به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که استفاده از پنل‌های خورشیدی مستقر در فضا تا سال ۲۰۵۰ می‌تواند تا ۸۰ درصد از نیاز انرژی تجدیدپذیر زمین‌محور اروپا را کاهش دهد. این پژوهش که توسط محققانی از کالج کینگ لندن و با بهره‌گیری از یک مدل دقیق رایانه‌ای شبکه برق قاره اروپا انجام شده است، نشان می‌دهد این سامانه‌های خورشیدی فضایی علاوه‌بر کاهش قابل‌توجه هزینه‌های کامل سیستم برق آرایی اروپا تا ۱۵ درصد، می‌توانند استفاده از باتری‌ها برای ذخیره انرژی را بیش از دوسوم کاهش دهند.
پنل‌های خورشیدی فضایی که در این مطالعه مد نظر بوده‌اند، بر اساس طراحی ناسا و با الهام از فناوری هلیواستات ساخته شده‌اند. در این فناوری، رفلکتورهایی شبیه آینه، نور خورشید را در مدار زمین جمع‌آوری و آن را به ایستگاه‌های زمینی منتقل می‌کنند، سپس این انرژی به برق تبدیل و در شبکه‌های برق اروپایی توزیع می‌شود.
مدل شبیه‌سازی‌شده شامل ۳۳ کشور اروپایی است و تقاضا، تولید و ذخیره انرژی برق را به‌منظور پیدا کردن کم‌هزینه‌ترین راهکارها برای پاسخ‌گویی به نیازهای برقی آینده اروپا بررسی می‌کند. وقتی این مدل امکان استفاده از سامانه‌های خورشیدی فضایی را بر اساس پیش‌بینی ظرفیت انرژی اعلام‌شده توسط ناسا وارد کرد، نتایج نشان داد که این سامانه‌ها می‌توانند تا ۸۰ درصد از تأمین انرژی تجدیدپذیر زمین‌محور را جایگزین کنند.
یکی از نقاط ضعف بزرگ نیروگاه‌های خورشیدی زمینی، وابستگی مستقیم آن‌ها به شرایط جوی و نبود پایداری انرژی است که منجر به تأمین ناپیوسته انرژی می‌شود. سامانه‌های خورشیدی فضایی به‌دلیل موقعیت خارج از جو زمین، می‌توانند با تولید انرژی مداوم در مقیاس گیگاوات، به‌عنوان یک منبع انرژی متمرکز و پایدار عمل کنند.
با این حال محققان یادآور شده‌اند که چالش‌ها و موانع خاص فضا همچون ازدحام در مدار، احتمال قطعی انتقال انرژی، تغییرات در فرایند ارسال انرژی تحت‌تأثیر شرایط فضایی و مواردی از این دست می‌توانند بر عملکرد و قابلیت اطمینان این سامانه‌ها تأثیرگذار باشند. هزینه تولید، پرتاب و نگهداری این سامانه‌ها در حال حاضر بسیار بالاست و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ با پیشرفت‌های فناوری این هزینه‌ها کاهش پیدا کند تا کاربرد اقتصادی آن‌ها ممکن شود.
پژوهشگران با اشاره به ریسک‌هایی ازجمله احتمال برخورد پنل‌ها با زباله‌های فضایی یا آسیب دیدن آن‌ها، معتقد است که فناوری‌های خورشیدی فضایی می‌توانند نقشی مهم در دستیابی به اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای و تأمین انرژی تجدیدپذیر ایفا کنند. در همین حال کشورهایی همچون ژاپن در حال توسعه برنامه‌هایی برای ادغام سامانه‌های خورشیدی فضایی در استراتژی‌های فضایی و کاهش گازهای گلخانه‌ای خود هستند.
پژوهشگران بر این باورند که اروپا نیز به‌دلیل سابقه همکاری‌های چندملیتی و تجربه فعالیت‌های مشترک فضایی همچون همکاری با سازمان فضایی اروپا، می‌تواند این فناوری را به‌عنوان یک زیرساخت مرکزی و منطقه‌ای توسعه دهد و از آن بهره‌برداری کند. به این ترتیب با کمک سامانه‌های خورشیدی فضایی، اروپا می‌تواند یک راهکار فراگیر قاره‌ای برای تأمین پایدار و مستمر انرژی تجدیدپذیر و کاهش وابستگی به نیروگاه‌های گازسوز فراهم آورد. اکنون زمان مناسبی برای آغاز تحقیقات گسترده و برنامه‌ریزی برای توسعه سامانه‌های خورشیدی فضایی است تا این فناوری نوظهور بتواند نقش کلیدی در تأمین انرژی پایدار و مقابله با بحران تغییرات اقلیمی ایفا کند.