به‌گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): «امیرالمومنین علی (ع) وصی جانشین و خلیفه رسول خدا (ص)» عنوان اثری به قلم سیدهادی ولایی مشتمل بر قسمتی از روایات موثق در مورد علی (ع) است که جهت اطلاع‌رسانی به مخاطبانی تدارک دیده شده که فرصت مطالعه و استفاده از کتب مفصل را در این زمینه ندارند. آنچه پیش روی شماست، ماحصل گفت‌وگوی ایبنا با سیدامیرعلی ولایی فرزند مولف است.
از مقدمه کتاب چنین مستفاد می‌شود که مولف اثر پزشک بوده‌اند، چرا با این پیشه، به سراغ نوشتن این کتاب رفته‌اند؟
حمد و ستایش مخصوص پروردگار عالمیان است و سلام و درود بر پیامبر و فرزندان پاکش. در پاسخ به سوالات حضرتعالی لازم است از پاسخ آیت‌الله محب‌الاسلام موسوی بهره‌گیرم که غرض از نوشتن کتاب با این حجم چنین مقصود می‌شود: «نام نویسنده سیدهادی است که از نسل حضرت علی (علیه‌السلام) است و هادی و راهنماست و فرزند علی (علیه‌السلام) باید مدافع اهل‌بیت اطهار (علیهم‌السلام) باشد؛ و پاسخ دوم را از مولف شنیدم که در خاندان سرشناس علمی و دینی و روحانی». اما حقیر با بضاعت ناچیز آنچه، دیدم در مورد پدرم همه عشق بود به مقتدایش حضرت علی (علیه‌السلام). نام امام علی (علیه‌السلام) که می‌آمد چنان بی‌تاب و منقلب می‌شدند که گویی حضوری پیش ما ندارند. هر وقت نام حضرت علی (علیه‌السلام) می‌آمد اشک در چشمان‌شان جمع می‌شد و هر وقت در مورد این کتاب می‌پرسیدم، با توجه به نگارش مجلدات فراوان پزشکی (ایمونولوژی) همیشه افتخار زندگی خود را کتاب حضرت علی (علیه السلام) می‌دانستند و همواره متذکر بودند که: «فقط زمانی زندگی کردم که در مورد ایشان نوشتم». همیشه از حقانیت حضرت علی (علیه السلام) و مظلومیت امام سخن می‌گفتند. انگار رسالتی را در این زمینه احساس می‌کردند. اما چرایی نگارش را بررسی کردم. در زمانی که راستی و حقیقت و عدالت بی‌مشتری است، چرا در مورد اسوه علم و اخلاق و ایمان نگارش نشود؟
سیدهادی ولایی
منابع نویسنده برای نگارش کتاب چیست؟ آیا از مآخذ اهل سنت هم استفاده شده است؟
ایشان فضائل و مناقب امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) را از کتب اهل سنت نقل کرده‌اند نه از کتب شیعه، آن هم از موثق‌ترین روایات اهل تسنن، تا مطالب کتاب دارای اثری عمیق باشد. نام کتاب «امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) وصی جانشین و خلیفه رسول خدا (صلوات‌الله علیه و آله)» است: «و یسرنا القرآن لذکر فهل من مدکر»؛ «و به راستی ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم، پس آیا کسی هست که پند گیرد؟»
زندگی امام علی (ع) از جنبه‌های مختلف مثل اخلاق، دین‌داری، حکومت‌داری و نظایر آن، مورد توجه شیعیان است. در این کتاب، بیشتر بر کدام جنبه از حیات ایشان تأکید شده است؟
از آنجا که امیرالمومنین (علیه‌السلام) قرآن ناطق و ظهور جلوه پروردگار روی زمین است، صحبت از هر جنبه در مورد ایشان همه جنبه‌ها را نیز دربردارد. در تمامی موارد این نگارش، اخلاق‌مداری، حکومت‌داری و نظایر آن به چشم می‌خورد. غیرت، مروت، قناعت، عفت، عصمت، عزت، جوانمردی، بزرگواری، گذشت و قدرت برای خدای عزوجل به چشم می‌خورد، اما آنچه حقیر استنباط کردم حقانیت حضرت علی (علیه‌السلام) با استفاده از منابع اهل سنت بود.
مخاطب کتاب در روزگار کنونی کیست؟
و اما در آخر، این کتاب حاصل مطالعه بیش از ۳۰ سال دکتر سیدهادی ولایی بوده و خلاصه شده جهت بهره‌برداری نوجوانان و برخی از جوانان عزیز.
سیدامیرعلی ولایی
در مورد سابقه اجرایی و علمی نگارنده اگر پرسیده شود چنین می‌گویم که وی فردی بوده بسیار عالم. چنانچه مدارک موجود چنین می‌گوید: فارغ‌التحصیل رشته دکترای داروسازی با رتبه دوم کنکور پزشکی دانشگاه تهران، رتبه اول تخصص در رشته علوم آزمایشگاهی از دانشگاه تهران، گذراندن دوره فوق‌تخصص رشته ایمونولوژی از دانشگاه تهران، معاونت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مدیرکل آزمایشگاه‌های ایران، تولید داروهای آزمایشگاهی در زمان جنگ تحمیلی در کشور، عضو هیأت امنای دانشگاه علوم پزشکی زنجان، رئیس انستیتو پاستور ایران، استاد دانشگاه‌های پزشکی ایران در رشته ایمونولوژی، و مترجم چندین جلد کتاب، منبع و رفرنس‌های ایمونولوژی.
در انتها نکاتی چند از سلوک و سیره علمی و عملی مرحوم دکتر سید هادی ولایی ذکر می‌شود: «در شناخت مراتب عالی علمی و فقهی و تسلط ایشان به امور دینی همین بس که ایشان بعد از وفات مرجع عالیقدر شیعیان جهان مرحوم آیت‌الله سیدابوالقاسم خویی برای عدول به مرجع حی جهت تقلید، به خدمت مرجع عالیقدر شیعه جناب آیت‌الله سیدموسی شبیری زنجانی می‌رسند. این مرجع بزرگوار در پاسخ به ایشان برای معرفی مرجع جدید به منظور رجوع، ایشان را به خودشان ارجاع می‌دهند و اعلام می‌دارند که ایشان از جهات اجتهاد واجد و جامع شرایط بوده و الزام به تقلید از هیچیک از مراجع عظام ندارند». همچنین در شرح دلدادگی و شدت عشق نگارنده عالیقدر به آستان مقدس امیرالمومنین علی (علیه السلام) خاطر نشان می‌شود که ایشان از شدت شوق و علاقه به نام نامی حضرت علی (علیه السلام) فرزندان ذکورشان را جملگی «علی» نام نهادند.
∎