به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در سال ۲۰۲۵، جهان با چالش‌های جدی و پیچیده‌ای در زمینه تأمین و انتقال انرژی‌های تجدیدپذیر روبه‌رو شده است که تهدیدی بزرگ برای اهداف کاهش انتشار کربن و پایداری شبکه‌های برق به شمار می‌رود. با افزایش سهم انرژی‌های خورشیدی و بادی در تولید برق، زیرساخت‌های شبکه‌های انتقال و توزیع برق به‌شدت تحت فشار قرار گرفته‌اند و این فشار روزبه‌روز بیشتر می‌شود. کشورهای پیشرفته‌ای همچون ایالات متحده، کشورهای اروپایی، استرالیا و چین که سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در حوزه انرژی پاک انجام داده‌اند، اکنون با مشکلاتی از جمله کمبود تجهیزات حیاتی و ناتوانی شبکه در مدیریت تغییرات ناگهانی تولید انرژی روبه‌رو هستند.

یکی از مشکلات بزرگ، کمبود شدید ترانسفورماتورها است که نقش اصلی را در انتقال برق با ولتاژ مناسب و تضمین پایداری شبکه ایفا می‌کنند. این کمبود که به‌دلیل محدودیت‌های تولید، افزایش تقاضا و تأخیر در زنجیره تأمین به وجود آمده، موجب شده است زمان انتظار برای دریافت این تجهیزات به بیش از سه سال برسد. این موضوع به‌ویژه در مناطقی که زیرساخت‌های برق آن‌ها به‌دلیل بلایای طبیعی آسیب دیده است، تأثیرات بسیار جدی دارد و موجب توقف یا کندی اجرای پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر می‌شود. آژانس بین‌المللی انرژی هشدار داده است در صورت رفع نشدن این گلوگاه‌ها، سالانه بیش از ۲۰۰۰ ترابایت‌ساعت انرژی پاک از دست خواهد رفت که معادل تولید برق سالانه آمریکا و چین است.

از سوی دیگر، تغییرات اقلیمی و افزایش دمای جهانی موجب شده است شبکه‌های برق در فصول گرم سال بیش از پیش تحت فشار قرار گیرند. موج‌های گرمای شدید در تابستان‌های اخیر، کشورهای مختلف را به خاموشی‌های گسترده کشانده است که نمایانگر ضعف شبکه‌های برق در تحمل شرایط بحرانی و اوج مصرف است. این خاموشی‌ها نه‌تنها موجب نارضایتی عمومی شده است، بلکه امنیت اقتصادی و اجتماعی را نیز تهدید می‌کند.

به‌منظور مقابله با این بحران‌ها، کارشناسان بر ضرورت سرمایه‌گذاری‌های گسترده در تقویت زیرساخت‌های شبکه برق تأکید می‌کنند. به‌ویژه باید ظرفیت ذخیره‌سازی انرژی افزایش پیدا کند و فناوری‌های نوینی همچون «نیروگاه‌های مجازی» به کار گرفته شوند که توانایی مدیریت هوشمند مصرف و تولید برق را دارند. این فناوری‌ها می‌توانند با تنظیم دقیق جریان برق و کاهش اوج مصرف، از بروز خاموشی‌های ناگهانی جلوگیری و پایداری شبکه را تضمین کنند. توسعه فناوری‌های جدید در ساخت ترانسفورماتورها و بهبود زنجیره تأمین آن‌ها نیز از جمله اقدامات ضروری برای کاهش این گلوگاه‌ها است.

بحران‌های فعلی شبکه‌های برق جهان، نشان‌دهنده این است که بدون بازنگری جدی در سیاست‌های انرژی، اصلاح زیرساخت‌ها و افزایش هماهنگی بین بخش‌های مختلف صنعت برق، رسیدن به اهداف اقلیمی و تضمین تأمین انرژی پایدار در آینده نزدیک غیرممکن خواهد بود. این مسئله نیازمند همکاری همه‌جانبه دولت‌ها، شرکت‌های خصوصی و سازمان‌های بین‌المللی است تا بتوانند ضمن رفع موانع فعلی، مسیر را برای آینده‌ای پاک‌تر و پایدارتر هموار کنند.