشتیاق مردم قم را بگیرد.»

آن‌طرف‌تر طلبه‌ای افغان سجاده پهن کرده و مشغول نیایش و عزاداری است، از سرزمین‌های شرق به کشور آمده است تا در جوار حرم فاطمه معصومه دلش آرام گیرد.

کسی که امر ما را زنده می‌کند

«رَحِمَ اللّهُ عَبداً أَحْیَا أَمْرَنا» (خدا رحمت کند بنده‌ای را که امر ما را زنده بدارد) [عیون اخبار الرضا، ج ۱].

این حدیث از امام رضا (ع) بخشی از سخنان طلبه جوانی است که چند نوجوان را در صحن عتیق دور خود جمع کرده است و برایشان صحبت می‌کند، او سپس از بانوی کرامت و بشارت آمدنش به سرزمین ایران می‌گوید که توسط جدش امام صادق (ع) وعده داده شده و تمام شیعیان را به شفاعت این بانو بشارت داده است.

در ساعات پایانی ماه صفر، مردم قم در کنار مضجع کریمه اهل‌بیت و مسجد مقدس جمکران، هم‌زمان با ماتم شهادت امام رضا (ع)، دل‌های خود را برای ورود به ماه ربیع‌الاول آماده می‌کنند، ماهی که پس از اندوه طولانی، نوید شادی و امید را به دل‌ها بازمی‌گرداند.

قم، این روزها یکپارچه حرم رضوی است، گویا فاصله‌ای میان این دو نور نیست و حرم امن خواهر خورشیدی پناهگاه تمام خستگان و عزاداران است.

شهری که سالیان دراز در خدمت کریمه اهل‌بیت ایستاده است، بار دیگر نشان داد که پیوندش با خاندان پیامبر، پیوندی ابدی و ناگسستنی است.